شاید هنگام استفاده از آسانسور اجزای تشکیلدهنده این وسیله بسیار ساده و مشخص به نظر آید، اما از آنجا که تخصصی غیرقابل انکار در این صنعت وجود دارد بدون تردید سرمایهگذاری در تولید این نوع تجهیزات نیز شرایط خاص خود را میطلبد و باید بسیار هوشمندانه وارد این صحنه از تولید کشورمان شد.مسعود بهشتی، مدیرعامل شرکت امیران آسانبر، تولیدکننده آسانسور و تجهیزات وابسته به آن در این زمینه به «فرصت امروز» گفت: بهطور کلی صنعت تولید آسانسور به دو بخش ترکیبی و پک کامل تقسیمبندی خواهد شد اما بخش ترکیبی مدتی است که در کشورهای پیشرفته به دست فراموشی سپرده شده و اغلب تولیدکنندگان با توجه به استانداردهای موجود اقدام به تولید پک کامل آسانسور میکنند؛ ولی با توجه به شرایط موجود در ایران بخش تولید ترکیبی (تولید بخشهای مختلف مجزا و سرهم کردن آن) رونق بیشتری دارد و اکثر سرمایهگذاران در این زمینه فعالیت کردهاند.
وی افزود: نباید فراموش کنیم اساساً یک آسانسور به بخشهای مختلفی از جمله تابلوی فرمان، موتور، درایو و مکانیزم در تقسیمبندی شده است که هرکدام میتواند خود به تنهایی سوژهای کاملاً قابل اعتماد برای سرمایهگذاری باشد، به صورتی که امروز تولیدکنندگان ایرانی در بخشهای تولید کابین، در و تابلوی فرمان تولیدات قابل قبول و استانداردی را روانه بازار کردهاند ولی در بخشهای دیگر هنوز جای کار وجود دارد و باید سرمایهگذاریهای هدفمندی در آن صورت گیرد.
قاچاق نداریم اما بیکیفیت زیاد
بهشتی با اشاره به نبود قاچاق در این صنعت به دلیل سنگین بودن تجهیزات تصریح کرد: اگرچه امروز قاچاق در صنعت تولید آسانسور بسیار ناچیز است اما حضور برخی قطعات غیراستاندارد و افراد غیرمتخصص باعث شده تا در بخشهایی شاهد ضعف باشیم و باید مسئولان و سیاستگذاران در این زمینه سختگیری بیشتری داشته باشند. به گفته این فعال صنفی، امروز تولیدکنندگان ایران در تولید آسانسورهایی با سرعت حداکثر تا 5/1متر کاملاً توانمند عمل کردهاند، اما اگر سرعت بیشتر یعنی 2متر مورد نیاز باشد وابستگی زیادی به تولیدات کامل (پک کامل آسانسور) وارداتی داریم.
درحالی که نبود اطلاعات کافی خریداران و همچنین حضور افراد غیرمتخصص در این صنعت باعث شده حتی در ساختمانهای بیشتر از 7طبقه که نیازمند طراحی سیستمهای خاص آسانسور هستند نیز آسانسورهای ترکیبی با سرعت پایین استفاده شود. وی در ادامه گفت: با توجه به نیاز بازار به 80هزار دستگاه آسانسور در سراسر کشور به دلایل مطروحه بالا تنها 20درصد از آسانسورهای بهکار گرفته شده به صورت پکهای کامل در پروژههای بزرگ و برجهای بلندمرتبه استفاده میشود و باقی به صورت آسانسورهای مونتاژی مشغول به کار هستند.
این فعال صنفی در ادامه تأکید کرد: از آنجا که هنوز استانداردهای اجباری در برخی بخشهای تولید و نصب آسانسور وجود ندارد و برخی سازندگان به دنبال کاهش هزینههای خود به صورت غیراصولی برای سود اقتصادی بالاتر هستند امروز به جرات میتوان گفت 80درصد از تجهیزات موجود بازار دارای کیفیت واقعی و لازم نیستند و برندهای موجود بازار ایران واقعی نیستند و به نوعی از تولیدات درجه دو و عموما از چین وارد شدهاند.
پیمانکاری بیشتر داریم تا استخدام
مدیرعامل شرکت امیران آسانبر به اشتغالزایی بسیار مناسب شرکتهای تولیدی در این زمینه اشاره کرد و گفت: در یک شرکت تولیدکننده آسانسور سنتی و معمولی تقریباً 10نفر مشغول به کار خواهند شد درحالی که اگر در شرکتی با خط تولید متمرکز و اتوماتیک سرمایهگذاری شود میتواند تا 100نفر نیز اشتغالزایی مستقیم داشته باشد.
بهشتی در ادامه تأکید کرد: اشتغالزایی این صنف بهصورت پیمانکاری بسیار بالاتر از این اعداد و ارقام است چون کار به صورت پروژهای انجام میشود. اشتغالزایی صنف نیز به نوعی بیشتر به همین ترتیب ایجاد شده است که بعضاً در یک پروژه تا 300نفر مستقیماً مشغول به کار خواهند شد.
خطوط تولید اتوماتیک منطبق با اصول اقتصادی
این فعال صنفی درباره سرمایهگذاری دراین زمینه نیز معتقد است اگرچه با حدود 2میلیارد میتوان در این صنعت سرمایهگذاری کرد اما اگر شخصی تصمیم به سرمایهگذاری هدفمند گرفته، باید با مطالعه وارد صنف شود چون بخشهای مختلف تولید در کشورمان دارای ارزش افزوده مخصوص به خود هستند. ولی بهترین نوع سرمایهگذاری این است که در زمینه تولید با دستگاههای اتوماتیک سرمایهگذاری شود چون نقطه سربهسر شدن این سرمایهگذاری بسیار کوتاه است.
بهشتی با اشاره به دستگاه تولید سالواگینی تماماتوماتیک با ظرفیت تولید 35هزار دستگاه تصریح کرد: اگرچه سرمایه اولیه مورد نیاز برای خرید این تجهیزات چیزی نزدیک به 3میلیون دلار است اما با توجه به ارزش افزوده بسیار بالای آن حداکثر ظرف مدت 30ماه به نقطه سربهسر سرمایهگذاری خواهیم رسید و پس از آن سودآوری خواهیم داشت.