امروزه برخی از افراد صاحب کار و حرفهای هستند که با علاقه و حتی رشتهای تحصیلی که برای آن سالها درس خواندهاند متفاوت است. به واقع گاهی شغل و کسبوکار افراد با علایقشان متفاوت است و امکان دارد سالهای متمادی به دلیل شرایط اجتماعی یا عدمریسکپذیری به همان کار تن دهند، اما برخی افراد هم هستند که در میانه راه به خود میآیند و مسیر کار و زندگیشان را به طور کلی تغییر میدهند.
جورجیو آرمانی، طراح سرشناس ایتالیایی از دسته دوم بود. او در جوانی خطرات زیادی را به جان خرید و امروز نامش به جای اینکه در صف پزشکان معروف باشد در ابتدای لیست طراحان مد و فشن است.
سال 1951 جورجیو 17 ساله در رشته پزشکی شروع به تحصیل کرد و به دانشگاه بولونیا رفت. او پس از دو سال تحصیل در این دانشگاه در سال ۱۹۵۳برای خدمت در ارتش فراخوانده شد. تجربههای تلخ کار در بیمارستان ارتش موجب شد تا او حرفه پزشکی را کنار بگذارد و به طور اتفاقی وارد دنیای مد شود.
آرمانی کار خود را با یک میز ویترینی در فروشگاه بزرگ لاریناسكنت در میلان آغاز کرد. او روزهایی که در فروشگاه لاریناسكنت مشغول کار بود، دائما برای کسب اعتبار در بازار و دیدن مغازهها و یاد گرفتن از آنها به لندن سفر میکرد، اما او به تدریج پیشرفت کرد و تجارب باارزشی هم در بازاریابی و صنعت مد و پوشاک بهدست آورد.
او در سال 1960 با داشتن دانشی عمیق درباره پارچه و طراحی، بهعنوان یک طراح در شرکت پوشاک مردانه نینو كروتی هیتمن استخدام شد. طرحها و مدلهایش مشتریان و متقاضیان بسیاری داشت، همچنین در این دوره او بهصورت همزمان برای بیش از 10 تولیدکننده دیگر طرح میزد.
آرمانی در اواخر دهه ۱۹۶۰ با سرجیو گالئوتی که یک طراح معمار بود، آشنا شد. این آغاز یک ارتباط شخصی و حرفهای بود که منجر شد در سال ۱۹۷۳ یک دفتر طراحی در میلان تاسیس کند و یکسال بعد شرکت خود را بنیان نهد. او سپس در سال ۱۹۷۴ نخستین برچسب لباس مردانه خود را معرفی کرد که همین کار به همکاری او با خانههای مد و طراحی لباس معروفی چون آلگری، باگوتا، هیلتون، گیبو، مونتدورو و تاندرس منجر شد.
از این پس آوازه جورجیو به رسانههای بینالمللی رسید و همین تجربهها موجب شد آرمانی سازوکار مخصوص به خود را پیش بگیرد و نام تجاریاش را به دنیا معرفی کند.
از سال ۱۹۷۵، آرمانی به سرعت لباس زیر، لباس شنا، لوازمجانبی و... را با مارک جورجیو آرمانی تولید کرد. یکی از موفقیتهای بزرگ او ورود به دنیای سینما بود، بهگونهای که در اواخر دهه 70 لباس هنرپیشه معروف «ریچارد گری» را طراحی کرد. پس از فروش خوب این فیلم نگاهها به این سمت رفت که آرمانی در دنیای مد تنها طراحی است که نامش باعث تضمین فروش یک فیلم میشود.
در اوایل دهه بعد یعنی سال 1980 این شرکت توافقات مهمی با شرکت اورئال برای تولید عطر انجام داد و خطوط جدید دیگری هم به شرکت اضافه کرد. پس از آن، در سال 1981 نخستین سری فروشگاههای پخش و فروش را با قیمتهای ارزانتر برای اقشار متوسط افتتاح کرد. هشت سال بعد آرمانی گام جدیدی در حوزه تولیدات خود برداشت و بخش وسایل گریم و آرایشی را که توسط پت مگراس طرحریزی میشد، به محصولات خود افزود.
سال ۲۰۰۰ مجله ماهانه امریکایی فوربز، آرمانی را بهعنوان موفقترین طراح دنیا معرفی کرد، سپس در سال ۲۰۰۱ این مجله او را در ردیف نوزدهم (بعد از خانواده بولگاری و قبل از پرادا) در لیست اعضای جدید مد قرار داد. همه منتقدان مد و دستاندرکاران این صنعت معتقدند که آرمانی از جمله برندهایی است که حساسیت بسیاری در انتخاب باکیفیتترین پارچهها به خرج میدهد و راز موفقیت او را در همین کیفیت کالاها میبینند.
سالهای بعد، آرمانی همچون بسیاری برندهای مطرح دیگر به تبلیغات از طریق افراد مشهوری چون فابیو کاناوارو، لوئیس فیگو، دیوید بکهام، ویکتوریا بکهام و رونالدو و بسیاری دیگر از چهرههای محبوب و شاخص رو آورد.
آرمانی فعالیتهای خود را به پوشاک و عطر محدود نکرده و از طریق همکاری با سایر شرکتها به حیطههای دیگر وارد شده است که از جمله این همکاریها میتوان به ساخت هتلها و مراکز تفریحی زنجیرهای و حتی ساخت گوشیهای موبایل لوکس و گرانقیمت با همکاری شرکت سامسونگ اشاره کرد.
امروزه شرکت آرمانی با حدود 3هزار مرکز فروش جهانی با بیش از 4700 نفر کارمند و 13 نمایندگی در سراسر جهان به فعالیت خود ادامه میدهد. درآمد این شرکت در سال ۲۰۰۵ حدود ۶۹/۱میلیارد دلار برآورد شده بود. با وجود همه این تفاسیر، آرمانی همیشه معتقد است که طرحها و ایدههای خود را از آدمهای معمولی در خیابانها الهام میگیرد. او میگوید لباسها باید برای پوشیدن تولید شوند، نه فقط برای نمایش و ترسیم مهارتهایی که او بهعنوان یک طراح لباس آموخته است.