آیا خلاقیت یک نعمت خدادادی است که به برخی عطا شده و برخی فاقد آن هستند؟ یا اینکه همه از این موهبت و نعمت خدادادی برخوردارند اما در برخی پرورش می یابد و در برخی زایل می شود؟ پژوهش های بسیار پیرامون مقوله خلاقیت نشان می دهد، ریشه های این پدیده به سال های ابتدایی زندگی مان باز می گردد و این قوای پایه و ذاتی ما (خلاقیت) به واسطه آموزش های رایج و فشارهای اجتماع، به مرور تحلیل می رود و عضله ای که می تواند در انجام کارهای حقیقتاً تأثیر گذار به کار گرفته شود، رفته رفته فلج می شود و از کار می افتد.
کتاب خود باوری در خلاقیت، تألیف تام و دیوید کل و ترجمه مهدی کیامهر و مرتضی خضری پور کتابی است که در آن نویسنده با این باور که در هر سن و موقعیت کاری می توان خلاقیت درونی خود را باور و احیا کرد، سعی در گسترش تفکر روش های نوآوری «تفکر طراحی» کرده است.
این کتاب گام به گام با رویکردی عمل گرایانه می تواند نقش مؤثری در جهت کسب خودباوری در خلاقیت برای زندگی فردی، در موفقیت مدیران و سازمان ها داشته باشد.
در بخشی از این کتاب آمده است: تلاش کنید دور از ترافیک و عوامل مزاحم پیاده روی کنید. شعرا، نویسندگان، دانشمندان و سایر افراد متفکر در طول تاریخ الهام های زیادی حین پیاده روی دریافت کرده اند و شاعر و فیلسوف معروف فردریک نیچه می گوید «تمامی افکار خوب حین پیاده روی متولد می شوند.»
این شاید به خاطر افزایش جریان خون ناشی از فعالیت بدنی یا فاصله احساسی به وجود آمده به واسطه کنار گذاشتن مسئله ای به دست می آید که ذهن تان را مشغول کرده بود. پیاده روی می تواند هر زمانی در روز یا شب باشد.
این کتاب 326 صفحه ای در هشت فصل توسط انتشارات آریانا قلم به چاپ رسیده و دارای طراحی جلد و صفحات خلاقانه و زیبایی است.