نگاهى به تأثیر نسل بیبى بومرها بر اقتصاد آمریكا / جایى براى پیرها نیست

بِیبی بومرها نسلی هستند که در دوره بعد از جنگ  جهانی دوم، یعنی تقریباً بین سال های 1946 تا 1964 میلادی به دنیا آمده  اند؛ نسلی که در سال 2016 میلادی 50 تا 70 سال دارد، نسلی که نسل بعدی خود موسوم به نسل «وای» یا «هزاره» را تقریباً با بی اعتمادی کامل، عامل آشفتگی اقتصادی و اجتماعی دنیا می  داند.

بیبی بومرها اکثرا میهن پرست هستند، در اروپا، آمریکا و حتی در ایران هم دوران اوج شکوفایی اقتصادی را از سر گذرانده اند و هم یک بحران اقتصادی طاقت فرسا که هنوز هم ادامه دارد. بیبی بومرها در بریتانیا عامل اصلی موفقیت همه پرسی برگزیت بوده اند و در آمریکا به سن بازنشستگی رسیده اند و اقتصاد این کشور به گفته نشریه وال استریت ژورنال بیش از پیش به آنها نیاز دارد.

این نشریه می نویسد: اقتصاددانان مدت هاست انتظار دارند جمعیت پا به سن گذاشته آمریکا به رشد اقتصادی این کشور ضربه بزنند؛ آن هم به یک دلیل ساده: کاهش نیروی کار. اما تحقیقات تازه نشان می دهد که این جمعیت پتانسیل این را دارد که تأثیر عمیق تری روی اقتصاد آمریکا بگذارد؛ بازنشستگی سریع شرکت ها را از تجربه و دانش این نسل محروم خواهد کرد که بالطبع بازده کلی اقتصاد را پایین می آورد.

نشریه بلومبرگ براساس تحقیقی که از سوی دفتر ملی پژوهش اقتصادی انجام شده، می نویسد بازنشستگی بیبی بومرها در سال های 2010 و 2020 سرانه رشد تولید ناخالص ایالات متحده را سالانه تا 1/2 درصد کاهش خواهد داد. نیمه پر لیوان این است که این فشار اقتصادی در دهه بعدی، یعنی از سال 2020 تا 2030 اقتصادی، نصف خواهد شد، همان طور که میانگین سنی جمعیت بیبی بومرهای این دهه پایین خواهد آمد.

به گفته وال استریت ژورنال، در تحقیق مهم دیگری که با همكارى دانشگاه هاروارد و اتاق فکرRAND Corporation  انجام شد، محققان به این نتیجه رسیدند که چون جمعیت هر 50 ایالت آمریکا با سرعت و نرخ متفاوتی پا به سن می گذارند، آنها توانستند تأثیر جمعیت کهنسال بر رشد اقتصادی را ارزیابی و محاسبه کنند. نتیجه تحقیق شان چه بود؟ اینکه به طور متوسط، هر 10درصد افزایش سهم جمعیت بالای 60 سال این کشور سرانه نرخ رشد تولید ناخالص داخلی را تا 5/5درصد پایین آورده است.

عواقب اقتصادی چیست؟ کاهش نیروی کار و کاهش بازدهی اقتصادی. طبیعی است با افزایش سن جمعیت بیبی بومرها هم تعداد بازنشسته ها زیاد می شود و هم آنهایی که هنوز به سن بازنشستگی نرسیده اند و جزو نیروی کار جامعه باقی می مانند، بازدهی کمتری در طول کار خواهند داشت.

به گفته محققان، این رکود اقتصادی را نمی توان گردن مهاجرت، تعهد کار یا سیل نیروهای بی تجربه جوان (عواملی که اعتراض بیبی بومرها را برانگیخته است) انداخت.

محققان می گویند تجربه کاری یک کارمند پا به  سن گذاشته نه تنها بازدهی خودش که بازدهی آنهایی را هم که با او کار می کنند، بالا می برد. براساس یافته های تحقیقی دیگر میزان بازدهی افراد در 50سالگی به اوج خود می رسد، یعنی 60درصد بالاتر از یک کارمند 20 ساله. یک نجار قدیمی فقط از تازه کار سریع تر کار نمی کند، بلکه به او کمک می کند فوت و فن کار را یاد بگیرد.

اما از سوی دیگر، جمعیت پا به سن گذاشته نمی تواند به سادگی با فناوری و متعلقاتش ارتباط برقرار کند. به عنوان مثال اگر صنعتی رو به زوال برود و صاحبانش تصمیم بگیرند صنعتی جدید را جایگزین آن کنند، تجربه بیبی بومرهای پا به سن گذاشته به کار نمی آید.

محققان می گویند یکی دیگر از نکات منفی نیروی کاری کهنسال این است که بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار می گیرند و کمتر پیش می آید که مدرک تحصیلی آکادمیک داشته باشند.

اما این نکات منفی در بعضی از دوره ها کمرنگ تر شده است. متوسط جمعیت 60 ساله های دهه اول قرن 21 به اندازه متوسط جمعیت 55 ساله های دهه 70میلادی سالم بوده اند و در بسیاری از مشاغل مهارت های شناختی بیشتر از مقاومت جسمانی اهمیت داشت.

با تمام این اوصاف متخصصان معتقدند در دوره فعلى كاهش نیروى مجرب باقى مانده از نسل بیبى بومرها و فقدان تجربه در نسل جوان شاغل تقریباً به یك اندازه به رشد اقتصادى آمریكا ضربه وارد كرده است.

ارتباط با نویسنده: azadehetehad@gmail. com