مهمترین رکن دستیابی به اقتصاد مقاومتی، حمایت از فعالیتهای دانشبنیان در حوزه صنعت و تولید است. چراکه در این صورت نهتنها نیاز کشور به فناوریهای وارداتی مرتفع خواهد شد، بلکه کیفیت محصولات داخلی بهبود یافته و توان رقابت با نمونههای مشابه خارجی را خواهند یافت.
قاسم احمدی لاشکی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با بیان اینکه بهترین نقطه برای شروع اقتصاد مقاومتی، حمایت از شرکتها و موسسات دانشبنیان است، به «فرصت امروز» میگوید: یکی از مشکلات ما تا پیش از دستیابی به توافقات برجام این بود که با کشورهای دیگر ارتباط نداشتیم.
بنابراین در حوزههای دانشگاهی، به روزشدن علم و ایجاد ارتباط با موسسات دانشبنیان دیگر کشورها بهشدت ضعف داشتیم. خوشبختانه امروز این ظرفیتها برای کشور به وجود آمده است. بنابراین باید از نخبگان فعال در شرکتهای دانشبنیان، پارکهای علم و فناوری و مراکز رشد در جهت توسعه اقتصاد دانشبنیان استفاده کنیم.
وی با تاکید بر لزوم سرمایهگذاری در زمینه پژوهش، میافزاید: اگر بخشی از بودجه کشور به حوزه دانشبنیان اختصاص داده شود، بیتردید به جای یک قدم، پنج قدم رو به جلو برخواهیم داشت. این در صورتی محقق میشود که عملا پای کار بیاییم اما اگر فلان دستگاه بگوید بودجه من کم نشود، آن یکی هم بگوید بودجه من نباید تکان بخورد و. . . اتفاقی نخواهد افتاد. باید بخشی از اعتبارات همه دستگاهها در حوزه دانشبنیان مصرف شود تا اثرگذاری آن را در جامعه ببینیم.
احمدی لاشکی در ادامه تصریح میکند: به اعتقاد من اولویت اول کشور برای دستیابی به اقتصاد مقاومتی، بحث دانشبنیان است. چنانچه الان به این مقوله ورود جدی داشته باشیم، در چند سال آینده شاهد شکوفایی اقتصاد کشور خواهیم بود.
با وجود اینکه در چند سال اخیر، بحث حمایت از شرکتهای دانشبنیان در دستور کار دولت و مجلس قرار گرفته و حتی صندوق «نوآوری و شکوفایی» هم به منظور ارائه تسهیلات به طرحهای توجیهپذیر شرکتهای دانشبنیان، راهاندازی شده است اما روند نسبتا طولانی و تا حدی سختگیرانه اعطای تسهیلات در کنار کافی نبودن منابع مالی، از جمله مهمترین چالشهای پیش روی این شرکتهاست.
موضوعی که عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس هم بر آن تاکید کرده و میگوید: متاسفانه بزرگترین مشکل شرکتهای دانشبنیان، کاغذبازی است، تا جایی که باعث خستگی فعالان این حوزه شده است. آنها برای دریافت یک مساعدت معمولی و کوچک باید از هفتخان عبور کنند. درحالیکه باید این روند را کوتاه کرد. جامعه باید به نخبگانی که این همه برایش افتخار میآفرینند، اعتماد داشته باشد.
وی خاطرنشان میکند: سال گذشته در بودجه 94 رقم قابل توجهی معادل 850 میلیارد تومان برای بحث دانشبنیان، پول در نظر گرفتیم. شما بروید سوال کنید از این رقم، چقدر محقق شد؟ وقتی پول به دست نخبه نرسد، او چه کار میتواند انجام دهد؟ یا شرایط را آنقدر سخت گرفتیم که نمیتوانند دریافت کنند یا خودمان برای پرداخت این پول آمادگی نداریم و تنها شعارش را میدهیم. ما باید بودجه را واقعگرایانه بنویسیم و از طرف دیگر، به درستی نظارت کنیم که به نتیجه برسد.
این نماینده مجلس با بیان اینکه بزرگترین مشکل فعالان این عرصه، گیر کردن در سیکل مباحث اداری است، اظهار میکند: اگر این فضا شکسته شود به نحوی که از زمان پیگیری تا عمل وقت زیادی از آنها نگیرد، شک نکنید که بخش عمدهای از مشکلات شرکتهای دانشبنیان حل خواهد شد.
احمدی لاشکی در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر لزوم حمایت از تولیدات داخلی، تصریح میکند: نخستین تعریف عملیاتی اقتصاد مقاومتی، حمایت از تولید داخل است. درست است که مشکلاتی مثل رکود، گرانی و تورم، بیکاری و. . . داریم اما غلبه بر همه اینها در گروی حمایت از تولید داخل است. بنابراین اول از همه باید بحث مصرف تولیدات داخلی در کشور نهادینه شود. ضمن اینکه شرکتها هم نباید از این قضیه سوءاستفاده کنند، بلکه باید به دنبال ارتقای کیفیت تولیداتشان باشند.
وی میافزاید: اگر هریک از ما بهعنوان یک فرد حقیقی و دستگاهها و سازمانهای مختلف دولتی نیز بهعنوان یک نهاد حقوقی، خود را ملزم به مصرف تولیدات داخلی بدانیم، در این صورت محصولات شرکتهای دانشبنیان روی دست آنها باقی نمیماند و به ثروت تبدیل میشود. در این صورت تبدیل ایده به ثروت در مدت زمان مشخص اتفاق خواهد افتاد.