گزارشی از سرمایه گذاری در تولید لباس های کودکان / به روز باشید، موفق می شوید

پوشاک از جمله کالاهایی است که می توان با سرمایه گذاری اندک و تا 30میلیون تومان تولید کرد. دلیل این مسئله هم برمی گردد به امکان تولید کارگاهی این کالاها. در این صورت در کارگاهی 50متری با چند چرخ خیاطی هم می توان تولید کرد. بازار هم مشتریانی چند میلیونی دارد و هیچ کسی نیست که بتواند بدون لباس زندگی کند.

طیف مخاطبان این پوشاک را حتی اگر دانش آموزان ایرانی فرض کنیم بازاری با جمعیت بیش از 13میلیون نفر پیش روی تولیدکنندگان قرار می گیرد. هر چند تولید ایرانی در این حوزه بازار گرمی ندارد، اما هستند کارگاه هایی که در این شرایط هم به کار مشغولند. صحبت های شان رنگ و روی ناامیدی دارد، اما کسب وکارشان همچنان برقرار است.

امکان تولید کارگاهی پوشاک موجب شده تا درصد زیادی از لباس های مورد نیاز کشور در کارگاه های تولیدی دوخته شوند که بنا به حجم تولید، مقدار عرضه، نوع کار تولیدی با هم تفاوت دارند. ضمن اینکه برای دوخت یک لباس کارهای متعددی باید صورت بگیرد تا کالایی آماده فروش و مصرف شود.

«فرصت امروز» با محمود باقریان، مسئول واحد تولیدی سپیده به گفت وگو پرداخته است.باقریان 26 سال سابقه فعالیت دارد و از شاگردی و کارآموزی در حوالی میدان بهارستان شروع کرده و در حال حاضر مالک تولیدی سپیده در منطقه منیریه تهران است. کارگاه باقریان هشت پرسنل دارد.

وی در مورد شرایط کاری می گوید: شرایط کنونی اصلاً مناسب نیست و بسیاری از همکاران ما جمع کرده و رفته اند. عده ای خانه نشین شده و بقیه سراغ کارهای دیگر رفته اند. رکود و کسادی بازار هر روز بدتر می شود، به شخصه توصیه نمی کنم کسی وارد این صنف شود چون از تولیدکردن پشیمان می شود و دست آخر با ضرر و زیان فراوان تعطیل می کند و می رود.

تکلیف تان با خودتان مشخص باشد

راه اندازی تولیدی و توزیع لباس از مهم ترین فوت وفن های فعالیت در حرفه خیاطی و زیرشاخه هایش است. اگر در ابتدای مسیر هستید، نخستین حرکت این است که تکلیف تان را با خودتان روشن کنید.

تولید پوشاک دارای فراز و نشیب های فراوانی بوده و طی چهار، پنج سال اخیر با رکود سنگین دست وپنجه نرم کرده است ولی اگر قصد دارید در این حرفه به فعالیت بپردازید اول باید مهارت کسب کنید و بعد آستین ها را بالا بزنید.

اگر تمایل دارید در بخش لباس های مخصوص کودکان فعالیت کنید، باید به این نکته توجه داشته باشید که دوخت و دوز این گونه پوشاک، زمان بیشتری از شما می گیرد. آن هم به خاطر این است که سری دوزی و برش در لباس بچه گانه بیشتر از لباس های بزرگسالان است و کار شما مدام منقطع می شود.

تولیدی سپیده تا پنج، شش سال پیش 22پرسنل داشت ولی هم اکنون با هشت نفر و چهار چرخ فعال روزگار را می گذرانیم. ما خودمان کار تولید و پخش را انجام می دهیم و مشتری های مان را می شناسیم ولی روز به روز کار کسادتر می شود. قاچاق و واردات بی رویه اجناس بنجل چینی همه را در تنگنا قرار داده است.

باقریان اصول کاری یک مجموعه را به طور خلاصه بیان می کند: اگر قصد دارید کسب وکاری راه بیندازید باید اصول کاری را یاد بگیرید و رعایت کنید. دانش خود را در زمینه پارچه و مواد اولیه بالا ببرید تا ببینید چه چیزی می خواهید دست مشتری بدهید. ضمن اینکه بازار کار تولید پوشاک خود را مورد بررسی قرار داده و راه های فروش یا سفارش را پیدا کنید.

این حرفه نیاز به صبر و حوصله زیادی دارد و معمولاً زودبازده نیست. در قدم بعدی با افراد قدیمی و فروشنده های صاحب نام ارتباط بگیرید و با افراد بیشتری آشنا شوید چون شما باید علاوه بر کار، بازاریابی هم بکنید. از حساب و کتاب هم غافل نشوید تا در ادامه کار به مشکل نخورید.

کار تولیدی

باقریان اضافه می کند: عملکرد تولیدی های پوشاک به دو دسته تقسیم می شود: یکی تولید سفارشی (مزددوزی) است که بازاریابی آن به خودتان مربوط است چون معمولاً این گونه کارها در اندازه زیاد دوخته نمی شود و مربوط به قشر خاصی می شود. دیگری تولید و فروش مستقل است که نیاز به سرمایه گذاری، شناخت بازار و ارتباط با مغازه داران دارد. الگو و برش از موارد مهم تولیدی پوشاک بوده و تأثیر بسیاری در فروش دارد. الگوها می توانند توسط برشکارها باتجربه از روی یک نمونه لباس کپی شوند و همچنین می توان از الگوهای آماده استفاده کرد یا از طراحان الگو بهره گرفت. مسئله مهم دیگر تهیه پارچه است.

تولید پارچه های ایرانی محدود است و معمولاً کیفیت بالایی ندارد. البته پارچه های خوب و با کیفیت بسیار بالا هم موجود است که برای کارهای خیلی شیک و گران قیمت استفاده می شود. منسوجات داخلی را بیشتر از اصفهان، یزد و سمنان تهیه می کنیم و بیشتر نیاز ما از وارداتی است که از پاکستان، تایوان و ترکیه وارد می کنیم. پارچه های چینی با اینکه ارزان هستند ولی کیفیت لازم را ندارند و به کار تولید لطمه می زنند.

سیر صعودی هزینه ها

در حال حاضر تعرفه های گمرکی بالا رفته و به نسبت آن قیمت پارچه هم افزایش پیدا کرده است. بهای پارچه ایرانی متری 10 تا 14هزار تومان و خارجی بستگی به نرخ ارز و نوسانات بازار دارد که معمولاً بین 10 تا 18هزار تومان بالا و پایین می شود. نخ تماما وارداتی است و به صورت دوکی خریداری می شود که بین 10 تا 12هزار تومان قیمت می  خورد.  نخ های پلاستیکی و نایلونی کیلویی فروخته می شود.

نخ مرغوب تا 20هزار تومان هم قیمت دارد. برای نقش زدن روی لباس می توانید از برچسب های برگردان استفاده کنید که این کار خیلی خوب نیست چون بعد از مدتی و با یکی، دوبار شستن کنده می شود.برای راحتی کار لباس یا پارچه هایی که باید طرح روی آن داشته باشد، به کارگاه هایی تحویل بدهید که کارشان همین است.

این تولیدکننده باسابقه در مورد حرفه های مورد نیاز می گوید: برش، راسته دوزی، میان دوزی، زیگزال دوز، کش باف کار و یقه کار؛ اینها مهارت هایی است که برای تولید به آنها نیاز پیدا  می کنید. به مرور زمان می توانید کارگاه تان را گسترش دهید و چرخ های دیگری اضافه کنید و کارهای دیگری انجام بدهید. غیر از هزینه مکان، باید 15 تا 25میلیون تومان هزینه کنید. هزینه خرید چرخ خیاطی یا کارایی چندگانه از جمله مهم ترین هزینه های شروع کار یک کارگاه در این زمینه است.

چرخ های خیاطی در بازار هم به صورت نو و آکبند برای خرید وجود دارد و هم چرخ های کارکرده. به طور میانگین این چرخ هایی که برای شروع کار نیاز است بین 500هزار تومان تا 5میلیون تومان عرضه می شوند. قبل از همه این کارها باید جواز کار داشته باشید که می توانید این جواز را پس از طی تشریفات قانونی از اتحادیه صنف پوشاک دریافت کنید.

توصیه ها

باقریان در مورد تولید و عرضه پوشاک در این حوزه می افزاید: اتحادیه هر کاری جهت حمایت از تولیدکنندگان داخلی که لازم باشد، انجام می دهد و به تولیدکنندگان خرده پا و کوچک توصیه می کند به جای فعالیت به شیوه سنتی و دستی با شیوه های مدرن آشنا شوند و با تلفیق چند کارگاه کوچک، تولیدی بزرگ پوشاک راه اندازی کرده و سرمایه ها را یک جا جمع کنند.

در این صورت می توانند نشان تجاری یا برند مشخصی را انتخاب و برای شهرتش تلاش کنند. در این صورت بر مشکلاتی مانند کم بودن سرمایه، گرانی پارچه و مواد اولیه و هزینه های جانبی فائق می آیند. نتیجه کارشان هم تولید پوشاکی باکیفیت ایرانی با برند شناخته شده است ولی همه اینها به برنامه کاری مشخص،  حمایت، فرهنگ سازی و نظارت همه جانبه نیاز دارد.