آیا میدانستید در میان اکثر مدیران در مورد این مسئله که ایمیل همزمان بر سرعت و دشواریهای کار مدیریتی میافزاید و به کارها نظم میبخشد شکی نیست؟ تبلتها و تلفنهای همراه هوشمند افسار این دهکده جهانی را به دست گرفتهاند. ابزار ایمیل نوعی عملگرایی متناقض با عملگرایی واقعی است که با ترغیب کردن مدیران به انجام سریع کارها و پاسخگویی در لحظه بر سرعت عملکرد آنها میافزاید.
ایمیل به افزایش ارتباطات و در دسترس بودن مدیران کمک میکند. اما این نوع ارتباط به قیمت از دست رفتن ارتباطات عمقیتر، حتی با همکارانی که در راهروی کناری نشستهاند تمام میشود. استفاده از اینترنت نیز مانند بسیاری از تکنولوژیهای دیگر دارای دو جنبه منفی و مثبت است. این تکنولوژی قادر است شما را هیپنوتیزم کند و مدیریتتان را به دست گیرد.
اینترنت اساسا در تجربه مدیریت تغییری ایجاد نمیکند، بلکه ویژگیهایی را که ما چندین دهه شاهد آن بودهایم قوت میبخشد. اما بخش نگرانکننده قضیه مربوط به جزییات است. اینترنت میتواند بسیاری از تجربیات مدیریت را به لبه پرتگاه بکشاند و از آنها تجربیاتی سطحی و فاقد عمق، آشفته و ناکارآمد، از هم گسسته و یکنواخت بسازد.