محمد حسین برخوردار از مدیران با سابقه کشور به شمار میرود که اکنون رییس هیاتمدیره انجمن صنفی تولیدکنندگان لوازم صوتی و تصویری و رییس هیاتمدیره مرکز تحقیقات انفورماتیک ایران است. با وی گفت و گویی کوتاه در مورد مشکلات مدیریتی در ایران داشتهایم که از نظرتان میگذرد.
شما در جایی گفته بودید که ما باید به جای وارد کردن کالا، مدیر وارد کنیم. اگر امکان دارد درباره این موضوع کمی توضیح دهید.
ما در چند سال گذشته نتوانستهایم مدیران خوبی تربیت کنیم. افرادی که وارد دانشگاه میشوند چیز زیادی نمیآموزند. ما فارغالتحصیلان فرمولی داریم که در عمل کار چندانی از آنها برنمیآید و عملیاتی نیستند. فارغالتحصیلان دانشگاههای ما باید هم دانشمحور باشند و هم عملیاتی. در آلمان به وضوح میتوان این موضوع را دید. آنها بسیار تخصصی عمل میکنند. در دوره دکترا به کارخانهها وارد میشوند و کار عملیاتی هم میآموزند. متاسفانه اساتید ما هم نمیتوانند آنطور که باید و شاید دانشجویان ما را صنعتمحور پرورش دهند.
ارتباط خوبی بین دانشگاه و صنعت برقرار نیست. ما به ایرانیهایی که در ناسا کار میکنند، مینازیم اما در داخل قدرت مدیریت کارهای خودمان را نداریم. واقعا باید به این موضوع بیندیشیم که چرا صنایع ما این وضعیت را دارند. واقعا چند بنگاه تجاری موفق داریم. وقتی مدیر یک بنگاه شدیم چقدر توانستیم آن مجموعه را ارتقا دهیم.
بهعنوان یک کارآفرین، مشکل بنگاههای اقتصادی کشور را چه میدانید؟
مشکلات زیادی وجود دارد، اما یک مقوله مهم که تمایل دارم به آن اشاره کنم موضوع برندسازی است. برندسازی یکی از مسائل مهمی است که کمتر به آن توجه شده است. برندها در کشورهای دیگر نسلبهنسل منتقل میشود اما در ایران این طور نیست. الان در یک خانواده هم نسل بعدی به کار نسل قبلی اهمیت نمیدهد، حتی نسل قبلی را قبول هم ندارد. تصورشان این است که دانش آکادمیک بهتر است.
ما برندهایی داشتیم که الان نداریم. برای مقابله با این رویه باید فعالیتها را به برند تبدیل کنیم. تجربیات از بین نمیروند و نسل بعد هم بهگونهای دیگر به فعالیت و بنگاه نسل قبل نگاه میکند. بنده در خانواده خودم این کار را با دقت انجام دادهام و بعد از من آنها ادامهدهنده فعالیتهای بنده خواهند بود.
مهمترین توصیهای که به مدیران بخشخصوصی دارید، چیست؟
نمیتوانیم انکار کنیم که از گذشتههای دور در ذهن بسیاری از مردم ما، ثروتآفرینی به دنبال خود برخی برچسبها را یدک میکشد که یکی از آنها لابیگری است.
بسیاری از مردم ثروتآفرینها را صرفا لابیگر میدانند. البته واقعا لابیگری آفت فعالیتهای اقتصادی هست، اما به هر تولیدکننده، تاجر و ثروتآفرینی نباید به چشم لابیگر نگریست. توصیه من به همکاران اقتصادی این است که با حفظ منافع ملی تلاش کنیم شفافیت را بر فضای اقتصاد و تجارت حاکم کنیم.