مشکلات سینما به عنوان بخش صنعتی هنر در کشور ما زیرساختی است و عوامل متعددی در این زمینه دخیل هستند.
در بخش کلان اعمال برخی محدودیتها از طرف دولت فیلمساز را مجبور به تزریق منابع مالی میکند که قسمتی از این پولها بعضا موجب رانت و ویژهخواری میشود.
این یعنی چرخه یک صنعت را با دستان خودمان بیمار کنیم. ساختار سینمایی کشور ما به دلایل خاصی همواره شرایط خاصی را آماده کرده است که در این فضا تمام سلیقهها نمیتوانند فعالیت کنند.
بخش خصوصی هم که میتواند کمک خوبی باشد با توجه به این مشکلات وارد سینما نمیشود. تا وقتی که ساختار بیمار سینما را اصلاح نکنیم و برخینگاهها را برنداریم، اقتصاد ناسالمی پیرامون صنعت سینما خواهیم داشت.
اقتصاد ناسالم موجب تضعیف جایگاه هنر در سینما میشود. هر هنری که دولت با نگاه مخصوص خودش وارد آن شود و بخواهد زاویه نگاهش را به آن تحمیل کند، طبیعتا مشکلاتی در آن بروز خواهد کرد. همچنان که در حال حاضر شاهد هستیم تنها درصد کمی از فیلمها در سینمای ایران بازگشت سرمایه دارند.
با فراهم شدن زمینه برای حضور بخش خصوصی در سینما فضا و تناسبات سینما نیز دگرگون خواهد شد. مشکلاتی که در حال حاضر بر سر راه ورود بخش خصوصی به سینما وجود دارد باید با مرور زمان برطرف شود. از سوی دیگر تا چهزمانی میتوانیم فکر کنیم مخاطبان ما محصولات سینمای جهان را تماشا نمیکنند. در آینده اگر ورود محصولات دیگر کشورها به گیشههای ما آزاد شود، در صورتی که این موانع برطرف نشود، در فضای آزاد و در برابر فیلمهای سینمای جهان توان رقابت نخواهیم داشت.
نبود رقابت نیز باعث تشدید بیماری در ساختار صنعت سینما خواهد شد. «شهر موشها» نمونهای است که پس از چندین سال با مشارکت کامل بخش خصوصی به سینما میآید. تمام فعالیتهای ما با همکاری بخش خصوصی بوده است. در ابتدا نیز ما این پروژه را به عنوان یک محصول ملی با مشارکت بخش خصوصی تعریف کردیم. اتفاقی که برای شهر موشها خواهد افتاد میتواند میزان خوبی برای درک توان و فواید حضور بخش خصوصی در سینما باشد.
*کارگردان و تهیهکننده سینما