تجربه 3 سرمایه‌گذار از سرمایه‌گذاری‌شان

چه درکش برایتان آسان باشد و چه نه، اینکه چطور پول‌هایتان را مدیریت کنید کاملا بستگی به تجربه‌های شخصی‌تان دارد. شاید از آنهایی هستید که پدر و مادرتان از بچگی پس‌انداز را به شما یاد دادند یا از آن کسانی که از دوران پیش از دانشگاه کار یا فعالیتی انجام داده‌اید و توانسته‌اید پس‌اندازی برای خود دست و پا کنید. اینها تنها دو نمونه از کارهایی است که می‌تواند کاملا بر رفتار هزینه‌ای و پس‌اندازی شما تأثیرگذار باشد. و این داستان برای آن روی زندگی پولی شما یعنی سرمایه‌گذاری هم صادق است.

خب اجازه دهید راستگو باشیم: برای بسیاری از ما سخت است که سرمایه‌گذاری کم‌نقصی انجام دهیم. ما در این راه به مشاوره و استفاده از تجربه‌های کسانی که خودشان تجربه سرمایه‌گذاری‌های موفق را داشته‌اند، نیازمندیم. البته این تجربه‌ها لزوما نباید از دل سال‌ها کار سرمایه‌گذاران حرفه‌ای باشد. گاهی شنیدن تجربه‌های سرمایه‌گذاران آماتور می‌تواند حتی راهگشاتر از تجربه‌های پیچیده حرفه‌ای‌ها باشد.

به همین دلیل است که در نوشته پیش‌ رو از سه سرمایه‌گذار آماتور خواسته شده تا تجربه‌های خود در زمینه سرمایه‌گذاری را در اختیار همه قرار دهند. یاد گرفتن یکی دو نکته از این سرمایه‌گذاران آماتور هم می‌تواند برای خودش غنیمتی بزرگ باشد.

آهستگی، پیوستگی و ثبات قدم
کیت دور، 31 ساله، بازاریاب شبکه‌های اجتماعی

خانم دور در این باره می‌گوید: «من اشتباه بزرگی کردم که در زمان بحران اقتصادی کلا سراغ سرمایه‌گذاری نرفتم و دورش را خط کشیدم.» او در دوره رکورد بین سال‌های 2008 تا 2009 به جای اینکه سرمایه‌گذاری کند، پول‌هایش را در یک حساب گذاشت تا در امان باشند. خانم دور در آن زمان از چرخه‌‌های بازار چندان آگاه نبود تا بتواند بازگشت‌های ترکیبی سرمایه را از آن سرمایه اولیه در طول یک سال به‌دست آورد.

او چون می‌خواست اطلاعات آکادمیک خود را درباره امور مالی افزایش دهد، در مقطعی کار را کلا رها کرد و به دانشگاه رفت. کیت در دانشگاه واحدهایی را در زمینه امور مالی و سرمایه‌گذاری گذراند. همین کار زندگی‌اش را تغییر داد. نگاه او به سرمایه‌گذاری بعد از دانشگاه کلا تغییر کرد و آموخت که سرمایه‌گذاری کاری است که نیاز به آهستگی و پیوستگی دارد. این تجربه اگرچه گران بود اما به خانم کیت آموخت که 24 ساعت شبانه‌روز و هفت روز هفته باید در راه سرمایه‌گذاری قدم برداشت. این همیشگی بودن غیرقابل اجتناب است، بنابراین برای رسیدن به هدف باید انگیزه‌های قدرتمندی داشت.

ارزش به این است که همه‌اش را خودتان انجام ندهید
متئو آر، 35 ساله، مدیر امور مالی و توسعه کسب‌وکار

متئو در این باره می‌گوید: «من سرمایه‌گذاری را در سال‌های ابتدایی دهه دوم زندگی خود آغاز کردم. به خاطر اینکه بسیار کنجکاو هستم و علاقه داشتم بفهمم دنیا چطور کار می‌کند، خواستم که به شکل فعالی سرمایه‌ام را خودم مدیریت کنم.» همین کنجکاوی باعث شد آن زمان مشاور کسب و کار شود و وقت زیادی را صرف فکر کردن در مورد شرکت‌های مختلف و چگونگی و چرایی کارشان کند.

نتیجه این کنجکاوی و دقت این شد که متئو به ایده سرمایه‌گذاری ارزش رسید: سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که بازار روی آنها حساب زیادی باز نمی‌کند. بر این اساس در مقایسه با رشد سرمایه، با استفاده از ناکارآمدی‌های موجود در بازار سود کسب می‌کنید، به جای اینکه روی پتانسیل‌های یک سازمان حساب باز کنید. این ایده می‌گوید بازار به ناچار خود را با این شرایط همساز کرده و ارزش واقعی شرکت را بازتابش می‌کند. بنابراین متئو در سال 2008 بود که سرمایه‌گذاری را در کنار یک‌سری کارشناس، فعال و فرد دانا آغاز کرد، اما با وجود نتایج خوبی که گرفت سرمایه‌گذاری فعال را تنها تا سال 2011 ادامه داد.

خانواده‌ای که تجربه سرمایه‌گذاری خانوادگی دارند
جو سیمز، 52 ساله، معلم

این خانواده تجربه یک سرمایه‌گذاری خانوادگی را دارند. مادر آقای سیمز زمانی که از شغلش یعنی پرستاری بازنشسته شد، پیشنهاد یک سرمایه‌گذاری خانوادگی را داد. او همیشه به سرمایه‌گذاری علاقه داشت اما چون راهنمای قوی نداشت هیچگاه این کار را انجام نداده بود. در هر حال این کار با حضور 14 نفر از اعضای این خانواده انجام شد. در ابتدا هر یک از اعضا ماهانه 10 دلار سرمایه‌گذاری می‌کردند. مبلغی که برای از دست دادن کم اما برای افزایش سرمایه کافی بود.

حال 22 سال گذشته و این خانواده همچنان با قدرت به کار خود ادامه می‌دهند. بزرگ‌ترین عضو این صندوق سرمایه‌گذاری مادربزرگ 81 ساله و کوچک‌ترین عضو هم نوه 11 ساله آقای سیمز است. آنها هر سه ماه یکبار یکدیگر را ملاقات می‌کنند و یکی از اعضا هر بار یک استراتژی تازه برای سرمایه‌گذاری ارائه می‌کند. اعضای این خانواده فلسفه‌های خاص خود را برای سرمایه‌گذاری دارند. برای مثال، سرمایه‌گذاری‌هایشان بلندمدت است، در نتیجه نگران از دست رفتن پول‌شان نیستند. یکی دیگر از استراتژی‌های این خانواده صرف کمترین هزینه‌ها است تا بتوانند پول بیشتری را سرمایه‌گذاری کنند. آنها حتی درآمدهایشان از این سرمایه‌گذاری‌ها را هم دوباره سرمایه‌گذاری می‌کنند.