سینمای ایران در شأن خود نیست

تماشای فیلم‌های ایرانی روی لوح‌های فشرده به‌صورت قابل توجه گسترش یافته است. هر کجا که می‌روید، از جمله فرهنگسراها، کانون‌های فیلم و هر کجای دیگری که با مخاطبان سینما روبه‌رو می‌شوید، فیلم‌ها را از طریق لوح‌های فشرده مشاهده کرده‌اید. علت این امر نیز گران‌بودن بلیت‌های سینمایی نسبت به لوح‌های فشرده است.

ضمن اینکه، سالن‌های خوبی برای تماشا وجود ندارد و این سالن‌ها با خصوصیت‌های جغرافیایی متناسب نیست. هرچند، شاهدیم اتفاقی که در سالن‌های سینما روی داده،  افزایش تعداد صندلی‌ها،  با استقبال مردم مواجه شده است. اما با این حال یک خانواده چهار نفری برای تماشای یک فیلم باید مبلغ به نسبت زیادی بپردازد. سال گذشته در یک روز خاص سینماها رایگان شد که مردم از آن استقبال بی‌نظیری کردند. 

نکته دیگر آن‌که سالن‌های نامناسب سینما مانند لاله‌زار باید تعطیل شود. بنده حاضر نیستم، در سالن‌هایی با صندلی‌های نامناسب با بوی نامطبوع به تماشای فیلم بنشینم. در حالی که همه نگاه ما به تحولات جهانی است و سعی داریم خودمان را در همه حوزه‌ها به‌روز نگه داریم، اما چرا در این مورد به روز نیستیم؟ سالن‌های ما با شرایط حاضر جامعه همخوانی ندارد. سالن‌های تازه ساخته‌شده مانند پردیس سینمای ملت یا اریکه ایرانیان همواره رونق دارند، زیرا از شرایط مطلوبی برخوردارند. 

در این میان تبلیغات نقش مهمی دارد. اینکه برخی از فیلم‌ها خوب به فروش می‌روند و برخی دیگر نه، به دلیل نوع تبلیغات است. طی چند سال گذشته فیلم خوب به معنای کلمه مشاهده نشده، زیرا شرایط تولید آنها شرایط خوبی نبوده است. به تازگی شرایط در حال بهبود است. از طرفی، سینمای ایران بدخواه زیاد داشته و آنها که با سینما ارتباطی ندارند، اظهارنظر می‌کنند؛ نظریه‌هایی آکنده از توهین و تهمت.

بر اهالی سینما فشار زیادی وارد می‌شود. برای اینکه حال سینما خوب شود، باید حال جامعه خوب باشد. در این صورت همه شرایط فراهم می‌شود. فیلم خوب، فیلمی است که بتواند با داستان خود تماشاگر را راضی کند و تماشاگر احساس نکند که پول خود را هدر داده است. مردم با سینما قهر نیستند. گروه‌های سیاسی این موضوع را درشت نمایی می‌کنند تا به اهداف خود برسند. 

سینمای ایران یک دوران رکود را پشت سر گذاشته و در حال‌گذار از آن است. باید حال جامعه و سینماگرها خوب شود. کشمکش‌های گروهی و جناحی تمام شود. شرایط سینما رو به بهبودی است و بر همین اساس، نیازمند مکانیزم تولید، عرضه و نمایش هستیم. ایران در زمینه تولید فیلم جزو 10 تا 15 کشور دنیا قرار دارد، اما در زمینه عرضه فیلم بسیار ضعیف عمل کرده. چه در عرصه داخلی یا خارجی و حتی در حوزه نمایش نیز به خوبی عمل نکرده است. براساس شاخص توسعه سازمان ملل در مورد کشورهای در حال توسعه با توجه به جمعیت، باید حداقل 3 هزار سینما در کشور وجود داشته باشد که با این آمار فاصله زیادی داریم.

این در حالی است که جغرافیا و تراکم شهری دچار تغییر شده که باید براساس آن سالن‌های جدیدی ساخته شود. راه‌حل این مسئله ساخت پردیس سینما و سالن‌ها در پاساژ‌ها بوده که باید به این سمت حرکت کنیم. البته در این راستا قدم‌هایی برداشته شده که باید ادامه یابد.