برند کراکس کار خود را در سال ۲۰۰۲ در کلرادو با نام Beach آغاز کرد و بعد از مدتی نام خود را به کراکس تغییر داد. بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ رشد غیرقابل کنترل این برند نشانه ای از موفقیت برند بود و البته طی کردن سیر نزولی این شرکت.
در سال ۲۰۰۷ کراکس توانست با فروشی نزدیک به ۸۵۰ میلیون دلار و سود ۲۰درصد خود را به یکی از پولدارترین و موفق ترین برندهای تازه کار آمریکایی تبدیل کند ولی عدم نگرش درست مدیریت باعث سقوط این برند شد فقط در سال ۲۰۰۸ این برند با افت فروشی معادل۱۳۰ میلیون دلاری مواجه شد و فروشش به ۷۲۰ میلیون دلار رسید، در همین سال ضرر شرکت به ۱۸۵ میلیون دلار رسید و باعث شد ۲۰۰۰ کارمند و کارگرش را بیرون کند. این عدم نگرش درست طی سال ها گریبان برند کراکس را رها نکرده و در این دوره دوباره باعث تصمیم گیری جهت بسته شدن ۱۲۴ عامل فروشش شده است.
بسیاری از صاحب نظران دلیل افتضاح سال ۲۰۰۸ را به رکود اقتصادی ارتباط دادند ولی با دقیق شدن به حرکت کراکس ما (ریس اند ریس) عوامل سقوط کراکس را در زیر خلاصه می کند:
۱- رشد بی رویه توزیع کراکس آن را در همه جا در دسترس قرار داد و قدرت برند را کاهش داد، دیگر خرده فروشان علاقه ای به انبار کردن این برند نداشتند. در صورتی که برای شرکت های نوپا الزامی است که با تعداد محدودی از توزیع کنندگان کار کرده تا بتوانند برند را مطرح کنند و قدرت برند را بالا ببرند.
۲- عدم تمرکزی که بعد از رشد بی سابقه سال ۲۰۰۷ این برند را تحت تأثیر قرار داد باعث شد قدرت برند کراکس تضعیف شود و جایگاه ذهنی را که بر مبنای «زشت ولی کارا» درست کرده بود با تولید کفش های کلاسیک و زیبا به چالش کشید و باعث سردرگمی مخاطبینش شد، از طرف دیگر کسی که کفش کلاسیک می خواهد قطعاً از برندی که به زشتی به شهرت رسیده کار نمی کند.
۳- ورود سریع به بازارهای جهانی عامل سوم سقوط این برند بود، این برند طی یک دوره کوتاه مدت کارخانه های خود را در چین و مکزیک باز کرد و به سرعت از هلند تا ژاپن شروع به توزیع محصولاتش کرد. ورود به بازارهای جهانی باید کاملاً استراتژیک و با سرعتی آهسته انجام شود تا به موفقیت برسد.
این موارد باعث شده است هزینه تولید کراکس بالا برود، جایگاه ذهنی اش تضعیف شود و به تبع آن سود شرکت کاهش یابد و منجر به تصمیم جهت بستن ۱۲۴ عامل فروشش شود.
مشاور متمرکز