امروزه پوشاک چرمی در دنیای مد و لباس جایگاه ویژهای دارد. البته این ویژه بودن منحصر به جایگاه آن نمیشود و این روزها طرفداران این نوع پوشاک هم به نوعی ویژه محسوب میشوند و به خاطر مبالغ بالایی که برای خریدشان باید پرداخت، هر کسی سراغ این نوع پوشاک نمیرود. پوشاکی که بیشتر بهعنوان پوشاک زمستانه شناخته میشود و با شروع زمستان، بسیاری از فروشگاههای لباس جایگاه ویژه ویترین خود را به این نوع پوشاک اختصاص میدهند.
زمستان و چرم؛ دوقلوهای همسان
هوا که سرد باشد و برف و باران هم که ببارد و دلت هم که هوای قدم زدن در طول یک خیابان را کرده باشد، هیچ چیزی به اندازه یک لباس گرم و مناسب فصل، همراه خوبی نمیتواند باشد. هم گرم است و هم این روزها بهعنوان یک لباس مد روز مطرح است. در این گزارش قرار است بازار پوشاک چرمی را بررسی کنیم؛ بازاری که در فصلی که اوج مصرف آن است، رکودی بیسابقه را تجربه میکند. در فروشگاهها پرنده هم پر نمیزند و مشتریانی اندک گاه به گاه از راه میرسند و سوالی میپرسند و با شنیدن قیمتها تنها به این سوالها اکتفا میکنند که حراجها چه زمانی برپا میشود.
چرم، جور سایر پوشاکها را هم میکشد
برندسازی در پوشاک تولیدی ایران هنوز هم جایگاه خود را به دست نیاورده است و در واقع گامهای موثری در این زمینه برداشته نشده است. همین ضعف برندسازی و عدم تمرکز بر کیفیت است که موجب شده بازار پوشاک ایران در قرق لباسهای چینی و تایلندی باشد اما این نقصان را چرمیها تا جایی که توانستهاند، جبران کردهاند و خارجیها تقریبا در بازار چرمهای اصیل جایی ندارند. به همین دلیل هم هست که امروزه در بازار چرم کشور برندهای مطرح ایرانی میبینیم که خریداران، آنها را میشناسند و به دنبال خرید از فروشگاههای آنها هستند.
پتانسیل بالای ایران در تولید چرم چه گاوی و چه گوسفندی موجب شده تولیدکنندگان از ظرفیت های موجود نهایت استفاده را ببرند. در واقع این بهترین کاری است که می توان برای جلوگیری از هدر رفتن سرمایههای کشور انجام داد. به همین خاطر مشتریان خاص بازار چرم به برندهای داخلی اطمینان کامل دارند و حاضر شده اند هزینههای بالای این نوع از پوشاک را بپردازند.
مشتریان چه میخواهند؟
در مراکز بورس چرم که قدم بزنید اغلب افرادی با به اصطلاح تیپ و ظاهر خاصی میبینید که از فروشگاههای چرم دیدن میکنند. افرادی که به نظر میرسد از تمکن مالی بالایی برخوردارند. به چند فروشگاه سر میزنم و با فروشندگان به گفتوگو میپردازم. در آغاز این فصل سرد، مشتریان چندانی ندارند. فروشنده یکی از برندهای مشهور میگوید: هر چند معمولا کسانی چرم میخرند که از رفاه مالی خوبی برخوردارند اما اوضاع کلی اقتصادی جامعه موجب شده تا همه مشتری ها منتظر حراج های آخر فصل باشند.
حراجهایی که با شروع اسفندماه آغاز میشود و معمولا بین 10 تا 30درصد تخفیف را برای اجناس خود در نظر میگیرند. در فروشگاه دیگری فروشنده جوانی که از نبود مشتری حسابی سرش خلوت است، اظهار نظر جالبی در مورد انگیزه خریداران برای خرید پوشاک چرم دارد. وی میگوید: دو دسته از افراد معمولا چرم میخرند؛ گروهی که خریداران همیشگی این محصولات هستند و وضع مالی خوبی هم دارند و همه جایگاه اجتماعی آنها را میشناسند و گروهی دیگر که میخواهند به اصطلاح باکلاس به حساب بیایند و به همین دلیل پوشاک چرم خریداری میکنند، زیرا این جنس پوشاک خریدارانی از طبقات خاص دارد.
مراکز بورس چرم تهران
میدان فردوسی و خیابان فردوسی تا چهارراه سعدی (مخبرالدوله سابق) و خیابان انقلاب از میدان فردوسی تا سر خیابان سعدی جنوبی بورس اصلی پوشاک، کیف و کفش چرم تهران محسوب میشود. در واقع هر کسی که چرم مورد اعتماد میخواهد، یک راست سراغ این مراکز میرود تا بتواند خرید دلخواه خود را داشته باشد.
تنوع رنگ در بازار چرم
هر چند این روزها بازار کالاهای چرمی رنگهای متنوعی را به خود میبیند و ویترین فروشگاهها نیز به خوبی بیانگر این موضوع است اما از فروشندگان که در مورد رنگ مورد علاقه خریداران میپرسم، به دو رنگ مشکی و قهوهای اشاره میکنند. به نظر میرسد ایرانیان هنوز هم رنگهای کلاسیک اجناس چرمی را بیشتر میپسندند.
کالاها و قیمتها
مانتو، پالتو، کاپشن، کیف، کفش، کمربند، کیف پول، کیف اداری، چکمه و بوت، نیم بوت و... انواع کالاهای پوشیدنیای است که امروزه در بازار چرم میتوان خرید. قیمت این کالاها هم بسته به برندی که دارند و کیفیت آنها متنوع است. به طور کلی قیمت انواع مانتوی چرم در فروشگاههای راسته خیابان فردوسی بین 650 هزار تا یک میلیون تومان است. برای پالتو باید چندده هزار تومان دیگر هم اضافه براین بپردازید. انواع نیمبوت در فروشگاههای مختلف بین 290 هزار تومان تا 450هزار تومان به فروش میرسد.
قیمت پایه بوتها از 550هزار تومان شروع میشود و تا 950هزار تومان هم در فروشگاههای بعضی از برندها میرسد. البته در این میان فروشگاههایی هم هستند که بعضی از اجناس خود را به علت تک سایز بودن یا تک رنگ بودن با قیمتهای پایینتری به فروش میرسانند. بعضی از فروشگاهها هم منتظر آخر زمستان نماندهاند و با نوعی پیشدستی تخفیفهای 30درصدی روی کالاهای خود قرار دادهاند.
از دیگر کالاهای چرمی که در فروشگاههای چرم میتوان یافت، انواع کیف است. قیمت کیفهای دوشی زنانه معمولا از 250هزار تومان شروع میشود و تا 600 هزار تومان و حتی بیشتر هم میرسد. برای خرید کیفهای اداری مردانه هم دست کم باید 250هزار تومان هزینه کرد. انواع کمربند هم از 100 هزار تومان به بالا قیمت دارد. دستکشهای چرم هم قیمتشان از 90هزار تومان شروع میشود. کیف پول هم زیر 70هزار تومان پیدا نمیکنید. کاپشنهای مردانه نیز قیمتی بین 400 تا 800 هزار تومان دارند.
ظرفیت بازار پوشاک را نمیبینند
بازار پوشاک با همه سهمی که میتواند در اشتغالزایی و ممانعت از خروج ارز برای ورود اجناس بیکیفیت چینی داشته باشد اما همچنان از طرف مسئولان مورد توجه جدی قرار نگرفته است. از طرفی تریبونهای دولتی همه روزه از کم شدن وابستگی به فروش نفت خام داد سخن سر میدهند و از طرفی سالانه میلیاردها دلار تنها بابت تهیه پوشاک ایرانیان از کشور خارج میشود.
بنابر آمارها و گزارشهای موجود، بازار پوشاک گردش مالی هفت میلیاردی در سال دارد که به خوبی میتوان اشتغالزایی این کالا را درک کرد. نیاز به پوشاک هم بر هیچ کس پوشیده نیست، زیرا در زمره نیازها اولیه انسان قرار دارد و گاه از آب و غذا هم اهمیت بیشتری دارد، زیرا به نوعی هویت اجتماعی افراد را میسازد. اتحادیه پوشاک تهران به تنهایی بیش از 20هزار عضو صنفی دارد و این عدد نشانگر میزان بالای افرادی است که تنها بهعنوان صاحبان فروشگاهها در زمینه پوشاک فعالیت میکنند. همچنین این اعداد و ارقام نشان از تنوع رستههای مختلف بازار پوشاک دارد. بازاری گسترده که برای هر پوشاکی میتوان به تنها رستهای متفاوت تشکیل داد. اگر در هر فروشگاه تنها سه نفر شاغل باشند که بیش از این هم هست، باز جای این را دارد که مسئولان توجه ویژهای به آن داشته باشند. در زمینه پوشاک چرم به علت کم بودن دست، برندهای معتبری فعالیت میکنند که توانستهاند خود را بهعنوان برندی مورد اعتماد در ذهن مشتری نهادینه کنند.
چرمهای دوران نازی هم خریدار دارند
خریدوفروش چرم منحصر به فروشگاههایی نمیشود که کالای نو عرضه میکنند بلکه هستند کسانی که در همین خیابان فردوسی اجناس دست دوم خارجی عرضه میکنند. نرسیده به چهارراه سعدی چندین فروشگاه اجناس چرمی عرضه میکنند. وارد این مغازه ها که میشوی، بوی تندی اذیتت میکند. شکل و شمایل این کالاها هم کمی عجیب است. بیشتر شخصیتهای فیلمهای روسی را به ذهن متبادر میکنند. کلاهها و پالتوهایی از جنس پوست روباه و شالهایی از دم روباه. پالتوهایی که بیشتر برای سرزمینهایی با بارشهای چند متری برف مورد استفاده دارند و فروشندهها هم هر کدام از اجناس خود را که به نظر هم نو هم نیستند به دوران خاصی ربط می دهند. مثلا کلاه نظامیان ارتش هیتلر که در روسیه به جا مانده بوده و به طرز محیرالعقولی به فروشگاهی در چهارراه مخبرالدوله (سعدی) در تهران رسیده است یا پالتویی روسی از پوست خرس که چندین کیلو وزن دارد و مثلا مربوط به 50 سال پیش است. بوتها و نیم بوتها هم همین داستان را دارند؛ همه استوک (دست دوم). خریدارانی هم دارند. قیمت هم اصلا پایین نیست. برای بوتها حداقل مبلغی که باید پرداخت کنید 300 هزار تومان است. فروشندهها مدعی هستند که چرم به کار رفته در اجناس آنها کاملا طبیعی است و به همین دلیل از چرمهای نو در ویترین فروشگاههای دیگر هم مورد اطمینان بیشتری هستند ولی خب! دست دوم محسوب میشوند.
مارلون براندو، چرم پوش به یادماندنی
سال 1953 بود که لارلو بندک فیلم «وحشی» را بر مبنای داستان کوتاه «موتورسواران» ساخت تا مارلون براندو با کاپشن چرم، شلوار جین و سوار بر موتورسیکلت در آن به هنرنمایی بپردازد و شاید اصلا فکرش را هم نمیکردند که بعد از این فیلم، طراحی لباس براندو بشود سوژهای برای شناخت خلافکارهای چرمپوش. بعد از آن در هر فیلمی چهره خلافکارها را با کاپشن چرم مشکی و شلوار جین نشان میدادند اما در عین منفی بودن این مسئله، وجوه مثبتی هم داشت و آن اینکه لباس چرم هر روز فراگیرتر میشد. هر چند رنگها همان بود یعنی مشکی و قهوهای اما رفتهرفته چرم هم به دنیای مد و پوشاک وارد شد و در ویترین فروشگاههای مطرح جایگاه قابل توجهی به دست آورد و کمکم به لباس باابهتی تبدیل شد که در همه جهان افراد خاص با توان مالی بالا آن را انتخاب میکنند. پوشاکی که در زمره پوشاک طبیعی یا به تعبیری ارگانیک هم قرار میگیرد که محافظ تندرستی انسان هم هست البته اگر طبیعی باشد و نه پلاستیکی.