چه مدت برای تغییر شغل باید منتظر ماند

زمان مناسب برای استعفادادن بدون دریافت عکس العمل های منفی چندان هم زیاد نیست. چقدر باید در یک شغل ماند تا بتوان آن را ترک کرد؟

اغلب مردم طی مسیر شغلی خود چند بار تغییر منصب می دهند. برای مثال، طبق نظرسنجی ادارهی آمار کارگران آمریکا، افرادی که پس از جنگ جهانی دوم متولد شده اند، در طول سنین ۱۸تا ۵۰ سالگی به طور متوسط تعداد ۱۱.۹ شغل متفاوت داشته اند، اما چقدر باید در یک شغل ماند تا بتوان آن را ترک کرد؟

یک حساب سرانگشتی

کارشناسان، نظرات متفاوتی درباره زمان مناسب ماندن در یک شغل دارند. اگر در اینترنت جست وجو کنید؛ با پیشنهادات زیادی از منابع مختلف روبه رو می شوید که از شش ماه تا شش سال را توصیه می کنند، اما به نظر می آید که یک تا دو سال کوتاه ترین زمان مناسب باشد. پس از گذراندن این مدت، احتمالاً نظرات مثبتی دریافت کرده و روابط خوبی با دیگران برقرار کرده اید.

مطلب مرتبط:در چه شرایطی باید به ترک شغل تان فکر کنید

تغییر نظر دیگران درباره استعفا

اما عوامل دیگری نیز برای قابل قبول بودن استعفای یک فرد لازم هستند:

۱- هزینه تحمیلی بر کارفرما

پیداکردن یک کارمند جدید ممکن است بسیار پرهزینه باشد؛ هزینه هایی مانند جذب، هزینه های جابه جایی و هزینه های تبلیغاتی. عجیب نیست اگر شرکتی مبلغی هنگفت را صرف استخدام یک کارمند کند. همچنین باید هزینه هایی مثل دوره آموزشی را نیز در نظر گرفت. یکی از اصول این است که تنها وقتی استعفا دهید که سودی معادل با هزینه های جایگزینی تان نصیب شرکت کرده باشید. در غیر این صورت، به شرکت ضرر می زنید و این می تواند برای خودتان نیز تأثیرات منفی در بر داشته باشد.

اما این را نیز به خاطر بسپارید که وقتی اوضاع بد است، هزینه های ماندن تان بسیار بیشتر از خرج های مربوط به استخدام است. طبق یک نظرسنجی، هزینه های یک استخدام بد برای ۴۰درصد جامعه آماری، بیش از ۲۵ هزار دلار و برای ۲۵درصد از آنان، بیش از ۵۰ هزار دلار بوده است.

۲- بدون اشکال بودن تغییر شغل

انتقال کارمند ممکن است روال امور را دچار اختلال کند و بهره وری را کاهش دهد. اگر بتوانید به رفع مشکلاتی که پس از رفتن تان ایجاد می شوند کمک کنید؛ شاید کارفرما نظر چندان بدی نسبت به استعفا دادن شما، پیش از یک یا دو سال نداشته باشد. مثلاً در جست وجو برای یک کاندیدای جدید کمک کنید یا چند هفته بیشتر بمانید تا مطمئن شوید که فرد جایگزین کاملاً آموزش دیده است.

۳-قراردادهای موقت و دستاوردهای فردی

در گذشته، از این شاخه به آن شاخه پریدن در شغل، نشان می داد که فرد نتوانسته است کار مناسب خود را پیدا کند یا نتوانسته کارش را به خوبی انجام دهد. همچنین، چنین حالتی از نظر شرکت ها توهین آمیز بود؛ زیرا نمی خواستند گزینه دوم افراد یا تنها پله ای برای ترقی آنان باشند.

اما قراردادهای موقت این طرز فکر را عوض کرده اند. کارمندان موقت یا آزاد که تنها به مدت چند ماه در هر شرکت می مانند، تبدیل به اعضایی حیاتی برای انجام پروژه ها شده اند و از هر سه کارفرما، دو نفر از آنان معتقدند بدون این کارمندان نمی توانند به کار ادامه دهند. چنین کارمندانی کار پیدا می کنند زیرا مرتباً به کارفرمایان مختلف ثابت می کنند که پیشرفت کرده و قادر به رفع نیازهای خاص آنان هستند.

اگر شما هم می توانید این چنین کار کنید و به مسئول استخدام شرکت جدید بفهمانید که مدت زمان کمی که به کار مشغول بوده اید، واقعاً سازنده و پربار بوده است؛ مسئولانی که با این شیوه کاری آشنا هستند، مشکلی با دوره های کوتاه کاری تان نخواهند داشت. این حالت، مخصوصاً در کسب وکارهایی که نیاز به انعطاف پذیری و قابلیت سازگاری بالا دارند پیش می آید. در چنین مشاغلی، یک جا ماندن در واقع نوعی بی تحرکی منفی قلمداد می شود.

۴-چشم انداز شغلی

در بسیاری موارد، هیچ چیز جایگزین یک مربی خاص، آموزشی خوب یا تجربه کاری نمی شود. اگر در شغل فعلی تان، از چنین موهبت هایی برخوردارید؛ شاید بهتر باشد مدت بیشتری در آنجا بمانید تا تجربه کافی برای طی مسیر مورد نظرتان را پیدا کنید. اما برعکس، بعضی شغل ها مانند کارهای موقتی آخر هفته ای که به خاطر مسائل مالی انجام می دهید، لازم نیست اصلاً وارد رزومه تان شوند. پل های مهم پشت سرتان را خراب نکنید ولی اگر درست تحقیق کرده باشید و شغل رؤیایی تان را درست پیش چشم تان می بینید، مدیران درک می کنند که بخواهید به سمتش بروید.

۵- نحوه استفاده شرکت از فرد

اگر برای انجام وظایف یا پروژه های خاصی استخدام شده اید ولی وظایفی که به شما محول می شود، کاملاً غیرمنطقی هستند یا اگر یک جا نشسته اید و منتظر کاری برای انجام دادن هستید؛ باید بدانید که ارزش تان بیش از این است و احتمالاً در شغلی دیگر شادمان تر خواهید بود. اگر با مدیر شرکت درباره این موضوع صحبت کرده اید و وی تلاشی برای حل مشکل نکرده است، می توانید هرچه زودتر استعفا دهید.

مطلب مرتبط:دلایل تغییر شغل افراد چه عواملی می باشد

۶- سن

اگر جوان هستید و شغلی را پیش از گذشت شش ماه تا یک سال ترک کنید، ممکن است باعث تقویت این کلیشه شوید که کارکنان جوان نمی توانند جدی و باملاحظه باشند. به نفع خودتان است که مدتی بمانید و به دیگران نشان دهید که قصد ماندن دارید. بسیاری از مسئولان استخدام، انسان های ملایمی هستند و فرض را بر این می گذارند که افراد در هنگام مصاحبه، آن قدر باتجربه و عاقل هستند که بدانند چه چیزی به صلاح شان است.

۶۸درصد از جوانان اعلام کرده اند بیشترین زمانی که می خواهند در شغل دلخواهی بمانند، سه سال است و ۵۸درصد گفته اند که قصد دارند کمتر از این بمانند. ۴۱درصد نیز انتظار دارند که تنها دو سال یا کمتر در شغل فعلی شان بمانند.

اداره آمار کارگران، براساس داده های سال ۲۰۱۶ اعلام کرده است که مدت زمان متوسط تصدی مشاغل در آمریکا ۴.۲ سال است، اما می توانید این مدت زمان را برای خود اندکی جابه جا کنید. مهم ترین نکات، این موارد هستند: ترک شغل نباید به دلایل کاملاً احساسی اتفاق بیفتد، اگر سریع از شغلی استعفا می دهید، باید در شغل بعدی بیشتر بمانید. اگر بتوانید به کارفرمای بعدی بفهمانید که منطقی و عاقل هستید و استعفادادن عادت روزانه تان نیست؛ مشکلی نخواهید داشت.