کفش چرم و ارزش‌هایی که پنهان مانده‌اند

یکی از کالاهایی که نمونه‌های چرمی‌اش طرفداران زیادی دارد، کفش است. به همین دلیل در این زمینه و در حوزه تولید کفش در ایران برندهای زیادی فعالیت می‌کنند. تا جایی که این مسئله موجب شده است برندهای ایرانی و کالاهایی که تولید می‌کنند، طرفداران زیادی داشته باشند. به همین دلیل در فروشگاه‌های موجود در سطح شهر بیشتر محصولات ایرانی دیده می‌شوند تا خارجی. اگر هم برندی خارجی در بازار کفش چرمی ایران فعال باشد، در تیراژ اندک با مشتریان ویژه خود فعالیت می‌کند. 

با همه محبوبیتی که کفش چرمی در میان مردم دارد اما مانع بزرگی در راه رسیدن مشتریان به این کالاها وجود دارد و آن چیزی نیست جز قیمت بالای این اجناس. هر چقدر هم از مزایای تندرستی بخش پوشاک چرمی داد سخن سردهیم باز هم مشتری به جیبش نگاه می‌کند. البته نمی‌توان همه تقصیرها را متوجه تولیدکننده دانست، زیرا پر واضح است که هر کسی دوست دارد کالای تولیدی‌اش را بفروشد، اما موانع بسیاری که تولیدکنندگان با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند، موجب شده نتوان قیمت‌ها را به‌گونه‌ای کنترل کرد که همه آحاد جامعه بتوانند از این محصولات استفاده کنند. 

کفش چرم؛ پیشنهادی گران برای مشتریان

معمولا فعالان این عرصه و حتی متخصصان پزشکی، چرم طبیعی را به‌عنوان جنسی که به تنفس پا کمک می‌کند، پیشنهاد می‌کنند. البته مهم‌ترین معضلی که در این میان وجود دارد، نبود پشتوانه‌های دولتی برای تولید در این حوزه است. نوشتن از نبود حمایت‌های دولتی برای تولید دیگر برای همه فعالان اقتصادی و صنعتگران تکراری شده است اما با هر کدام از آنها هم صحبت می‌کنیم، نخستین مسئله‌ای که بیان می‌کنند تنهایی آنها در عرصه تولید و وجود موانع بسیار بر سر راه تولید است. 

علی لشگری، رییس هیات‌مدیره جامعه مدیران و متخصصان صنعت کفش ایران ضمن تایید این نکته به «فرصت امروز» می‌گوید: در حقیقت کمبود مواد اولیه مرغوب، نبود تسهیلات لازم در عرصه تولید و کند بودن روند ورود ماشین‌آلات صنعتی به حوزه ساخت کفش موجب شده کمبودهای زیادی گریبانگیر فعالان این عرصه باشد. به همین دلیل توان رقابت با برندهای سایر کشورها از تولیدکننده‌های داخلی گرفته شده است. تورم حاکم بر جامعه نیز از دیگر مشکلاتی است که لشگری مطرح می‌کند، زیرا در نهایت به بالا رفتن قیمت نهایی کالاهای داخلی منجر و از توان خرید عموم مشتریان کاسته می‌شود.  وی همچنین اشاره می‌کند که سود تسهیلاتی که در ایران به تولیدکننده پرداخت می‌شود بسیار بالاست و گاه تا 30درصد هم می‌رسد اما در کشوری چون ترکیه سود تسهیلات در نهایت چهار درصد است. 

لشگری در ادامه اضافه می‌کند: در حال حاضر برندهای زیادی در عرصه تولید کفش در ایران ایجاد شده‌اند. برندهایی که اعتماد و اطمینان مشتریان را هم جلب کرده‌اند تا جایی که اگر بهای لازم به این تولیدی‌ها داده شود می‌توان با کشوری چون ترکیه هم رقابت کرد اما با وجود مشتریانی که هر روز بر تعدادشان افزوده می‌شود، باید کارهای اساسی‌تری برای ایجاد برندهای متنوع انجام داد.

به گفته او، صنعت کفش ایران ظرفیت‌های بالایی نیز برای صادرات دارد که می‌تواند کمک زیادی به اقتصاد کشور کند، به طوری که متوسط ارزآوری هر جفت کفش صادراتی ایران 2.6 دلار است که در صورت حمایت‌های دولتی می‌توان این رقم را تا 20 و حتی 25درصد افزایش داد.