مدیریت پسماند یکی از بهترین راهکارها برای ادای دین خانوادهها به محیطزیست است. پسماند شامل انواع مختلفی است؛ از شیشه و پلاستیک و کاغذ گرفته تا سبزیها، پوست میوه، استخوان و خلاصه هر آنچه ما در سطل زباله میریزیم. قطعا نمیتوان این پسماندها را در خانه نگه داشت تا به محیطزیست آسیب نرسد! پس چه باید کرد؟ پدر و مادر خانواده و به ویژه مادر نقشی بسیار تعیینکننده دارند. وقتی مادر اسراف کند و پدر کار مادر را تایید کند، فرزندان هم به پیروی از آنها این کار را انجام میدهند. دور ریختن کار سادهای است، سطل زبالهها را پر کردن هم همینطور، اما باید دانست آنچه بهعنوان آشغال تولید و در محیط رها میشود، تاثیر مخربی بر دوست همه ما یعنی محیطزیست دارد.
برای اینکه این دوست صبور تا این حد آزرده نشود میتوان اعضای خانواده و بهویژه ارکان اصلی آن یعنی والدین خانواده را متقاعد کرد که کمتر یا به عبارت بهتر به اندازه نیاز مصرف کنند. واقعیت این است که ما خیلی وقتها بیش از نیازمان میخریم و مصرف میکنیم. اگر مادر خانواده به اندازه نیاز غذا درست کند تا مجبور نشود بعد از چند روز آن را دور بریزد، کودکان هم میآموزند که دور نریزند تا دوستیشان با محیطزیست عمیقتر شود. راهکار دیگر جداسازی در مبدأ است. شهرداری تهران مدتی است در تلاش برای آموزش این تفکیک است. با این کار به سادگی میتوان در هزینههای هنگفت جداسازی صرفهجویی کرد. این کار همچنین روند بازیافت را سریعتر میکند. اگر هر نفر زحمت بکشد و زبالهتر را در سطل زباله مخصوص زبالههایتر و زباله خشک را در سطل زباله مختص خودش بریزد، کمک بزرگی به فرآیند بازیافت میکند. انجام همین دو کار ساده میتواند در هزینههای خانواده تاثیرگذار باشد و آنها را کاهش دهد. ضمن اینکه به محیطزیست هم کمک زیادی میکند که راحتتر نفس بکشد.