بازار چینی صابونیان یکی از چند مرکز اصلی خرید عمده چینی، آرکوپال، بلور و وسایل مخصوص پخت و پز است. این نقطه از تهران محل رجوع افراد بسیاری است که از دور و نزدیک برای خریدهای عمده و خرد آمدهاند و برای خودش اسم و رسمی به هم زده است. البته به لحاظ معماری با توجه به بافت فرسوده محل و ظاهر بازار اصلا بازار قشنگی نیست و در مقایسه با سایر مراکز خرید چشمنواز نیست، آن هم در حالی که کالاهایی که در آن توزیع میشود، به نوعی لوکس محسوب شده و زینتبخش سفرهها و حلاوتبخش خوراکهاست که تناسبی با جایگاه فروشش ندارد.
شاید این یک حسن باشد که مغازهدار هزینههای دکور و نورپردازی و ظواهر دکانش را روی اجناس نکشد و قیمت را بالاتر نبرد. هرچند که با همه این تفاسیر قیمتها کم نیست و خریدار چندانی به چشم نمیخورد.شرح حال ظاهری این بازار بدین گونه است: بیشتر مغازهها در این ناحیه شبیه هم هستند، ساده و بدون کمترین تجمل و زرق و برق بیشتر یک طبقه با ویترینهای یک تکه. لوکسترها و شیکترها در پاساژهای ابتدایی (قسمت شمالی) واقع شدهاند.
اگر بخواهیم آمار دقیقی از واحدهای تجاری فعال خیابان صابونیان را بیان کنیم حدودا (آمار دقیق را کسی نمیدانست!) 2000 فروشگاه را در بر میگیرد که در دوطرف بازار و داخل مجتمعهای تجاری کوچک و بزرگ مانند الماس، پردیس، شهرداری، جهان، نگین، پاریس، میلاد، دنیای بلور، خانمحمدی و نامآوران جاخوش کردهاند.
این راسته بازار شکستنی! از اول میدان شوش شروع میشود و تا حدود 700،800متر بعد ادامه پیدا میکند.خود خیابان صابونیان پس از گذر از محله باغ آذری و پارک بعثت به بزرگراه بعثت و منطقه خزانه منتهی میشود. لازم به ذکر است که اکثر مغازههای شیک در ابتدای خیابان قرار گرفتهاند.
متراژ، قیمت، اجاره
بزرگترین مغازههای این بازار بین 120 تا 150متر و کوچکترینها (همانهایی که تا دم در و جلوی پیاده رو جنس ریختهاند) 15متر هستند. البته واحد 150متری کم پیدا میشود ولی واحدهای بزرگتر مختص مجتمعهای تجاری است. اینجا از معدود جاهایی است که خرید و واگذاری سرقفلی خریداری ندارد و فقط اجاره روی بورس است. از رهن هم خبری نیست و مغازه رهنی زیادی ندارد. شاید بشود گفت 95درصد واحدهای تجاری اجاره است.
نرخ اجارهها در قسمت بالایی خیابان 15 الی 20میلیون تومان است و در قسمت جنوبی در داخل پاساژها 2 تا 4میلیون تومان. نکته جالب دیگر درباره اجاره این است که پول پیش چندانی هم رد و بدل نمیشود و اجاره بهای تعیین شده مدتدار است و سالانه 10 تا 15درصد به نرخ سال قبلش افزوده میشود.
در این راسته بازار، فروش اتفاق نمیافتد. بهظاهر از بدو تاسیس اینجا چند نفر منتفذ و پولدار هر کدام 20، 30مغازه را خریداری کردهاند و اصلا قصد واگذاری ندارند. بنابراین قیمت واقعی این منطقه تجاری به درستی معلوم نیست. ولی از شنیدهها و اظهارنظرهای غیررسمی اینطور دستگیرمان شد که نرخ فروش (اگر اتفاق بیفتد) بین متری 20 تا 25میلیون تومان خواهد بود.
نامها و نشانها
همانطور که گفته شد در این بورس کالا، همه چیز مربوط به آشپزخانه فروخته میشود. مارکهای ایرانی مانند: چیستا، کومه، حمید، نیلوفر، برلیان، کیش مهر، طوس چینی، کویر، عروس و برندهای خارجی عمدتا ترکیه و چین و تایوان و کرهجنوبی که تحت لیسانس ایتالیا و اسپانیا مبادرت به تولید میکنند. از مشهورترین این کارخانهها دسینی، امجیاس، دالتون، تین، ویداس، پروویکس، بورکام، کونولو، لومینارک، برگامو، باربل و... هستند. تقریبا 70درصد بلور، چینی و آرکوپال ایران در اختیار شرکتهای خارجی است.
قیمتهای بازار برای خودش تعریف مشخصی دارد و براساس معیارهای مختلفی تعیین میشود. مثلا هر کارخانهای استاندارد خودش را دارد و تعداد را براساس معیار خودش تولید میکند. یک کارخانه سرویسهایش از 8 تا 68پارچه است و دیگری از 48 تا 124پارچه. اینها بستگی به نوع برند و نیاز مشتری دارد. در برخی سرویسهای موجود بعضی از اقلام کم یا زیاد است. مثلا بشقاب خورشخوری 24 و در مارک دیگر 16پارچه است.
بهطور کلی تعداد پارچههای این سرویسها از 8پارچه شروع شده تا 148پارچه هم میرسد. البته برای مشتریان خاص که سفارش سنگین و خیلی کامل میدهند بهطور سفارشی سرویسهایی آورده میشود که به 400پارچه هم میرسد و قیمت آن به 8 تا 11میلیون تومان بالغ میشود. اجناس تفلون ایرانی نسبت به نمونههای خارجی تا 20درصد گرانتر است. قیمت یک سرویس معمولی تفلون ایرانی بین 80 تا 350هزار تومان متغیر است.
خارجی آن هم که اکثرا چینی است تا سقف 240هزار تومان قیمت میخورد. نرخ چینی ایرانی از 100هزار تا 600هزار تومان بسته به تعداد اقلام و کیفیت است و برندهای خارجی از 300هزار تا 2میلیون تومان قیمت دارند. عمده سرویسهای بازار 18، 26 و 28پارچه و در نمونههای حجیمتر 64 تا 80 و 120 و حتی 148 و 168پارچه موجود است.