مفهوم مزیت نسبی ابتدا در زمینه تجارت بین الملل به کار برده شد به طوری که دیوید ریکاردو در نوشته های خود در قرن نوزدهم میلادی این گونه نتیجه گیری می کند که نفع هر کشوری در این است که به تخصصی شدن در تولید و ارائه کالاها و خدماتی بپردازد که در آن بهترین است و با مبادله مازاد آن با کشورهای دیگر، نیاز خود را به کالاها و خدمات دیگر تأمین کند.
مللی که سعی می کنند خودکفا باشند در واقع به نوعی فقر را در میان مردم خود گسترش می دهند چرا که با تولید کالاهایی که در تولید آنها بهترین نیستند، آن کالا را با قیمتی بالاتر از قیمتی که کشورهای دیگر می توانستند ارائه دهند به مردم خود می فروشند، در حالی که می توانستند با آزاد گذاشتن مردم شان برای تولید کالاهایی که در تولید آنها بهترین اند، نهایت بهره وری و سود را از آن ایشان سازند. همین منطق برای شرکای تجاری بیشتر نیز صادق است.
تجارت آزاد در میان ملت ها باعث افزایش رفاه تمامی طرفین تجاری می شود. فولاد پر مصرف ترین فلز صنعتی است و مصرفش پیوسته افزایش می یابد. امروزه تولید فولاد جهان نزدیک به 1300میلیون تن در سال است. گفته می شود فولاد سازی از هندوستان به ایران آمده زیرا در دوران باستان، فولاد هندی بنام بوده است. فولاد به عنوان صنعتی پیشرو، نقش اساسی در اقتصاد ملی و رفاه جوامع دارد.
بنابراین توسعه این صنعت عاملی اثر بخش در توسعه سایر بخش های اقتصادی، صنعتی، علمی و اجتماعی كشور است و در ساختار تمام كشورها فولاد یكی از محصولات اصلی به شمار می رود؛ به طوری كه تولید و مصرف آن یكی از معیارهای قطعی ارزیابی موفقیت اقتصادی و صنعتی و درجه توسعه اقتصادی هر كشور به شمار می رود.
میزان تولید فولاد در هر كشور بستگی به وجود مواداولیه، مواد كمكی، فناوری، نیروی انسانی لازم و زمینه های فروش دارد. با توجه به اینكه امروزه برای تولید این كالای استراتژیك، روش های متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرد، انتخاب یك روش اقتصادی كه با منابع كمكی تولید نیرو و انرژی در كشورمان متناسب باشد از اهمیت فراوانی برخوردار است.
به عنوان مثال در كشور نفت خیز ما گاز طبیعی به عنوان یك منبع عظیم و در دسترس وجود دارد كه باید از این منبع تولید نیرو در فرآیند تولیدات صنعتی از جمله صنعت فولاد استفاده شود. همچنین وجود بازار بزرگ مصرف بخش صنایع و كشاورزی از عواملی است كه در تعیین میزان تولید هر كشور از جمله كشور ما مؤثر است.
بخشی از این بازار، بازار داخلی است كه با توجه به روند توسعه اقتصادی كشور رو به گسترش خواهد بود، اما تصاحب سهم قابل توجهی از بازار خارجی كالا نیز از اهمیت ویژه ای در رشد میزان تولید برخوردار است.
شایان ذکر است که مزیت های صادرات، مالکیت شرکت ها، دارایی های ویژه، تجربه بین المللی و توانایی برای تولید محصولات کم خرج یا متفاوت در روابط زنجیره ای است که ارزش آن را توسعه می دهد در حالی که از مزیت های یک بازار محلی مخصوص یک ترکیب ظرفیت بازار و خطر سرمایه گذاری است.