روحانی: وحدت نیاز به سعه صدر و مدارا دارد

حجت‌الاسلام والمسلمین روحانی در بیست‌وهشتمین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی گفت: وحدت نیاز به سعه صدر و مدارا دارد. آنچه در ادامه می‌آید گزیده‌ای از سخنان رییس‌جمهور در کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی است. 

در طول یک سال گذشته دنیای اسلام شاهد کشتارها، کشمکش‌ها، اختلافات و جنگ‌های باورنکردنی بود. باید گفت وحدت در دنیای اسلام تنها با تکرار کلمه ایجاد نخواهد شد و کنفرانس‌های وحدت اسلامی هم تنها و تنها می‌تواند آغازی برای پیمودن مسیر دشوار و اتحاد و یکپارچگی باشد. معنای وحدت و اتحاد این نیست که کسی از مسیر خود دست بردارد. معنای وحدت سعه صدر، مدارا و جوانمردی است و اینکه همه یکدیگر را به‌عنوان مسلمان بشناسیم و قبول کنیم که ادامه لا اله الا الله، صلاح است. 

مگر امکان‌پذیر است که جهان اسلام به سمت وحدت حرکت کند اما سیاسیون و سران کشورهای اسلامی این واقعیت را در زبان و عمل نپذیرند و مگر ممکن است که دو جمع مسلمانان با هم متحد شوند در حالی‌که در منافع ملی رودرروی یکدیگر بایستند. اگر ما وحدت جهان اسلام را می‌خواهیم باید تضاد منافع را از بین ببریم و تهدیدات مشترک جهان اسلام را برای همدیگر تبیین و قبول کنیم که وحدت و اتحاد به نفع ما و فرزندان ما و امت ما خواهد بود و همه ما مسئولیم. ما نه تنها در برابر یکدیگر مسئولیم بلکه در برابر سرزمین یکدیگر، آب و خاک‌مان و همه آنها که در کشورهای اسلامی زندگی می‌کنند، مسئولیم. 

اگر ویرانی حلب را ویرانی ریاض و ویرانی موصل را ویرانی اردن دانستیم و اگر ویرانی شهرهای لبنان را ویرانی شهرهای پاکستان دانستیم، در این مسیر گام درستی برداشته‌ایم. در واقع ما در برابر تک‌تک ساختمان‌ها و آثار تمدنی دنیای اسلام مسئولیم. خانه‌ها، شهرها، اماکن به نام دین و جهاد و خلافت و امارت ویران می‌شود و برخی در برابر آن سکوت می‌کنند. 

آیا برای ما قابل قبول است که سال‌هاست فلسطین زیر بمباران وحشیانه صهیونیست‌ها قرار داشته باشد؟ و آیا برای دنیای اسلام قابل قبول است که ملتی 66 سال از سرزمین و دیار و وطن خود آواره باشد و آیا برای ما قابل قبول است که سال‌ها لبنان و سوریه در جنگ و کشتار باشند؟ و این می‌تواند قابل قبول باشد که صلاح‌الدین و نینوا و موصل و شمال و قلب عراق در هجوم وحشیان باشد و این می‌تواند برای دنیای اسلام قابل قبول باشد که پاکستان و افغانستان در مسیر تنازع و کشتار توسط گروه‌هایی به نام‌های مختلف قرار بگیرند؟ 

شما ببینید گروهی غارتگر به نام دین و با نام جهاد با آبروی اسلام چه کرده‌اند، نه تنها با مردم موصل و دیگر شهرها چه کردند بلکه با مردم حلب، لبنان و افغانستان و پاکستان چه کردند و در واقع با آبروی پیامبر چه کردند و به نام دین سر بریده‌اند و بقاع و مساجد و کلیسا و کنیسه را ویران کردند. آنها اهل کتابی را که در یک کشور اسلامی متعهد بود بدون جرم کشتند و این در حالی بود که دنیا قدم به قدم احساس می‌کرد راه نجاتی جز قرآن و اسلام پیش روی آن نیست.