نساجی را برای مدتی معاف از مالیات کنیم

در ارتباط با بازار پارچه و مسائلی که این بازار را تهدید می‌کند و نکاتی که موجب شده واردات مهم‌ترین رکن این بازار در ایران باشد، با امیر قدیمی‌نژاد، رئیس اتحادیه بنکداران و طاقه‌فروشان تهران گفت‌وگویی داشته‌ایم که در این‌جا می‌خوانید. قدیمی‌نژاد مانند هر بازار دیگری در این روزهای سخت اقتصادی، صحبت‌های خود را با تأکید بر وجود رکود در صنعت و صنف مربوطه خود آغاز می‌کند: برای جلوگیری از بحران و بیکاری بیشتر، بهترین گزینه این است که برای مدتی صنف را از پرداخت مالیات معاف کنیم تا در این دوران تنفس، صنف دوباره جانی‌گرفته و مشغول فعالیت تجاری خود شود و از آن پس کم‌کم مالیات را دوباره فعال کنیم.

به گفته این مقام صنفی، مهم‌ترین نکته‌ای که امروز باعث بروز مشکلات اقتصادی در صنعت نساجی ایران شده، موضوع مالیات بر ارزش افزوده است. البته نه به این صورت که این صنف علاقه‌ای به پرداخت مالیات بر ارزش افزوده نداشته باشد اما نباید فراموش کنیم اکنون درگیر مشکلات اقتصادی و رکود قابل ملاحظه‌ای در این صنف هستیم که اگر واقعاً دولت تصمیم به حمایت از آن دارد بهترین راهکار این است که برای مدتی محدود از موضوع مالیات بر ارزش افزوده صرف‌نظر کرده و تا جان گرفتن صنف اجرای آن را برای صنف یاد شده به تعویق بیندازد و پس از آن دوباره شرایط عادی و مالیات بر ارزش افزوده را برای صنف نساجی در نظر بگیرد.

قدیمی‌نژاد که مهم‌ترین معضل صنف پس از مالیات بر ارزش افزوده را واردات بی‌رویه می‌داند، گفت: براساس آمار و اطلاعات موجود بیشترین میزان واردات کالا اکنون از کشور چین صورت می‌گیرد که در رتبه اول قرار دارد و پس از آن مربوط به کره جنوبی، تایوان، ترکیه و به تازگی فیلیپین است. بنابراین امروز دشمن اقتصاد نساجی ایران، چین و ترکیه هستند که محصولات متعددی را در حجم غیر اصولی روانه بازار ایران می‌کنند، بنابراین اگر واقعاً قصد حمایت از این صنف را داریم باید به نوعی برنامه‌ریزی کنیم تا صنف نساجی توان مقاومت و ایستادگی در این بازار پر از فراز و فرود را داشته باشد و تنها راه این است که چگونه جلوی ورود محصولات خارجی را بگیریم و تولیدات خودمان را با قیمتی قابل قبول و رقابتی البته با کیفیت بالا روانه بازار کنیم. اولین گام برای رسیدن به هدف حذف مالیات بر ارزش افزوده است.

مسئول اتحادیه بنکداران و طاقه فروشان با اشاره به توان تولیدی مناسب در کشورمان افزود: در ایران می‌توانیم تولید داشته باشیم البته اگر صحیح و اصولی حمایت شویم. چون اکنون نه تنها مورد حمایت قرار نمی‌گیریم، بلکه مورد هجمه ناعادلانه برخی مسئولان و قوانین نیز قرار گرفته‌ایم به همین دلیل رکود و مشکلات اقتصادی باعث از بین رفتن فرصت‌های عمده اشتغالزایی در این زمینه شده است.

وی با اشاره به وجود مواد اولیه مناسب در کشورمان افزود: درباره مواد اولیه همه مواد موجود است اما توان مدیریت این مواد برای رسیدن به محصول نهایی را نداریم. درحالی که برای رسیدن به تولیدی مناسب در ابعاد مختلف (از نظر اقتصادی، کیفی و حجم تولید) باید مدیریت را تغییر دهیم. این درحالی است که همه کارشناسان و دولتمردان می‌دانند اشتغالزایی در صنعت تولید پارچه بسیار بالاست به‌گونه‌ای که براساس آمارهای علمی و بین‌المللی صنعت نساجی پس از صنعت مواد غذایی باعث رشد اقتصادی آن کشور شده است. در کشور ما نه تنها اصناف مخصوص صنعت نساجی مورد حمایت قرار نمی‌گیرند، بلکه مورد هجمه‌ سنگینی از قوانین غیر اصولی به عنوان مانع تولید قرار می‌گیرند.

به اعتقاد قدیمی‌نژاد، تأمین منابع مالی نیز معضلی مضاعف برای تولیدکنندگان شده است به این صورت که امروز دریافت وام برای واحدهای تولیدی صنعت نساجی باتوجه به قیمت‌های فعلی مقرون به صرفه نیست و اگر واحدی تصمیم به دریافت وام بالای 50 میلیون تومان داشته باشد باید مدارک و مستندات خود را به بانک ارائه کند که یکی از آنها فاکتورهای خرید است و اگر قرار است این فاکتور مورد تأیید بانک قرار گیرد باید ابتدا در وزارت دارایی تأیید شود که این یعنی پرداخت مالیات و عوارض. حالا اگر همین امر به عنوان تأمین منابع برای متقاضی را که هزینه شده است با سودهای بالای 25رصدی بانک‌ها جمع کنید، درخواهید یافت به‌طور کلی دریافت وام برای واحدهای تولیدی هیچ امتیازی نیست و نمی‌تواند به رفع مشکلات اقتصادی آنها کمکی کند، بلکه باعث افزایش هزینه‌های‌شان هم خواهد بود. بنابراین اینکه بانک‌ها وام می‌دهند یا خیر اصلاً موضوع نیست موضوع اصلی تأمین منابع مالی ارزان قیمت برای واحد‌های تولید است.

بد نیست نیم‌نگاهی به دیگران داشته باشیم

این مقام صنفی با اشاره به اینکه باید نیم نگاهی به کشورهای موفق در این زمینه داشته باشیم به خبرنگار ما گفت: صنایع نساجی ایران در مقایسه با کشورهای دیگر مثل ترکیه واقعاً مورد بی‌مهری مسئولان دولتی قرار گرفته است. به این صورت که چندی پیش اتحادیه نساجان ترکیه در ایران نمایشگاهی دایر کرده بود تا برای ایجاد شرایط همکاری با متقاضیان ایرانی و فروشندگان گام بردارد. از آنها پرسیدیم امتیاز دولت برای شما چیست؟ مسئول اتحادیه در پاسخ گفت: «به‌طور کلی دولت وزیر را ملزم به تأمین نیازهای صنعت نساجی کرده است و اگر این وزیر نتواند نیازهای اصولی صنف یاد شده را تأمین کند بخش خصوصی توان سوال کردن از وی را دارد تا زمینه برکناری آن فراهم شود، از این رو همه مسئولان دولتی موظف به حمایت از صنعت نساجی ترکیه شده‌اند.»

حالا خودتان مقایسه کنید آیا تولید کنندگان ایرانی امکاناتی در اختیار دارند؟ یا اینکه مسئولان و سیاست‌گذاران اقتصادی همواره مشغول ارائه راهکارهای غیر اصولی و جلسات بی‌پایان و بی‌حاصل هستند. درحالی که سیاست‌‌های حمایتی ترکیه برای کارخانجات تازه تأسیس حمایت مالی و معافیت‌های گمرکی و مالیاتی است. البته برای یک دوره تنفس و قوت گرفتن تولید در این صنف است. اما در کشورمان هنوز کارخانه‌ای به تولید نرسیده ابتدا موضوع مالیات و بیمه تأمین اجتماعی گریبانگیرش خواهد شد تا اینکه سرانجام سرمایه‌گذار ممکن است از خیر فعالیت اقتصادی خود بگذرد. از این رو است که وقتی مسئولیت اتحادیه را برعهده گرفتم این اتحادیه 70هزار واحد عضو داشت و اکنون که سه سال از آن تاریخ گذشته نزدیک به نیمی از آنها تعطیل شده‌اند یا برای فروش پوشاک خارجی وارداتی تغییر کاربری داده‌اند.