خاطرات، یکی از بزرگترین بهانههای انسان برای دمی نشستن و فکر کردن به روزهای تلخ و شیرین گذشته و ثبت این خاطرات برای یادآوری، راهها و روشهای گوناگونی را از گذشتههای دور تا به امروز طی کرده است. نقاشیها، عکسها، فیلمها و دستنوشتههای بسیاری از تاریخ گذشتگان ما بهجامانده که همچنان ارزشمند و دوست داشتنی هستند. در این بین گرفتن عکس و قاب کردن آن به دیوار شاید یکی از رایجترین و البته بهترین روشها برای محافظت از خاطره روزهایی باشد که دوستشان داریم.
اگرچه در سالهای اخیر انواع گوشیها و رسانههای دیجیتال برای نگهداری عکسها پدید آمدهاند یا حتی قابهای دیجیتال در دنیا در حال فراگیر شدن هستند اما حتما همه شما تفاوت بین یک عکس دیجیتال را با عکسی که چاپ شده و روبهرویتان به دیوار آویخته شده به علاوه حسی را که به شما منتقل میکند درک میکنید. از این رو نمیتوان گفت عمر قابهای عکس و نقاشی به سر آمده، تنها میتوان گفت جنس این قابها از گذشته تا به امروز در حال پیشرفت است و به شکلهای گوناگونی تولید میشوند.
سابقه 18 ساله قابهای امروزی
قابهای موجود در بازار امروز عموما از جنس pvc هستند که مهمترین مزیت این قابهای نسبت به جنسهای دیگر قابلیتهای شستوشو، تنوع رنگ و سهولت تولید اینگونه قابهاست. نخستین بار حدود 18سال پیش pvcها وارد ایران شدند و در ابتدا بیشتر پروفیلها ترکیهای بود و پس از آن ایرانیها خود تولید بخش اعظمی از شمشهای pvc را بهعهده گرفتند و یک کارخانه تولیدی در رشت تاسیس شد و بازار این کار رو به فزونی گرفت و امروزه تعداد کارخانههای تولیدکننده پروفیلهای قاب در ایران نزدیک به 10 کارخانه هستند اما همچنان بخشی از مواد اولیه قابها توسط تولیدکنندههای قاب از کشورهای اروپایی، کره و ترکیه وارد میشود.
برای هر سلیقهای، قاب تصویر موجود است
صادق برزگر، مدیر شرکت BIF که یکی از شرکتهای تولیدکننده قابهای عکس است درخصوص جایگاه امروز قابهای عکس در منازل و دفاتر کار و... میگوید: جایگاه قاب در زندگی انسان یک جایگاه ویژه است و توجه خاصی به آن میشود و کاربرد آن تنها برای عکس نیست بلکه برای قاب کردن آینه، فرشهای قیمتی، لوحهای تقدیر، نقاشیها، کارهای دستی و... هم مورد استفاده قرار میگیرد.
وی در خصوص میزان تولید کارگاههای تولیدکننده قاب میگوید: بخش اعظم تولید ما سفارشمحور است و به درخواست مشتریان تولید میکنیم، همچنین حجم تولیدی کارگاهها و تعداد خطوط تولید آنها متفاوت است. از این رو نمیتوان گفت میزان تولید این قابها چه مقدار است.
آینده ساختمانهای پروفیلی
امروزه بهصورت بسیار محدودی پروفیلها علاوه بر قابها در بخشهای دیگری در ساختمان استفاده میشوند که البته به دلیل قیمت تمام شده بالا نسبت به سایر مواد مصرفی چندان بهکار گرفته نمیشود، اما این کاربردها از جمله در داخل ساختمان یا برای تاج پردهها در منازل است که میتوان با تحقیقات کارشناسی و برآورد هزینه، نتیجه گرفت که آیا آینده بسیاری از مصالح ساختمانی میتواند از جنس PVC باشد یا خیر؟!
سرمایههای متغیر
برزگر در خصوص سرمایههای مورد نیاز برای ورود به بازار تولید قاب در کشور میگوید: همانطور که پیشتر گفتم ورود به این حوزه باتوجه به حجم تولید و سفارشات شما بسیار متغیر است، ممکن است یک تولیدکننده در بازار امروز کلا 20میلیون تومان سرمایه مالی داشته باشد و تولیدکننده دیگر 500میلیون سرمایه کارش باشد. اما در مجموع برای راهاندازی یک خط تولید و خرید ماشینآلات مربوطه شما حداقل 5میلیون تومان برای خرید ماشینآلات نیاز دارید.
به تبع ورود این صنعت به کشور ماشینآلات مورد نیاز برای تولید هم در داخل تولید میشود و هم انواع خارجی آن در بازار وجود دارد که عموما انواع ایتالیایی آن کارایی بیشتر و عمر مفیدتری دارند، همچنین 5میلیون تومان هم برای خرید پروفیلهای اولیه نیاز است تا کار را شروع کنید. در خصوص متراژ کارگاه هم این متغیرها وجود دارد که میتوانید در یک کارگاه 80متری کار را شروع کنید یا اگر کار گستردهای مدنظرتان است، حداقل 500 متر کارگاه میخواهید به علاوه در کوچکترین حالت شما نیاز به دونفر نیروی انسانی حاضر در کارگاه دارید. قیمت قابها هم بسته به نوع پروفیل و کیفیت کار از متری 2هزار تا 30هزار تومان متغیر است.
مزیتها و محدودیتها
مدیر این شرکت در خصوص مهمترین ویژگیهای مثبت و منفی بازار تولیدکنندگان قاب میگوید: قیمت چوب در بازار بسیار بالاست و تولیدکنندههای قاب از دیرباز به فکر جایگزین مناسبی برای قابهای چوبی بودهاند. مهمترین ویژگی که میتوان برای این سرمایهگذاری در نظر گرفت قیمت مناسب آن است که اغلب هم مورد توجه خریداران قرار میگیرد، همچنین تنوع رنگ و طرحی که میتوان روی شمشهای پروفیل پیاده کرد با هیچ جنس دیگری قابل مقایسه نیست و شما برای انواع کارهای مختلف میتوانید از طرحها، مدلها و رنگهای مختلف بهره بگیرید. درنهایت چون کار با چوب و آلومینیوم نیاز به فرد متخصص برای ساخت و تولید داشت اما تولید این قابها چون ماشینمحور است چندان تخصصی نیاز ندارد و به خوبی میتوان با مقداری سلیقه جایگاه خوبی در بازار پیدا کرد.
اما مهمترین عیب این کار برای تولیدکنندگان باسابقه بازار همان مزیت آخر است، در واقع بسیاری از افراد صرفا جهت کسب سود وارد بازار میشوند و با انواع بیکیفیت پروفیلهای چینی، ضایعات مصرفی و طرحهای قدیمی شروع به تحویل کارهای بیکیفیت در بازار میکنند و پس از مدتی هم زمین میخورند و کنار میکشند اما برگرداندن اعتماد به مشتری، گردن تولیدکنندههای باسابقه و باوجدان میافتد.
وی همچنین میافزاید: شاید اگر این صنف اتحادیه مربوط به خود را داشته باشد تا بتواند به امور تولیدکنندگان نظارت کرده و توجه لازم را به خاطیان داشته باشد بازار این کار بهتر از وضعیت کنونی میشود، اما به نظرم آینده این سرمایهگذاری میتواند مناسب و روشن باشد.
برزگر در آخر درخصوص فرصتهای صادراتی در این کار میگوید: در دنیا امروز با پیشرفت تکنولوژی و ماشینآلات پیشرفته، کشورهای دیگر همین قابها را با هزینههای پایینتر میسازند و از طرفی غالبا طرحها و الگوهایی که در ایران ساخته میشوند از آنها گرفته میشود پس با وجود این دو مورد در حال حاضر قابلیت رقابت در بازارهای جهانی را نداریم اما با سرمایهگذاری روی طرحهای اصیل ایرانی یا پایین آوردن قیمت تمام شده میتوان وارد گردونه رقابت شد که البته کار هر کسی نیست و نیاز است تا سرمایهگذار همه موارد مربوط به این حوزه، به علاوه سلیقه بازار مقابل را بشناسد.