گیشه زیبای من

صنعت سینما برای بسیاری از افراد جامعه جذاب است. از آنان که عشق بازیگری و فیلمسازی دارند گرفته تا آنان که از سینما و برخی فیلم ها خاطراتی خوش دارند و بینندگان حرفه ای فیلم و به عبارتی فیلم باز تلقی می شوند.

برای جوان های قدیم نام هایی چون «برباد رفته»، «زوربای یونانی»، «بن هور»، «بانوی زیبای من» و... یادآور روزگار خوش جوانی است. همچنان که انتظار می رود سال های بعد از این، فیلم هایی همچون «بازگشته»، «اتاق» و «مدمکس» در یاد جوانان امروزی تبدیل به خاطره شوند. این حجم تاثیرگذاری سینما در زندگی مردم باعث شده میزان گردش مالی صنعت بزرگ سینما همواره مورد توجه مردم و رسانه ها باشد.

بدیهی است سینما به عنوان بخشی مهم و تاثیر گذار بر اقتصاد هر کشور در نظر گرفته می شود. بنابراین نمی توان رکود یا رونق این صنعت در برهه های مختلف زمان را نادیده گرفت. دوره های رکود و قهر ملت با سینما و دوران پررونقی یا آشتی مردم با فیلم های در حال اکران به طور تصادفی رخ نمی دهند و عواملی پر تعداد در چگونگی فروش فیلم ها موثر هستند.

تحولات تاریخی و اجتماعی

صنعت فیلمسازی پیوند مستقیم و تنگاتنگ با تحولات اجتماعی و اقشار مختلف مردم دارد. بنابراین از وضعیت سیاسی، معیشتی فرهنگی جامعه تاثیری آشکار می پذیرد. نگاهی به تاریخ فیلمسازی جهان در طول دهه های گذشته نشان می دهد، وقوع اتفاقات مهمی همچون جنگ های جهانی تا حد زیادی بر نوع نگاه فیلمسازان تاثیر گذار بوده است. میزان فروش فیلم ها نیز تحت تاثیر همین شرایط نوساناتی را تجربه کرده است.

صنعت فیلمسازی چین در طول تاریخ بارها تحت تاثیر شرایط سیاسی و اجتماعی دوران رکود و صعود را تجربه کرده و با نوساناتی رو به رو شده است. تا پیش از سال های پایانی دهه 80 صنعت فیلمسازی در این کشور، نوعی صنعت ملی محسوب می شد که انعطاف پذیری بسیار پایین و رکودی محسوس داشت. با این حال بین سال های 1986 تا 1989، سینمای چین جهشی قابل توجه را تجربه کرد؛ جهشی که تا امروز نیز ادامه پیدا کرده و تحولی قابل توجه در نرخ فروش فیلم های این کشور ایجاد کرده است.

شلدون هسیان لینگ، مدرس فیلمسازی و نویسنده کتاب «نقدی بر سینمای چین» معتقد است که خروج صنعت فیلمسازی چین از سطح ملی به سطح فراملی یکی از مهم ترین عوامل استقبال مخاطبان از فیلم های چینی و افزایش اقبال این فیلم ها در جشنواره های بین المللی است. فشارهای دولتی که در طول تاریخ به فیلمسازان و تهیه کنندگان تحمیل می شد از یک سو و فضای پرتنش بین فیلمساز و دولت از سوی دیگر، مانعی بزرگ برای تولید فیلم هایی صاحب سبک و خلاقانه ایجاد کرده بود.

این موضوع خروج برخی فیلمسازان چینی از کشور و فعالیت آنها در سایر نقاط جهان به ویژه ایالات متحده را در پی داشت، اما این اتفاقات با اصلاحات نظارتی در سینمای چین روندی معکوس طی کرد. تا جایی که این روزها چین به یکی از بزرگ ترین بازارهای تولید و پخش فیلم در جهان تبدیل شده و پیش بینی می شود بین سال های 2017 تا 2020 رشدی 23درصدی در عرصه سینمای چین مشاهده شود.

اهمیت شناخت ذائقه مخاطب

ایالات متحده، ژاپن، فرانسه، آلمان، ایتالیا و... نام هایی شناخته شده در حوزه فیلمسازی با گردش مالی قابل توجه هستند. یکی از مهم ترین رازهای موفقیت این کشورها، آشنایی با ذائقه مخاطب و فیلمسازی در ژانرهای پرمخاطب است. با این حال برخی کشورها نیز در تلاشند تا وضعیت سینماهای خود را تغییر داده و از رکود خارج کنند.

کره جنوبی یکی از کشورهایی است که تا همین یک دهه پیش لقب بزرگ ترین مصرف کننده فیلم های خارجی در آسیا را یدک می کشید. فیلم هایی از چین، هند، تایوان و حتی هالیوود به سرعت در این کشور اکران می شدند و مخاطبان از هر قشری به تماشای این فیلم ها می پرداختند، اما در طول چند سال اخیر، فیلمسازان کره ای تلاش کرده اند تا با ساختن فیلم های ملی، وضعیت فروش فیلم ها را تغییر دهند. رکورد 44 میلیونی فروش فیلم های داخلی و 35 میلیونی فیلم های خارجی، نشان از موفق بودن فیلمسازان کره ای برای تغییر موازنه قدرت دارد.

در بین کشورهای آفریقایی، نیجریه یکی از موفق ترین کشورها در خصوص خروج از رکود سینماست. لقب «نالیوود» به تقلید از لغت هالیوود برای مخاطب قرار دادن صنعت فیلمسازی نیجریه، در عین تقلیدی بودن، نشانه ای از اهمیت دادن به فیلم و سینماست.

در طول سال های گذشته فیلم سازان نیجریه ای تبار با تاکید بر نکات اصیل فرهنگ کشور خود و پرهیز از شعارزدگی، احترام مخاطبان داخلی را برانگیخته و نظر مثبت آنان را جلب کرده اند. آَشتی مخاطبان داخلی با سینمای نیجریه باعث شده فیلم های تولید این کشور بین دیگر کشورهای حوزه آفریقا نیز محبوب و پر مخاطب شده و به سرعت به فروش برسند. از سوی دیگر مستند سازی در این کشور رونقی بسیار گرفته و مستندسازان نیجریه ای شهرتی درخور تامل کسب کرده اند.