مغز، نیروی عظیمی دارد. بزرگترین فاتحان چه در میدان جنگ، چه در عالم کار و مبارزات معنوی پیروزی را بر اثر نیروی فکری خویش بهدست آوردهاند. روزی که همه بتوانیم به این موضوع معتقد شویم، مرحله تازهتری در زندگی آغاز میشود و اغلب رنجهایمان از میان میرود. این تصور که باید در برابر حوادث تسلیم شد، ضعف بزرگی است و بزرگترین عامل بیچاره ماندن افراد نیز همین ضعف است. چنین تصوری چون غیرطبیعی است، نتایج غیرطبیعی نیز به بار میآورد، موفقیت، حق مادرزادی همگان است ولی ما بهدنبال این حق نمیرویم.
بهجای اینکه ثروت، سعادت و آزادی را بخواهیم، فقر، بدبختی و اسارت میطلبیم. کسی که به نجات از فلاکت اعتقاد ندارد، چگونه میتواند نجات یابد؟ کوهنوردی که تصور میکند نمیتواند از کوهی بالا رود چطور ممکن است به قله کوه صعود کند؟ کسی که تصور میکند قدرت درک فلسفهای را ندارد آیا میتواند آن فلسفه را در مغز خویش جای دهد؟ کسی که گمان میکند راهی غیر قابل عبور است، آیا میتواند از آن رد شود؟
در یکزمان نمیتوان از دو راه مختلف عبور کرد. تا وقتی که کلمه «نمیتوانم» را از قاموس ضمیر خویش پاک نکردهاید، نمیتوانید موفق شوید. تا وقتی که به ضعف خویش اعتقاد دارید، نیرومند نخواهید بود. تا در برابر فلاکت و تیرهبختی سرفرود میآورید، نمیتوانید خوشبخت شوید.بیشتر کسانی که با عدم موفقیت روبهرو شدهاند، آنهایی هستند که هنگام شروع به کار، استعداد و توانایی خود را باور ندارند. جوانی که شغلی را شروع میکند، اگر در استعداد خود شک داشته باشد، این شک و تردید، در تمام اقدامات او مانند یک دشمن در برابرش قد علم میکند و مانند یک جاسوس به او خیانت میکند.
شک و تردید از خانواده ناکامیهاست. اگر آن را در مغز خود بپذیرید باید به یکباره با آرزوها، ترقیخواهیها، اقبالدوستیها و کامجوییهایتان وداع کنید. این طفیلی، انرژیتان را به تحلیل میبرد و ارادهتان را نابود میکند و شکی نیست که در زندگی با ناکامی مواجه خواهید شد. در همان لحظهای که تسلیم ضعف خود شوید و اقرار به شکست کنید نابود شدهاید. درهای امید به روی کسی که از مبارزه صرفنظر میکند، بسته است. کسی که همه سلاحهای خود را رها کرده و نالهکنان میگوید: «نمیتوانم»، «از من ساخته نیست»، «بدشانسم» ترحمانگیزترین مخلوق دنیاست. با آه و فغان دائم و شکایت از بخت و طالع، هیچ کاری نمیتوان کرد.
وقتی که از بخت شکایت میکنید و منتظر مینشینید، چگونه ممکن است که طالع به شما روی آورد؟ وقتی که خود را پست و ناتوان میبینید چگونه ممکن است به عقاب مبدل شوید، زیرا ارزشی بالاتر از آن ارزشی که برای خودتان قائلید، هرگز کسب نخواهید کرد.
اگر به صورتی جدی به بدبختی و بدشناسی و فلاکت خود اعتقاد دارید، همانطور هم خواهید بود. هیچ دارو و هیچ نیروی معجزهآسایی قادر به بالا بردن شما از آن مرحله نخواهد بود و تا وقتی که فکر خود را تغییر ندهید به خطای خود پی نبرده و آن را رفع نکردهاید این وضع ادامه خواهد داشت. پس از تغییر فکر همانطور که نور آفتاب، غنچهای را از هم باز و شکوفا میکند، وضعتان نیز تغییر خواهد کرد. هیچ رمزی در اینجا وجود ندارد و این قانون طبیعت است.
* بنیانگذار صنایع غذایی بهروز