مصوبه اجرایی دولت برای کارخانههای لبنی در خرید شیرخام از دامداران، مصوبه 1250 تومانی است و هنوز راهکار اجرایی مبنیبر افزایش قیمت شیرخام به ما ابلاغ نشده است. حال اگر سازمان تعاون روستایی میخواهد شیر خام را به قیمت 1440 بخرد باید دید این افزایش قیمتها تا چه میزان بر بازار محصولات لبنی تاثیر میگذارد و قیمتها را افزایش میدهد.
کارخانههای لبنی میتوانند شیرخام را به قیمت 1440 تومان از دامداران خریداری کنند به شرط اینکه دولت اجازه دهد نرخ محصولات لبنی آزاد شود یا اینکه کارخانهها برپایه این قیمت، هزینههای تولید و فرآوری محصولات را آنالیز کنند و متناسب با آن و با درنظر گرفتن کمترین حاشیه سود، قیمت محصولات را افزایش دهند.
سازمان حمایت از تولیدکننده و مصرفکننده، قیمت کف شیرخام را از تیرماه امسال 1440 تعیین کرد و قرار شد در صورت اجرای این نرخ، دولت مابهالتفاوت آن را بپردازد در غیر این صورت همان قیمت 1250تومانی اجرا شود. اگر قرار باشد افزایش قیمتهای جدید شیرخام اعمال شود و نرخ محصولات لبنی تغییر نکند، پس کارخانهها چگونه سودآوری داشته باشند و هزینههای گزاف تولید را بپردازند؟!
خط قرمز صنایع لبنی، نقطه سربهسر تولید است. در شرایط کنونی، کارخانههای بزرگ تنها چهار درصد سود میکنند و کارخانههای لبنی کوچکتر که توان کمتری دارند به سود دودرصدی راضی شدهاند. در این وضعیت کارخانهها افزایش شیرخام و ثابت ماندن قیمت محصولات لبنی را که زیانهای زیادی برایشان در پی خواهد داشت، چگونه میتوانند جبران کنند؟
پرسشهای دیگری که درخصوص تصمیم جدید وزارت جهاد کشاورزی مبنیبر خرید 1440 تومانی شیرخام دامداران مطرح میشود این است که وزارتخانه چه برنامهای برای شیرهای خریداری شده دارد؟ آیا راهکاری برای جلوگیری از افزایش قیمت محصولات ارائه داده است؟ برای شیر مازاد سایر استانها چه فکری کردهاند؟ تکلیف دامداران دیگری که میخواهند شیرخام را به قیمت خرید تضمینی بفروشند، چه میشود؟ درحالیکه کارخانهها و برندهای بزرگ لبنی برای رقابت، ادامه بقا و برای سود بیشتر انتحاری عمل میکنند، تصمیمهای این چنینی به سود کسی نیست.
البته شنیدهها حاکی است وزارت جهاد کشاورزی با توافقهایی که با برخی کارخانهها کرده، قرار است شیرهای خریداری شده را به شیرخشک تبدیل کند. چه اشکالی دارد؟ احتمالا بازار هدف این شیرهای خشک در کارخانههای لبنی برای تولید ماست در نظر گرفته شده است!