با توجه به وضعیت حاکم پس از تحریم های اعمال شده در خصوص نفت که مجبور به فروش نفت با قیمت اندک شدیم تا بتوانیم نسبت به تأمین مایحتاج لازم اقدام کنیم، طی همان روزها نیز می توانستیم با تأمین زیرساخت های لازم در بخش گردشگری با افزایش درآمد حاصل از این بخش کمک بزرگی در اقتصاد کشور باشیم.
به عبارتی در آن شرایط و حتی امروز نیز درآمد ناشی از گردشگری می تواند جایگزین مناسبی در کنار درآمدهای ناشی از فروش نفت باشد، کما اینکه همین موضع در کشور ترکیه در حال جاری ادامه دارد و درآمدهای گردشگری عمده درآمد این کشور را تشکیل می دهد.
به عبارتی درآمد این بخش به مراتب بیشتر از درآمد انرژی این کشور است، اما در ادامه ما نیز نباید چندان خوش بین باشیم و فکر کنیم همن که دروازه های کشور را برای ورود توریست در کشور باز کنیم با ورود هر توریست درآمد ملی نیز افزایش می یابد. برای این کار ابتدا باید زیرساخت های کشور را بالا ببریم تا توریست از قابلیت بازدید از کلیه اماکن تفریحی و گردشگری برخوردار باشد.
حال آنکه باوجود مهمان نوازی ایرانیان و رضایتمندی ای که توریست ها در دید و بازدید از اماکن تفریحی و تاریخی ایران دارند باید توجه داشت که آنان این احساس رضایت را تا چه اندازه به هنگام بازگشت دارند. اگر نگاهی درست به مواضع زیرساختی در خصوص حمل و نقل جاده ای تا اماکن اقامتی در بین راه ها یا سایر امکانات خدماتی در کشور داشته باشیم متوجه می شویم که برای توسعه و افزایش درآمد حاصل از این بخش نیازمند توسعه برخی زیرساخت های کلیدی در این زمینه هستیم.
هر چند علاوه بر توسعه گردشگری خارجی می توانیم از ظرفیت عمده توریست های داخلی بیش از این نیز استفاده کنیم و درآمد حاصل از توریست داخلی در کنار درآمد حاصل از فروش نفت می تواند کمک بزرگی به اقتصاد کشور باشد.
این در حالی است که اگر نگاهی اجمالی به وضعیت آژانس های کشور داشته باشیم متوجه می شویم که بخش دیگری از مسائل زیرساختی کشور مربوط به مدیریت آژانس های کشوری است، به عبارتی مشکل آژانس ها نیست، بلکه مشکل از پیچیدگی امور اداری مربوط به این بخش است.
برای یک آژانس هوایی باید از سه جا فقط مجوز اخذ کرد و برای فروش بلیت قطار تا فروش بلیت پرواز تورهای زیارتی یا گردشی یا تورهای مختلف در کشور باید از سازمان های مختلف نسبت به اخذ مجوز اقدام کرد و به انواع مختلف در کنار آن نسبت به اخذ ضمانت نامه اقدام کرد.
درهرحال نباید فراموش کرد که برای توسعه گردشگری الزاما نباید منتظر توسعه گردشگری خارجی بود می توان در کنار آن از ظرفیت های تورها و توریست های داخلی نیز استفاده کرد. یک مثال مشهود در این بخش توسعه تورهای زیارتی در شهرها و اماکن زیارتی داخل کشور است. در سال نزدیک به 5میلیون مسافر عازم مشهد هستند یا هر سال عید نزدیک به 4میلیون مسافر داخلی فقط در شهرهای شمالی کشور و مشهد در حال تردد هستند.
به عبارتی با این اعداد و ارقام می توان به این نتیجه رسید که قابلیت تورهای داخلی به مراتب بیشتراز تورهای خارجی است و صرفا موضوع تورهای مذهبی نیست. می توان علاوه بر تورهای مذهبی از ظرفیت های اماکن تفریحی ایجاد شده دراین شهرها نیز استفاده کرد.
لذا لازم است برای استفاده بیشتر از درآمدهای بخش گردشگری به بخش های مختلف گردشگری از جمله توریست های زیارتی و داخلی نیز بیش از این بها داد و نسبت به توسعه زیرساخت های این بخش مثل خدمات رفاهی تا اقامتی بین راهی و ایجاد امکانات مطلوب حمل و نقلی اقدامات بیشتری به عمل آورد.
باید یادآور شد بخشی از درآمد توریست های خارجی در کشور متاثر از هزینه های تامین اجتماعی قشر بازنشسته این قبیل کشورها است. به عنوان مثال در کشور سوئد هر ساله رقم خاصی تحت عنوان یارانه گردشگری به بازنشستگان این کشور تعلق می گیرد که آنان این هزینه ها را فقط باید برای مسافرت و گردشگری هزینه کنند و از آنجایی که تورهای ایران ارزان است آنان نیز معمولا از ایران بازدید می کنند و بخشی از هزینه تور در کشور ناشی از ارزان بودن هزینه گردشگری در داخل کشور است.
در خصوص اینکه سال آینده نیز وضعیت به چه روالی پیش خواهد رفت باید گفت اگر سال آینده ریاست جمهوری دولت فعلی توسط مردم تأیید شود و همین دیپلماسی بین المللی فعلی توسعه یابد چه بسا 15درصد از درآمد بخش عمده اقتصاد کشور متاثر از آن و درآمدهای حاصل از آن باشد.
نایب اول کمیسیون گردشگری