هنوز 80 درصد اقتصاد ایران دولتی است

رییس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین ضمن مقایسه شرایط تولید و سرمایه‌گذاری در ایران و چین، دلایل رشد اقتصادی این کشور و موفقیتش در تاثیرگذاری اقتصاد جهانی را با حضور در برنامه پایش تشریح کرد.  به گفته عسگراولادی، مدیریت در چین شایسته‌سالاری ولی در ایران ارثی، سیاسی یا رانتی است. همچنین یکی دیگر از دلایل موفقیت اقتصاد چینی سپردن همه کارها به مردم و نظارت بر آنهاست در‌حالی‌که ما به‌رغم سفارش امام راحل که فرمودند: «کاری که مردم می‌توانند انجام بدهند را انجام ندهید» همواره در اقتصاد دخالت داریم و هنوز 80 درصد اقتصادمان دولتی است. 

به گزارش ایسنا، اسدالله عسگر‌اولادی با اشاره به حجم صادرات 2160 میلیارد دلاری و حجم واردات 1970 میلیارد دلاری چین در سال‌جاری گفت: این به معنای اقتصاد بالای 4000 میلیارد دلار است. وی بیان کرد: اقتصاد کشور چین در‌حال‌حاضر بازارهای بزرگ آمریکا و روسیه را تحت‌تاثیر قرار داده و طی چند ماه اخیر 370 میلیارد دلار با آمریکا معامله کرده است. رییس اتاق بازرگانی ایران و چین با اشاره به اینکه در چین به کارگرهای با درآمد پایین یارانه کالا می‌دهند، گفت: بهره تسهیلات در این کشور آسیای شرقی پنج تا شش درصد بوده و تمامی تسهیلات حتی صنعتی‌ها یک بهره تک‌رقمی دارند. عسگر‌اولادی یادآور شد: ایران با چین 51 میلیارد مبادله دارد که فقط 100 میلیون دلار آن کالای مصرفی است. امسال 51 میلیارد دلار با چین مبادله دو‌طرفه داشتیم که 55 درصد آن صادرات و 45 درصد واردات است. در 30 سال اخیر همیشه توازن اقتصادی موجود مثبت بوده است. 55 درصد صادرات کشور به چین بیشتر شامل انرژی، میعانات گازی و پتروشیمی بوده است. 

محمد حسین محبی یک فعال اقتصادی یادآور شد: اگر دولت تصمیم بگیرد که از تولید دفاع کند مشاهده می‌شود که در سال 92 حدود 5/2برابر مصرف سرانه کشور برنج وارد می‌کنیم و بعد هم پایان سال 93 اعلام می‌شود که برنج وارد نکردیم. البته خلاف این مطلب هم ثابت شده است. محبی با اشاره به اینکه باید به کارآفرین و تولید‌کننده احترام گذاشته شود، گفت: ما همیشه همین‌طور هستیم که هر وقت پول داریم به تولید توجه نمی‌کنیم و هر وقت به تنگنا می‌رسیم تولید را سپربلا می‌کنیم. عرض من این است که اگر دولت نمی‌تواند تولید و اشتغالزایی کرده و تولیدکنندگان را سامان دهد پس اجازه بدهد خودشان این کار را انجام دهند. 

محبی ادامه داد: بهره بانکی پنج درصد و تسهیلات فراوان به بخش تولید در چین است ولی در ایران بهره‌ها تا 44 درصد رسیده و نبود سرمایه در گردش و بانک‌های ربوی برخی از مشکلات ما هستند. محبی بیان کرد: در چین 300 روز کاری با بهره‌وری کامل دارند ولی در ایران 2/1 ساعت بهره‌وری داریم. در ایران 17 ماه حقوق به ازای هفت‌ماه کار پرداخت می‌شود. گردش سرمایه در چین هر 10 روز یکبار است ولی در ایران بخش خصوصی هفت ماه و نیم و بخش دولتی نیز تا 17 ماه هم می‌رسد. 

وی ادامه داد: در چین تورم نزدیک به صفر است ولی ایران در زمینه تورم رتبه دوم جهان را دارد. ثبات نرخ ارز و یوان به‌خوبی در چین قابل مشاهده بوده ولی در ایران به‌صورت لحظه‌ای شاهد نوسانات ریال بوده‌ایم. این فعال اقتصادی تصریح کرد: مشوق‌های سیاسی و اجتماعی برای اقتصادی‌ کشور چین در نظر گرفته می‌شود، ولی در ایران تحریم‌های بین‌المللی و داخلی داریم. وی عنوان کرد: کودکان و نوجوانان چینی بیشتر مطالعه می‌کنند و از هر فرصتی برای کسب علم و اطلاعات استفاده می‌کنند. ما شرایط خوبی در کشور داریم و تحریم خارجی در خیلی از صنایع وجود ندارد. امسال دو محموله مواد اولیه ما پنج ماه در گمرک معطل ماند. 

علی دینی ترکمانی یکی از اقتصاددانان حاضر در جلسه بیان کرد: چین در سال 2030 بر مبنای شاخص جامع ملی از آمریکا جلو خواهد افتاد. در سال 2025 از لحاظ قدرت جهانی با آمریکا برابر می‌شود. از سال 1980 تا سال 1994 تورم بالا بود و بعد کاهش پیدا کرد. وی ادامه داد: از سال 1996 تا 2008 میانگین تورم سه درصد است. چین از سال 1993 تا 2005 ارزش یوان را ثابت و بعد از آن برنامه‌ریزی کرده تا آن را تقویت کند. توزیع درآمد هم در انتها بسیار نابرابر شده است.  این اقتصاددان یادآور شد: اکنون چین 600 میلیون نفر را از خط فقر بالا آورد. ما باید کاری کنیم که فشارهای بین‌المللی را کمتر کنیم. اقتصاد ما درگیر تودرتوی نهادی است. نیروهای خودسر همه‌جا وجود دارند. در ضمن قوانین و مقررات محدود و متولیان امر هم کم هستند. این تودرتو قطعا فساد، اتلاف منابع و ضعف مسئولیت‌پذیری را در پی دارد. وقتی اقتصادی مثل چین شروع به خیزش کند، ابتدا کالاهای ارزان‌قیمت را تولید می‌کنند. 

ترکمانی عنوان کرد: چینی‌ها برج 30 طبقه را یک ماهه و هتل 15 طبقه را 15 روزه ساخته و الان کار ساخت برجی را که 838 متر ارتفاع دارد 10 ماهه انجام می‌دهند. وی بیان کرد: در چین خصوصی‌سازی خیلی رایج نبود. از ابتدا در زمینه کشاورزی با بنگاه‌های روستا- شهر شروع شد چین در واقع فضای سرمایه‌داری جدید فراهم ساخت. وقتی سرمایه‌گذاری رشد پیدا کرد سهمش در تولید ناخالص بالا رفت وگرنه هنوز هم بنگاه‌های بزرگ دولتی دارند. 

این اقتصاددان در پایان گفت: درواقع دولت راه را برای فعالیت بخش‌خصوصی هموار می‌سازد. چین به دنبال این است که یوان را به‌عنوان یکی از پول‌های قدرتمند معرفی کند و الان با خیلی از کشورها وارد مذاکره شده است. به منظور بهبود وضعیت اقتصادی کشور بهتر است که تامین عدالت قانونی و قضایی در مبارزه با فساد و برخورد قاطع و همین‌طور طراحی سیاست صنعتی و تجاری برای نقشه راه مدنظر قرار بگیرد.