اقتصاددانان به دنبال یافتن راهی برای افزایش نرخ اشتغال در کارکنان میانسال در فرانسه هستند. با مطالعه سیر تحول نرخ اشتغال افراد بالای 55 سال و سیاستهای عمومی اشتغال و بازنشستگی، ثابت شده است که اصلاح و تغییر، تأثیر قابل توجهی در نرخ اشتغال در افراد میانسال دارد.
از سال 1975 تا اواخر سال 1990، نرخ اشتغال سیر نزولی پیوسته داشت که از سه تغییر و اصلاح ناشی میشد:
1- وضع قوانین بازنشستگی پیش از موعد برای سنین 64 – 60 سال
2- کاهش سن قانونی بازنشستگی به 60 سال در سال 1983
3- ممنوعیت کاریابی برای میانسالان بیکار در سال بعد.
روند سقوط نرخ اشتغال برای مسنترها، بسیار بیشتر است. نرخ اشتغال 64-60سالهها در سال 1975 و اواسط سال 1980 نزدیک به 30 واحد کاهش داشت. نرخ اشتغال 59-55سالهها در اوایل سال 1980 بیش از 10 واحد نزول داشت که به علت بهرهمندی 59-55 سالهها از طرح بازنشستگی پیش از موعد بود. از آن تاریخ به بعد، سن قانونی بازنشستگی برای سن 60 سال مصوب شد.
دولت با در نظر گرفتن عدم تاثیر بازنشستگی میانسالان در بازار کار، بر وضعیت بیکاری جوانان و بر منحنی بیکاری، تغییر رویه داده است. از اواسط سال 1990، اصلاحاتی پیدرپی برای سختتر کردن شرایط بازنشستگی اتخاذ شد. از جمله این اصلاحات میتوان به تنظیم محاسبات حقوق پایه، کسریها، بالا بردن سن قانونی بازنشستگی، محدود کردن شرایط بازنشستگی پیش از موعد و در نهایت بناگذاری ارزش ترازی بازنشستگی بر قیمت در عوض دستمزد اشاره کرد.
افزایش نرخ اشتغال میانسالان از سال 2000 آغاز شده است. نرخ اشتغال گروه سنی 59-55 سال نیز بین سالهای 2007 تا 2014 از 56 درصد به 68 درصد رسید. نرخ اشتغال 64 سالهها از 15 درصد به 25 درصد افزایش یافته و با محدودیت سن بازنشستگی، سیاستهای عمومی اشتغال میانسالان چند برابر شده است.
42درصد از دلایل کاهش نرخ اشتغال میانسالان در رده سنی بین 55 تا 59 سال، بازنشستگی آنهاست. 26 درصد مربوط به غیرفعال بودن به دلایل نامشخص است. 18 درصد برای بازنشستگی پیش از موعد و ناتوانی جسمی و تنها 12 درصد به علت پیدا نکردن شغل است. میتوان اینگونه فرض کرد که هرچه میانسالان دیرتر بازنشسته شوند، نرخ اشتغال آنها بالاتر خواهد بود. متوسط سن تسویه حساب بازنشستگی تا سال 2040 از 61 به 64 سال خواهد رسید، همچنین اقتصاددانان نتیجه گرفتند که «نرخ اشتغال 60-64سالهها امکان دارد از 50 درصد هم فراتر رود.»
توصیه کارشناسان اقتصادی برای تحقق وعده کار، تکیه بر این فرض است که اشتغال میانسالان باید انتخاب فردی آنها از میان کسب درآمد یا گذراندن اوقات فراغت باشد. معمولا، عدم سلامتی، مانعی برای پیشرفت شغلی آنها محسوب نمیشود.