حرکتهای حامی محیطزیست در شکلهای متعددی به کمک به نیازمندان منتهی شده است. یکی از نمونههای آن، ابتکار جمعیت خیریه امام علی(ع) در خانه علم دروازهغار است که برای بهبود شرایط کودکان کار چند سالی است که آغاز شده. کار برای این کودکان عادتی است که ترکش خانوادههایشان را وارد چالش میکند و ادامهاش خودشان را. خیابان جای کودکان نیست و حالا بعضی از خیرانی که به این کودکان کمک میکنند، تلاش میکنند به آنها کاری یاد دهند که سالمتر و هدفمندتر باشد و آنها را در تمام روز راهی خیابان نکند.
دوختن کیسههای پارچهای دوستدار محیطزیست یکی از فعالیتهایی است که کودکان کار در خانه علم دروازه غار شروع کردهاند و با فروش آنها هم درآمدی کسب میکنند و هم به محیطزیست کمک میکنند. زنان سرپرست خانوار و کودکانی که در تحت پوشش خانه علم هستند ماههاست که شروع به تولید کیسههای پارچهای کردهاند تا هم آنها را با قیمتی مناسب و ارزان بفروشند و هم از این طریق دیگران را تشویق به استفاده از این کیسهها با جای نایلونهای پلاستیکی خرید کنند. بعضی از فروشگاههای کتاب و کافهها هم در این حرکت همراهی کردهاند و مکانی را به فروش این محصولات اختصاص دادهاند.
کیسههایی که نقشهای روی آنها هم معانی خاصی دارد و از نقشهای ساده و آسان برای طراحی کودکان گرفته تا نقش حیواناتی را که رو به انقراض میروند شامل میشود. مسئولان خانه علم دروازه غار که این حرکت را شروع کردهاند در توضیح کارهای دستی بچهها نوشتهاند: «این بچهها نه به مهد کودک رفتهاند، نه به کلاسهای هنری؛ تنها در خانه علم دروازه غار مربیان مهربانی دارند که به آنها یاد میدهند چطور روی کیسهها نقاشی کنند. استعدادشان بینظیر است. طرحهایی میکشند که پر است از رنگهای زنده و شاد؛ پر است از زندگی. گرچه زندگی واقعیشان شاید به رنگارنگی نقشهایی که میزنند، نباشد. دستهایشان شاید تا دیروز سیاه میشدند و خسته از دنبال عابران خیابان دویدن. اما امروز با هنر آشنا شدهاند. کودکان کار و خیابان دیروز هنرمندان دانشآموز و باسواد امروز هستند که از هنرشان برای نجات زندگی خودشان و زمینشان استفاده میکنند.»
ساختن این کیسهها بخشی از برنامه سازمان ملل متحد است که حالا دستان کودکان کار در ایران هم آن را عملی میکند. طبق تحقیقات انجام شده سالانه بین ۵۰۰ میلیون تا یک تریلیون كیسه پلاستیكی توسط مردم كره زمین استفاده میشود که عواقب زیادی برای طبیعت دارد. اما کیسههای پارچهای نهتنها میتوانند جلوی ورود بخشی از این پلاستیکها به طبیعت را بگیرند، بلکه میتوانند برای بخشی از کودکان کار و زنان سرپرست خانوار کارآفرینی کرده و آنها را وارد جریان تولید کنند.
هر از گاهی در جشنوارههای حمایت از کودکان کار فروش این کیسهها بیشتر میشود. جشنوارههایی که برای حمایت از کارهای دستی مددجویان برپا میشوند و عواید آنها صرف امور خودشان میشود. گاهی هم رویدادهای ابتکاری به رونق این فعالیتها کمک میکند. در سال 92 خانه علم تصمیم گرفت 21 تیر ماه را با شعار «امروز یک کیسه پلاستیکی کمتر» روز بدون پلاستیک اعلام کند تا در این روز همه به جای کیسه از کیفهای پارچهای تهیه شده در این مرکز استفاده کنند.
آنها در توضیح این اقدام در کمپین مجازیشان نوشتند: «این کیفها، کیسههای معمولی نیستند، اینها کیفهای جادوییاند. زنانی آنها را دوختهاند که جز به خودشان به کس دیگری نمیتوانند تکیه کنند، بهتر بگوییم کس دیگری را ندارند که به او تکیه کنند. این کیفها جادوییاند چون دستان کوچکی رویشان نقاشی کردهاند که تا همین دیروز سر چهارراهها فال میفروختند، با نگرانی جلوی آدمها دراز میشدند و خواب نقاشی کردن با قلم مو را میدیدند.» این کیسهها هم در ادامه یک اقدام جهانی در ایران پیدا شدند تا کودکان کار را به جمع دوستداران محیطزیست اضافه و البته آنها را از کار در خیابان معاف کنند.