پایدارسازی گود به روش نیلینگ یا میخکوبی

نیلینگ یا میخکوبی دیواره ها

نیلینگ یا میخ کوبی دیواره های گود یکی از روش های مرسوم و اقتصادی جهت پایدارسازی شیب های خاکی و تثبیت دیواره گود برداری های عمیق است. در پایدارسازی گود به روش نیلینگ، خاک توسط میلگردهای فولادی با قطر 28 الی 40 میلیمتر و در فواصل تقریبی 2 متر و زاویه 10 الی 20 درجه مسلح می گردد.

در روش نیلینگ ، عملیات خاکبرداری تا عمقی که خاک بتواند پایداری موقت خود را تا زمان گیرش دوغاب سیمان تزریق شده درگمانه حفظ کند، انجام می پذیرد. سپس حفاری گمانه ها بر اساس نقشه های اجرایی در فواصل معین انجام می گردد. پس از حفاری گمانه تا طول مورد نظر، میلگرد ها درون گمانه ها جاگذاری می شوند و جهت قرارگیری میلگرد ها در وسط گمانه از فاصله نگهدار استفاده می گردد و در صورت خورنده بودن خاک از پوشش اپوکسی جهت جلوگیری از خوردگی میلگردها استفاده می شود.

پس از اتمام عملیات میلگرد گذاری و تزریق، نوار های زهکش جهت کاهش فشار آب پشت دیواره و هدایت آب در سطح دیواره کار گذاشته می شود. سپس عملیات مش بندی به گونه ای که حداقل يک چشمه كامل با شبکه بعدی هم پوشانی داشته باشد، اجرا می گردد. نیلینگ جهت عملیات گودبرداری به خصوص در برش های قائم یا نزدیک به قائم خاک بسیار مناسب می باشد.

تفاوت روش های نیلینگ و انکراژ

گودبرداری به روش نیلینگ و انکراژ، مشابهت های زیادی با یکدیگر دارند. اما تفاوت اصلی پایدارسازی گود به روش نیلینگ و انکراژ در اعمال نیروی پس تنیدگی برای عناصر تسلیح در روش انکراژ می باشد.

روش نیلینگ بر خلاف روش مهارگذاری به صورت مقاوم (Passive) عمل کرده و اثر خود را از طریق اندرکنش خاک – میلگرد (Bar-Soil Interaction) حاصل از ایجاد تغییرشکل در خاک، اعمال می کند.

سازه نگهبان

سازه نگهبان سازه ای است که به منظور محافظت و پایدارسازی دیواره های محل گودبرداری و جلوگیری از پیامد های ریزش دیواره های گود و ساختمان های مجاور آن مورد استفاده قرار می گیرد. سازه نگهبان مجموعه ای از اعضای دائم و یا موقتی است که به منظور پایدارسازی خاک یا سنگ اطراف گودبرداری ها استفاده می شود. در بسیاری از موارد، سازه نگهبان با عنوان سازه نگهبان دیوار حائل نیز شناخته می شود.

طراحی و اجرای سازه های نگهبان، از فعالیت های بسیار مهم در ساخت انواع ساختمان (مسکونی، تجاری، عمومی)، سد، پل، راه (خاکریز)، کانال، تونل و ... به شمار می رود.

استفاده از سازه های نگهبان در گودبرداری و اجرای فونداسیون ها، برای جلوگیری از ریزش، نشست خاک و تخریب سازه های اطراف و در خاکریز جاده ها، جهت جلوگیری از ریزش خاک به درون جاده و رانش جاده به سطوح پایین تر اهمیت پیدا می کند.

وجود سازه های نگهبان، از خطرات احتمالی ناشی از ریزش خاک یا نشست آن جلوگیری می کند. در صورت عدم اجرای سازه نگهبان یا اجرای نامناسب آن، احتمال آسیب دیدگی افراد، تخریب ساختمان های مجاور، آسیب به لوله کشی ها و … افزایش می یابد. این مسئله می تواند هزینه های مالی و جانی زیادی را همراه داشته باشد.

انواع سازه نگهبان جهت پایدارسازی دیواره های گود شامل سازه نگهبان نیلینگ (میخکوبی)، سازه نگهبان انکراژ (مهارگذاری)، تاپ دان یا ساخت از بالا به پایین، استرات یا مهار متقابل، سپرکوبی، دیوار برلنی یا سولجرپایل، دیوار دیافراگمی، سازه نگهبان خرپایی می باشد.

سازه فلزی

یکی دیگر از انواع سازه های فلزی، اسکلت های فلزی هستند. اسکلت ساختمان یکی از اجزای اصلی و پایه ای در ساختمان است که تعیین کننده ساختار و استحکام ساختمان است و حفظ پایداری سازه در برابر بار های جانبی نظیر زلزله، سیل و ... را برعهده دارد. بسته به عوامل مختلفی نظیر آب و هوا، موقعیت جغرافیایی و البته هزینه، به جرئت می توان گفت که اسکلت فلزی یکی از مناسب ترین روش ها برای احداث ساختمان های چندین طبقه مسکونی محسوب می شود. در اجرای اسکلت فلزی از تیر و ستون فولادی استفاده می شود علاوه براین با توجه به اینکه در روند ساخت اسکلت فلزی، کنترل کیفیت تقریباً در هر مرحله صورت می گیرد، با دقت خوبی می توان گفت خروجی نهایی این سازه ها، از مقاومت و کیفیت قابل قبولی برخوردار است. علاوه براین مقاومت بالای فولاد سبب شده است تا بتوان از سازه های فولادی در تعداد طبقات بالا در زمین هایی با خاک های نه چندان قوی استفاده نمود. در صورتی که از ساختمان های دارای این نوع اسکلت به خوبی نگهداری شود، این ساختمان ها برای سال های متمادی قابل استفاده و بهره برداری هستند. سرعت بالای ساخت، وزن کمتر در مقایسه با اسکلت بتنی سبب شده تا استفاده از اسکلت های فلزی روز به روز افزایش یابد. یکی دیگر از ویژگی های بارز اسکلت فلزی قابلیت مقاوم سازی آن است. برای مثال اگر به دلایل مختلف سازه مقاومت بالایی نداشته باشد می توان قطعات را با جوش یا پرچ کردن مقاوم نمود و قطعات جدید به آن افزود.

بر حسب نوع اتصال، سازه های فلزی به دو نوع سازه های فلزی با اتصال جوشی و سازه های فلزی با اتصال پیچی تقسیم بندی می شوند. در اسکلت فلزی با پیچ و مهره با توجه به این که ساخت تمام اعضای فولادی در داخل کارخانه انجام می شود و سپس به محل کارگاه منتقل شده و اعضا به یکدیگر به کمک پیچ مهره متصل می شوند، کیفیت نهایی به مراتب بیشتر از اسکلت فلزی با اتصال جوشی است.

شرکت ایستاسازه با بهره گیری از سال ها سابقه و تجربه و همچنین در اختیار داشتن پرسنل متخصص و تجهیزات مدرن در زمینه طراحی، محاسبات، تهیه نقشه های کارگاهی (SHOP Drawing)، ساخت و نصب اسکلت های فلزی سبک و سنگین در ایران و سطح بین المللی فعالیت دارد.