بحران موادغذایی در جهان جدی نیست

محققان در آیوا نشان داده‌اند که روش‌های کشاورزی ارگانیک می‌تواند به‌عنوان متدهای آفت‌کش فشرده عمل کند.این در حالی است که محققان دیگر در بارکلی کالیفرنیا نیز به نتایج مشابهی در این زمینه دست یافته‌اند.این اخبار با استقبال فراوانی روبه‌رو شد. این شورو‌شوق ایجاد شده قابل درک است اما درصورتی‌که نتواند تاثیر عمیق و اساسی داشته باشد حتی شرکت در چنین بحثی مانند وارد شدن به یک دام از پیش پهن شده است. محور استراتژیک موناسنتو یا هر شرکت‌کننده عمده تجاری دیگری در سیستم غذایی صنعتی تمرکز روی ترویج یک ایده منحصر به فرد و فراگیر است.ایده بزرگی که تولید‌کنندگان در صنعت تولید مواد‌غذایی مایلند تا شما به آن باور داشته باشید این است که تنها آنها هستند که می‌توانند نیازهای جمعیت جهان در آینده را تولید کنند.

تولید غذای بیشتر برای چند دهه

به این ترتیب سیستم کشاورزی غیر‌صنعتی مانند تمام آنهایی که از روش‌های زیست محیطی در کشاورزی استفاده می‌کنند یا کسانی که به‌صورت محلی یا خانوادگی یا ارگانیک به تولید محصولات کشاورزی می‌پردازند قادر نخواهند بود تا نیازهای غذایی جهان را تامین کنند. تجارت محصولات کشاورزی، حامی دانش بنیان بودن تولیدات کشاورزی است و رقبای آن در نقطه مقابل این موضوع قرار دارند و از دانش محور شدن آن استقبال نمی‌کنند.اما موضوع اصلی برای چند دهه ایجاد یک چارچوب اخلاقی مستحکم حول محور تولید غذای بیشتر بوده است.

در همین رابطه چنانچه شما به وب‌سایت‌هایی نظیر Monsanto، American Soybean و حتی NASA مراجعه کنید خواهید دید که این وب‌سایت‌ها از مدت‌ها قبل با برجسته کردن موضوع تولید مواد‌غذایی این سوال را مطرح کرده‌اند که چه کسی قرار است در آینده مواد‌غذایی مورد نیاز جمعیت 9 تا 10 میلیارد نفری جهان را تامین کند.

سازمان‌های تولید غذا برنده مناظره

علاوه بر این هر زمان که این سازمان‌ها جلسات سخنرانی یا کنفرانس‌های مطبوعاتی برگزار کرده یا هرگونه اظهارنظر جهت آگاه کردن مردم و سیاست‌گذاران مطرح می‌کنند فضای باارزشی را به منظور مطرح کردن مشکلات موجود ایجاد می‌کنند.ناظران بی‌طرف معتقدند که اقدامات این سازمان‌ها در مورد تامین مواد‌غذایی مورد نیاز جهان در آینده موجب شده تا آنها برنده مناظره موجود در سیستم غذایی باشند.براساس نظر این نهادها و موسسات اینکه متدهای مختلف کشاورزی قادر به تامین نیازهای غذایی جمعیت جهان نخواهد بود نظریه درستی نیست و تنها تجارت تولیدات کشاورزی می‌تواند این نیازها را برآورده کند. نکته قابل‌توجه در این میان که به یک نقطه ضعف اساسی برای نظریه تامین غذای مورد نیاز جهان از طریق تجارت محصولات کشاورزی بدل شده آن است که در حال حاضر هیچ گونه بحران کمبود مواد‌غذایی در جهان وجود ندارد و هیچ وقت وجود نداشته و احتمال وقوع بحران غذایی نیز بسیار کم است. 

هند مواد‌غذایی فراوانی در اختیار دارد، آمریکای لاتین، ایالات متحده، استرالیا، اروپا و نیوزیلند در مواد‌غذایی غوطه‌ور هستند. در بریتانیا مانند هر کشور ثروتمند دیگری نیمی از مواد‌غذایی تولید شده به تولید سوخت‌های زیستی اختصاص می‌یابد که هدف اصلی از آن کاهش مواد‌غذایی تولید شده مازاد بر نیاز است. چین در این میان غرق در مواد‌غذایی نیست اما همچنان به صادرات مواد‌غذایی ادامه می‌دهد. در حال حاضر هیچ بحران جدی مواد‌غذایی در راه نیست و در میان تمامی کشورهای پرجمعیت وضعیت بنگلادش اندکی پیچیده است. این کشور اگرچه در مواد‌غذایی غوطه‌ور نیست اما اعلام کرده که در تولید مواد‌غذایی خودکفاست. این در حالی است که برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد ادعای بنگلادش را رد می‌کند.حقیقت در مورد وضعیت بنگلادش آن است که کشاورزان در این کشور به اندازه‌ای که باید برنج تولید نمی‌کنند و دلیل اصلی آن پایین بودن قیمت این محصول و وجود برنج مازاد بر نیاز در بازار است.

تولید غذای کافی برای 14میلیارد نفر

در حال حاضر بسیاری از موسسات و نهادهای فعال در زمینه تولید مواد‌غذایی و محصولات کشاورزی معتقدند که فرضیه وقوع بحران غذایی در جهان و کمیاب شدن مواد‌غذایی دست‌کم در آینده نزدیک وجود ندارد.براساس نظر کارشناسان و مشاوران بانک جهانی در حال حاضر غذای کافی برای سیر کردن 14 میلیارد نفر در جهان وجود دارد.بنابراین مانند بسیاری از جنگ‌ها چالش اصلی در جنگ مواد‌غذایی درون ذهن مردم است.برنده این جنگ بزرگ مواد‌غذایی کسی است که آن را درک کرده و استفاده لازم را به بهترین شکل ممکن از آن به عمل آورد.

در این بین حضور نسل جدید از مردم در این صنعت دارای مزایای بسیار زیادی است.نخستین مزیت آن این است که آنها می‌توانند از فرصت تاریخی که اینترنت برای ارتباط با دیگران ایجاد می‌کند استفاده کنند.دومین ویژگی نیاز به تلاش کمتر برای دفاع از حقیقت در مقابل ساخت و پرورش یک دروغ است.بسیاری از مردم کافی است تنها یک بار حقیقت را بشنوند.سومین مزیت آن است طرفی که به دنبال منفعت عمومی بوده در این صنعت ذی‌نفع به شمار نمی‌رود برای اظهارنظر و عقیده خود نیاز به تریبون‌های بزرگ و قدرتمند ندارد چراکه مردم به این قبیل نهادها و موسسات که در راستای منافع عمومی حرکت می‌کنند اعتماد دارند.

در نتیجه بسیاری از دروغ‌هایی که شرکت‌های تولید مواد‌غذایی سال‌ها برای ساخت و پرداخت آن وقت گذاشته‌اند می‌تواند در عرض چند ماه از بین برود.نکته ضروری در این بین آن است که قدرت حقیقت را فراموش نکنیم و هیچ‌گاه قدرت پنهان مردم را دست‌کم نگیریم.در واقع تمام تلاشی که این شرکت‌ها برای انحراف افکار عمومی از حقیقت انجام می‌دهند به‌نوعی اذعان به قدرت حقیقت و مردم است.