آیا میدانستید مردان در امور مدیریت، رهبری و هدایت یک گروه یا شرکت از شیوه رقابتی استفاده میکنند؟ آنها بیشتر سعی میکنند اغلب تصمیمها به شکل فردی گرفته شود تا بتوانند اقتدار و نفوذ خود را حفظ کنند و شرایط را تحت کنترل خود داشته باشند. در حالی که زنان از شیوههای مشارکت و همکاری با دیگران استفاده میکنند و اغلب از طریق نظرخواهی با دیگران است که یک مجموعه را مدیریت میکنند.
در واقع میتوان گفت بین شیوههای مدیریتی مردان و زنان هیچکدام را نمیتوان بر دیگری ارجحیت داد. به بیان دیگر نمیتوان گفت سبکهای مدیریتی زنان بهتر از مردان است بلکه زنان در شرایط نامعلوم، پیچیده و زمانی که با افراد متفاوت و متنوعی سر و کار دارند بهتر و با انعطافپذیری بیشتری نسبت به مردان عمل میکنند و به همین دلیل عملکرد بهتری نشان میدهند.
در صورتی که مدیران مرد نیز بتوانند در شرایطی که تنوع گروهها زیاد است انعطافپذیری بیشتری داشته باشند و بتوانند با همه گروهها رابطه برقرار کنند آنها نیز میتوانند در این زمینه موفقیت به دست آورند.
در کل میتوان گفت هر دوی این ویژگیها و سبکها در مدیریت کردن یک مجموعه لازم است. ممکن است نیاز داشته باشیم که شرایط فرد دیگری را درک کرده و انعطاف بیشتری نشان دهیم و گاهی نیز لازم است که با قاطعیت بیشتر به رقابت بپردازیم، بنابراین ایجاد تعادل بین این دو نوع سبک مدیریتی از اهمیت ویژهای برخوردار است.
مدیر باید فردی باشد که بتواند با توجه به شرایطی که ایجاد میشود سریع تصمیم بگیرید یا با دیگران تبادل نظر کند. این موضوع، اهمیت وجود هر دو ویژگی (مشورت و رقابت) در سبک مدیریتی موفقیتآمیز را نشان میدهد.