گزارشی از سرمایه‌ گذاری در صنف ریخته‌ گران و ذوب فلزات / کمتر از یک میلیارد تومان جواب نمی ‌دهد

اما هزینه‌های ورود به این صنف چقدر است و با چه سرمایه اولیه‌ای می‌توان به صنف ریخته‌گری ورود کرد؟! رعایت چه شرایطی می‌تواند تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران را به چهره‌ای مورداعتماد در بازار تبدیل کند تا نه‌تنها سهمی از بازار داخلی را در اختیار بگیرند بلکه راه‌های صادراتی هم پیش پای‌شان قرار گرفته تا بتوانند هزینه‌های تولیدشان را به راحتی تامین کنند.

جوادیان در بخش دیگری از سخنانش در مورد شرایط ورود به این صنف، هزینه‌های مورد نیاز برای ورود، راهکارهای ماندن در بازار و کسب سود می‌گوید: پایه شروع این کار، داشتن کوره است. کوره‌های قدیمی و سنتی که دیگر کنار رفته‌اند، بنابراین کوره‌های برقی به بازار آمده که با توجه به حجم کاری که سرمایه‌گذار در نظر دارد، نوع کوره و قیمتش هم متفاوت خواهد بود. به‌طور کلی هزینه‌ای که برای خرید کوره صرف می‌شود بین 150میلیون تومان تا 2میلیارد تومان است.

وی ادامه می‌دهد: هزینه سنگین دیگری که هر سرمایه‌گذار باید در نظر داشته باشد، مربوط به تامین برق است که هزینه‌های بالایی دارد و بسته به حجم تولید کوره‌ها، میزان برق مصرفی‌شان هم متفاوت خواهد.

مثلا بعضی از کوره‌ها با پنج مگاوات برق کار می‌کنند که هر مگاوات هزار آمپر است یعنی با 5هزار آمپر برق راه‌اندازی می‌شوند که هزینه‌ای که باید برای تامین این میزان برق پرداخت کرد. گاه تا 500میلیون تومان می‌رسد. وی اضافه می‌کند که دسترسی به برق در شرایط فعلی کشور کمی بهتر شده و سرمایه‌گذاران و فعالان بازار طی یکی دو سال اخیر با مشکلات کمتری برای تامین برق مواجه بوده‌اند اما هزینه بالای برق همچنان پابرجاست.

وی همچنین در ادامه صحبت‌هایش اشاره‌ای هم دارد به اینکه چه سرمایه‌ای برای راه‌اندازی کوره‌های سنتی نیاز است و هزینه‌های مربوط به راه‌اندازی کوره‌های سنتی را تا 200میلیون تومان می‌داند اما اضافه می‌کند که راه‌اندازی چنین کوره‌هایی در زمان فعلی توجیه اقتصادی ندارد و دیگر کمتر کسی سراغ سرمایه‌گذاری در حوزه سنتی‌ها می‌رود و همان کوره‌های سنتی باقی مانده هم در حال جمع شدن هستند.

داشتن 1000متر سوله ضروری است

مکان مورد نیاز برای راه‌اندازی کارگاه و شرکت ریخته‌گری نمی‌تواند کمتر از هزار متر باشد. این نکته را هم باید اضافه کنم که ورود به این صنف با علم و استفاده از کوره‌های برقی، با سرمایه‌ای کمتر از یک میلیارد تومان غیرممکن است. تهیه زمین، ساخت سوله، خرید کوره و تامین برق مورد نیاز حداقل یک میلیارد نیاز دارد.

وی همچنین اشاره می‌کند که مدت زمانی هم برای راه‌اندازی کوره نیاز است. به این صورت که حدودا چهار ماه طول می‌کشد تا آلموتوربندی زیر کوره برای نصب آن آماده شود. زمانی را هم باید برای گرفتن مجوزها و تهیه زمین و ساخت و سوله در نظر بگیرید. اما به‌طور کلی در کمتر از یک سال می‌توان زیرساخت‌های کار را آماده و شرایط را برای تولید مهیا کرد.

وی شرایط لازم برای ورود به این صنف را در گام نخست عضویت در اتحادیه ذوب و فلزات می‌داند. افرادی که تجربه حضور در این کار را ندارند و به نوعی تنها سرمایه‌گذار هستند و تازه می‌خواهند کسب‌وکاری در این زمینه راه‌اندازی کنند، باید در وهله نخست با ریخته‌گری که اصول کار در حوزه‌های سنتی و مدرن را می‌داند، به صورت شراکتی کار کنند تا چم و خم کار را یاد بگیرند.

از طرفی باید با علم روز و با استخدام مهندسان و کارمندان و کارگران ماهر وارد این حوزه شوند تا بتوانند با تولید محصولات نوآورانه، سهمی از بازار را در اختیار بگیرند. وگرنه طی کردن راه‌های رفته و بازتولید محصولاتی که در بازار وجود دارد، موفقیتی نصیب سرمایه‌گذاران جدید نمی‌کند.

جوادیان در ادامه اضافه می‌کند: قدم دیگری که در همان ابتدا باید محکم برداشته شود این است که نوع تولید و محصولی را که قرار است تولید کنند، انتخاب کرده و همه تمرکزشان را روی همان محصول بگذارند. این مسئله  موجب می‌شود  که از پراکنده‌کاری دور مانده و با تولید گروه خاصی از محصولات و برنامه‌ریزی برای بهبود دائمی کیفیت‌شان موجب می‌شود که بتوانند برند خود را جا بیندارند و فروش خوبی را در بازار به دست بیاورند.