در ارتباط با فعالیت در زمینه معضلات اجتماعی اصلی به نام همکاریهای دسته جمعی و داوطلبانه وجود دارد. همواره عدهای از جوانان دور هم جمع میشوند و تلاش میکنند در قالب یک گروه، فعالیتهای داوطلبانه عامالمنفعه انجام دهند. در به نتیجه رسیدن و مثبت بودن این تجمعها مهمترین اصل این است که خیلی کوچک شروع کنند و با جمع دوستانشان همراه باشند. با هر امکاناتی که وجود دارد باید آغاز کرد. بعضا فکر میکنند برای آغاز این فعالیتها باید پول زیادی داشته باشند یا از طرف جایی حمایت مالی شوند اما پول در انتهای اولویتها قرار دارد.
من به اصطلاح میگویم «زنگ همسایهات را بزن» یعنی به سراغ آشنایانتان بروید؛ کسانی که شما را قبول دارند و شما نیز کاملا میشناسیدشان. نکته بعدی که باید سعی کنیم رعایت کنیم واقعبین بودن است. باید براساس شرایط کشور خودمان کار کنیم. خیلی از گروهها به نمونههای خارجی نگاه میکنند و میخواهند دقیقا آنچه را که در آنجا رخ داده است پیاده کنند. کارهایی میتوانند ادامه یابند و ریشه بدوانند که منطبق بر هویت جامعه باشند و ظرفیت پذیرش آن وجود داشته باشد.
اگر غیراز این باشد تاثیر معکوس خواهد داشت. همه در شروع اشتباهاتی داشتهاند در برخورد با جامعه و بهخصوص جوامع محلی. اما آرام آرام یاد میگیریم که باید چگونه پیش برویم. ما و گروه ما نیزکه پارهای از وقتمان را در کنار تولید مستند و فیلم به انجام فعالیتهای داوطلبانه اختصاص میدهیم، سعی میکنیم مسائل هر پروژهمان از دل جامعه بیرون بیاید. گاهی این مسئله مانند خشکسالی تنها یک منطقه را درگیر کرده و گاهی مانند هوای پاک، شهرهای بزرگمان را دچار مشکل کرده. به هر حال نکته اصلی اینجاست که اگر براساس مسئله خود مردم پیش برویم آنها بهتر ما را میفهمند. ما همواره در فعالیتهای خودمان جامعه هدفمان را از میان کودکان و نوجوانان انتخاب میکنیم.
ما خیلی دلمان میخواهد که با همه جامعه کار کنیم، اما در حال حاضر تواناییمان در همین حد است. در پروژههای اخیرمان از کارهایی که با کمک کودکان و نوجوانان انجام میدهیم استفاده کردیم تا روی بزرگسالان نیز تاثیر بگذاریم. شعار ما این است؛ برای همه کودکان و همه آنهایی که در دلشان کودک هستند. فعالیت با کودکان به مراتب راحتتر از بزرگسالان است و ما نسبت به هزینههایی که انجام میدهیم بازده بالاتری از سنین پایینتر دریافت میکنیم.