آیا واقعا آن شغل را می خواهید؟ این 6 اشتباه را انجام ندهید

مانند داوطلبان بیش از حد مشتاق رفتار نکنید. مدیران استخدام کننده همانند اشخاص در روابط عاشقانه، از خواستگاران بیش از حد مشتاق دوری می کنند. شما این نوع افراد را می شناسید که پس از تنها یک ملاقات یا یک مکالمه، مرتب تماس تلفنی می گیرند، پیامک می فرستند و می خواهند هر روز شما را ببینند و دائما تلاش می کنند تا شما را متقاعد سازند که «زوج مناسب» تان هستند. متأسفانه این کار تنها اثری معکوس دارد. درماندگی مانع ایجاد رابطه می شود و این موضوع در خصوص استخدام هم صدق می کند.

اگر می خواهید که با روش و رفتار بیش از حد مشتاق از دلزده کردن مدیران استخدامی اجتناب کنید، مطمئن شوید که این عادات ناپسند را سر و سامان می دهید.

1. اغراق در توانایی های خود

آیا تا به حال به فروشگاهی رفته اید که فروشندگانش دائما سعی دارند که کارت اعتباری فروشگاه را به شما غالب کنند؟ آنها با هر بار «نه متشکرم» شما، مزایای بیشتری را فهرست می کنند و به شما می گویند که این کارت اعتباری چقدر عالی است و چرا بیرون رفتن از فروشگاه بدون آن کاری احمقانه است. مصاحبه ها می توانند به همین صورت پیش روند. باید توانایی های خود را بدون اغراق کردن بقبولانید.

مطلب مرتبط:راهنمایی بهترین ها / شکار شغل مثل یک حرفه ای

چاره کار: سؤالات راهبردی بپرسید، گوش دهید و برخوردتان با مصاحبه همانند جلسه کسب و کار باشد که در واقع همینطور هم هست.

اگر مصاحبه کننده می گوید: «ما به دنبال شخصی هستیم که بتواند بازار محصول مان را در کانادا گسترش دهد»، پاسخ شما باید شامل مطلبی بیش از «البته من می توانم این کار را انجام دهم!» باشد. پاسخ های دقیق تری بدهید. از آنها در مورد برنامه راهبردی شان و مهم ترین مسائلی بپرسید که هنگام تلاش برای گسترش دادن کسب و کار، با آنها مواجه می شوند.

شما ممکن است هنوز آن شغل را به دست نیاورده باشید، اما پیشنهادات را طوری ارائه دهید که انگار استخدام شده اید. موضوع را به مثالی از زندگی حرفه ای خود مرتبط سازید که در آنجا از عهده چالشی مربوط به گسترش کسب و کار برآمدید. به آنها جزییاتی را درباره نتایجی ارائه دهید که به دست آوردید.

صرفا با داشتن مکالمه ای در مورد کسب و کار قادر خواهید بود که توانایی های خود را بدون اغراق گویی بقبولانید. به خاطر داشته باشید که مسأله نه درباره شما که درباره نیازهای شرکت است. چگونه می توانید مشکل شان را حل کنید؟

2. صحبت بیش از حد

زمانی که به پرسش هایی پاسخ می دهید که از شما درباره شان سؤال نشده بود و یا پاسخ هایی طولانی می دهید، می توانید با حرف های نامربوط آن شغل را از دست بدهید. من درک می کنم: یک مبحث اغلب به مبحثی دیگر می رسد و درباره موضوع هیجان زده می شوید، اما مراقب باشید. شما علاوه بر گستاخ نشان دادن خود می توانید در معرض سؤالاتی قرار گیرید که دوست ندارید به آنها پاسخ دهید.

چاره کار: با تمرین کردن پاسخ های تان از قبل به این کار پایان دهید. مصاحبه شما جلسه روان درمانی نیست و تمرین کردن واقعا باعث موفقیت می شود. با تمرین کردن است که می توانید پاسخ های مناسب و مختصری دهید. همینطور سعی کنید مصاحبه هایی آزمایشی را با دوستی انجام دهید که زمان خارج شدن تان از مسیر درست با شما روراست خواهد بود.

3. برملا کردن تمایل تان به مفتشی

تحقیق مفصل راجع به شرکت یا مصاحبه کننده یک مسأله است، ولی فهرست کردن تمامی روش هایی که به صورت آنلاین مفتشی آنها را کرده اید مسأله دیگری است. درباره ام اشتباه فکر نکنید، من به گوگل کردن شرکت ها و مصاحبه کنندگان علاقه دارم اما می بایست کارتان را حرفه ای انجام دهید. مراقب باشید که وارد زندگی خصوصی شان نشوید.

چاره کار: طی آمادگی برای مصاحبه تان، بر صفحات شخصی تمرکز نکنید. در زمان گوگل کردن همه نوع موضوعی را پیدا می کنید، اما در مصاحبه می بایست از پیش کشیدن موضوعاتی اجتناب کنید که در سایت های نامرتبط به کسب و کار مثل صفحات شبکه های اجتماعی شخصی یافته اید. اگر مصاحبه کننده موضوعی شخصی را مطرح کند، اینگونه پاسخ ندهید که «آه، بله یادداشت فیس بوک تان را در این باره دیدم!». از الگوی خوشان پیروی کنید.

4. بدون خبر حضور یافتن

«با هم در تماس خواهیم بود» به این معنا نیست که «بی خبر به دفتر سر بزنید تا اطلاعاتی را تحویل داده و اعلام حضور کنید». به مجردی که مصاحبه به اتمام می رسد، آخرین چیزی که استخدام کنندگان یا مدیران استخدامی می خواهند ببینند، بازگشت داوطلبان شغل بدون دعوت است.

چاره کار: این مسأله به آمادگی شما برمی گردد. اگر کاملا آماده شده باشید، نباید نیازی به مطالب اضافی داشته باشید. توپ را در میدان آنها بیندازید. در ایمیل تشکرتان پس از مصاحبه بگویید که در صورت نیازشان به مطالب یا اطلاعات اضافی، در دسترس هستید. این از شما انتظار می رود. موضوع را چندین بار پیگیری نکنید، مخصوصا زمانی که بار اول خبری نشد.

5. بیش از حد جدی گرفتن محیط مصاحبه خودمانی

مصاحبه کننده دوست شما نیست و نباید اینگونه با او برخورد شود. بهترین مصاحبه کنندگان، روش آرام و آسوده ساختن شما را بلدند اما مراقب باشید تا اندازه ای آسوده خاطر نشوید که با سبک و لحنی غیرحرفه ای مشغول صحبت شوید. اهمیتی ندارد که محیط چقدر خودمانی به نظر می رسد یا چقدر با مصاحبه کننده حسن تفاهم دارید، مصاحبه را حرفه ای نگه دارید.

چاره کار: همیشه به خاطر داشته باشید که مصاحبه جلسه ای مربوط به کسب و کار است و کاری انجام ندهید و حرفی نزنید که در آن چارچوب نباشد. ساده است، نه؟

مطلب مرتبط:5 نکته که در مصاحبه شغلی باید رعایت شود

6. بله گفتن به همه چیز

این فکر که جواب مثبت دادن به هر مطلبی که مصاحبه کننده می گوید به شما مزیتی می دهد، وسوسه کننده است اما اینطور نیست. زمانی که کارفرمایان در جست وجوی کارمندان جدیدی هستند، به دنبال ایده های تازه، بینش های جدید و تأثیر فوری اند ولی به دنبال افرادی نیستند که با همه حرف های شان موافقت و یا وضع موجود را حفظ می کنند.

چاره کار: به خاطر داشته باشید که کارفرمایان دوست دارند در مورد ایده های تان بشنوند و دنبال پاسخ های کلیشه ای نیستند. آنها به این دلیل تصمیم گرفتند با شما مصاحبه کنند که شما دارای خصوصیتی بودید که دنبالش می گشتند. خودتان باشید و به آنها صرفا همان چیزی را بدهید که می توانید.

مصاحبه دادن به اندازه کافی سخت هست. قبل از آنکه شانس نشان دادن مهارت های تان را به مصاحبه کنندگان داشته باشید، به آنها دلیلی برای حذف تان از فرآیند استخدام را ندهید، اما اگر مدارک مناسب را در اختیار دارید و می توانید موازنه ای سالم را میان علاقه مندی و اشتیاق بیش از حد حفظ کنید، شانسی عالی برای به دست آوردن آن شغل دارید.