پس از افزایش واردات از آلمان، ایران به دنبال آن است تا همکاریهای اقتصادی را با بزرگترین شریک اروپایی خود خصوصا در حوزه انرژی گسترش دهد. در همین رابطه پس از حضور هیات بزرگی از تجار آلمانی در ایران به منظور بررسی راههای توسعه همکاریهای دوجانبه، بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت ایران به منظور حضور در کنفرانس امنیت انرژی به آلمان سفر کرد.
پس از دستیابی ایران و شش قدرت عمده جهانی به مقدمات توافق موقت هستهای در نوامبر سال 2013 میلادی در سوییس، صادرات کالا از آلمان به ایران به میزان 30 درصد افزایش یافته و حجم این مبادلات به 2 میلیارد و 400 میلیون دلار رسیده است. با وجود این افزایش حجم مبادلات تجاری ایران و آلمان هنوز به میزان پیش از آغاز اعمال تحریمها بر تهران نرسیده است. با این همه در پرتو مذاکرات هستهای و تلاش طرفین این مذاکرات برای دستیابی به توافق جامع هستهای در سیام ژوئن سالجاری میلادی و هموار کردن راه برای حذف تحریمها، ایران و آلمان در نظر دارند تا با استفاده از لغو تحریمها به همکاریهای اقتصادی خود ادامه داده و حجم مبادلات تجاریشان را افزایش دهند.
گفتوگو و مذاکره با شرکت Linde AG آلمان در زمینه پروژههای LNG ایران ازجمله برنامههای وزیر نفت ایران در مدتزمان حضور وی در آلمان بوده است. گفتنی است موضوع مذاکرات آقای زنگنه در آلمان تامین تجهیزات مورد نیاز پروژههای LNG ایران بوده که پس از اعمال تحریمهای یکجانبه اتحادیه اروپا بر صنعت نفت و گاز ایران ممنوع شده بود. لازم به ذکر است که شرکت Linde در سال 2010 میلادی از تامین تجهیزات مورد نیاز ایران برای توسعه و بهرهبرداری از پروژههای LNG کشور خودداری کرد.
نگاهی به پروژههای الانجی ایران
در برنامه پنجساله چهارم توسعه ملی، ایران در نظر داشت تا با افتتاح و بهرهبرداری از شش سایت تولید گاز الانجی 70میلیون تُن گاز طبیعی مایع (LNG) از میادین گازی پارسجنوبی، پارسشمالی و فردوسی و گلشن تولید کند. در همین راستا و پس از کنسل شدن قراردادهای LNG ایران با شرکتهای توتال فرانسه، رپسول اسپانیا، بریتیش -داچ شل و پتروناس مالزی تا سال 2008 میلادی، تهران عملا تمامی فرصتهای خود برای حضور در صنعت گاز LNG را از دست داد. پس از لغو تمامی قراردادهای ایران با شرکای غربیاش، این کشور به منظور توسعه و بهرهبرداری از تجهیزات تولید گاز LNG قراردادی به ارزش 25 میلیارد دلار با گروه SINOPEC چین، شرکت چینی CEPA، شرکت گاز دولتی لهستان PGNiG و Petrofield مالزی به امضا رساند. ارزش مالی قرارداد ایران با شرکت لهستانیPGNiG 2میلیارد دلار و با شرکت Petrofield 14 تا 16 میلیارد دلار بود.
ایران همچنین قراردادی با شرکت آلمانی LInde AG مبنی بر ساخت یک کارخانه عظیم تولید گاز LNG امضا کرده بود که این شرکت به دلیل تحریمهای اعمال شده توسط اتحادیه اروپا بر صنعت نفت و گاز ایران به تعهدات خود عمل نکرده و از تامین تجهیزات مورد نیاز برای تحقق این پروژه سر باز زد. با این همه تمامی پروژههای ایران حتی قراردادهایی که تهران با شرکتهای چینی منعقد کرده بود تا سال 2012 لغو شد.
از سرگیری پروژههای الانجی
براساس گزارشهای منتشر شده در ایران شرکت Linde منابع مالی لازم جهت ساخت تجهیزات مورد نیاز ایران را دریافت کرده است اما با تحریمهای بینالمللی وضع شده علیه ایران این شرکت آلمانی قادر به عمل به تعهداتش در زمینه ساخت و ارسال تجهیزات مورد نیاز ایران نبود. حجم کل سرمایه مورد نیاز برای ساخت کارخانه تولید گاز مایع ایران در حدود 5 میلیارد دلار تخمین زده میشود که چنانچه نیمی از این سرمایه تامین شود این کارخانه قادر خواهد بود تا تولید اولیه خود را آغاز کند. براساس گزارشها ظرفیت تولید گاز LNG این کارخانه 5/10 میلیون تُن در سال است که در صورت تحقق این پروژه سالانه 7 میلیارد دلار درآمد برای ایران به دنبال خواهد داشت. گفتنی است شرکت LNG ایران (ILC) در سال 2014 و به دلیل ممنوعیت فروش تجهیزات ساخت کارخانه تولید گاز طبیعی مایع در یک دادگاه بینالمللی علیه اتحادیه اروپا اقامه دعوی کرد.