عودلاجان جزو محلاتی است که در زمان خودش اسم و رسمی داشته و از مناطق اعیاننشین بهشمار میآمده است. به همین خاطر خیلیها علاقهمند به سکونت دراین محل بودهاند. وقتی که بازار به طرفین گسترش پیدا کرد عودلاجان را در خودش حل کرد. قسمتهای مسکونی خراب یا تبدیل به مغازه و دکان شدند. جالب است بدانید که نخستین صرافی تهران در همین راسته دایر بوده. نخستین چوببریهای تهران در اینجا فعال بودهاند. مشاغل مختلفی مانند زغالفروشی، روغنگیری، قنادی، پارچهفروشی و سایر حرفههای دیگر شروع کارشان از این منطقه بوده.
حاج عبدالله در ادامه صحبتهایش به خاطرهای هنری اشاره میکند: از همین ورودی سبزه میدان، یه نانوایی سنگکی بود و یک قهوهخانه کنار دستش. فیلم قیصر را در این حوالی و در همان قهوهخانه فیلمبرداری کردند. از حد و حدود اینجا سوال میکنم که از کجا تا به کجاست؟ آقای مشیری میگوید: از طرف جنوب که چسبیده به بازار و سبزه میدان است و از طرف غرب مشرف به پامنار که در اصل عودلاجان جزئی از خود پامنار بزرگ است.
از سمت مشرق به نزدیکی چهارراه سیروس و از طرف شمال بعد از گذر حکیم و بقعه پیر عطا که مردم به آن امامزاده چهارده معصوم میگویند، میرسد. چون اینجا تغییر و تحول زیادی به خودش دیده تعریف مشخصی از حریم اینجا وجود ندارد. داخل محله جلوی مسجد ابوالفضل، سرای محله پامنار را تاسیس کردهاند. به درستی محدوده اصلی محل معلوم نیست. مشیری اضافه میکند: قرار است در فازهای بعدی طرح نوسازی بازارچه، در قسمت شمالی نزدیک کوچه جواهری، موزه مردمی عودلاجان توسط شهرداری منطقه 12 و سازمان میراث فرهنگی احداث شود.