زندگی امروزه بدون استفاده از وسایل نقلیه ممکن نیست و استفاده نکردن از آن به نوعی بازگشت به عقب و دور بودن از صنعت و تکنولوژی تعبیر میشود. اما وسایل نقلیه موتوری هم برای فعالیت احتیاج به لوازمی دارند که بدون آنها استفاده از خودروهای کوچک و بزرگ غیرممکن میشود.
یکی از این لوازم مورد نیاز روکشهای صندلی و داشبورد است که در نگاه اول چندان ضروری به نظر نمیرسد، اما درصد زیادی از زیبایی داخلی و کلاس خودرو به آن وابسته است. به همین منظور با سیاوش داداشی تولیدکننده و فروشنده این کالاها در مورد بازار و وضعیت فروش این اقلام تولیدی به گفتوگو پرداختهایم.
داداشی قبل از اینکه وارد کار تولید شود فروشنده لوازم یدکی بوده و از وقتی که شرایط بازار دچار رکود شد جهت کاریاش را عوض کرده و در شاخه دیگری به کار پرداخته است. وی در مورد تولید و عرضه این محصولات که حکم تزیین و دکوراسیون داخلی ماشین را دارند، میگوید: به طور کلی تولید این محصولات کامل نیست و بهصورت نیمه و مونتاژ انجام میشود.
به غیراز سه، چهار کارخانه که تولید اصلیشان مواد پلیمری و پیویسی است، بقیه محصولات در کارگاههای کوچک و بزرگ تولید میشوند که معمولا غیرمجاز و فاقد پروانه ساخت و بهرهبرداری هستند.
وی در مورد نیاز بازار و مقدار مصرف سالانه این کالاها در کشور میافزاید: مقدارش خیلی مشخص نیست چون این کار رابطه مستقیمی با کار اصلی که همان خودروسازی باشد، دارد. تولید که پایین بیاید کار صنایع جانبی هم کمتر میشود. ضمن اینکه خودروسازها برای سود بیشتر اقدام به استفاده از کالاهای بیکیفیت و ارزان میکنند تا هزینهها کاهش یابد و درآمد بیشتری به جیب بزنند.
همین باعث میشود روکشهای اولیه فرسوده شده و زود خراب شوند. روکشها در مقایسه با سایر وسایل و قطعات قیمت زیادی ندارند، ولی برای خریدار مشکل است تا هر سال 150هزار تومان خرج زیبایی داخلی ماشین کند. به هرحال این اجناس لازم است و نمیشود ماشین بدون صندلی سوار شد.
کار تولیدی
داداشی کار تولیدیاش را این گونه شرح میدهد: مهمترین کار در این زمینه داشتن اندازه و قالبهای مختلف است که باید از قبل تهیه شود. بعد از آن دستگاههای مخصوص برای تزریق پلاستیک یا بافت نمونههای پارچهای است. در ایران کارهای پارچهای خیلی طرفدار ندارد و بیشتر سراغ نمونههای پلاستیکی و چرم مصنوعی میروند.
در حال حاضر کارگاه تولیدی ما 60مترمربع مساحت دارد و انواع روکشهای خودروهای داخلی را تولید و عرضه میکند. وی در مورد سرمایهگذاری در این حرفه میگوید: بدون نقدینگی کافی نباید وارد این کار شد چون بستگی به نرخ مواد اولیه دارد که ممکن است در طول سال تا شش بار تغییر کند.
تولیدکننده باید توان این را داشته باشد که با این نوسانات مقابله کند. هزینه دستگاهها هم به چیزی که میخواهید تولید کنید مربوط است. هر چقدر کیفیت کار برایتان مهم باشد، خرج تولید بیشتر میشود. برای تامین ادوات و وسایل مورد نیاز چیزی نزدیک به 80 میلیون تومان باید کنار بگذارید. اینها غیراز مخارج اولیه برای تهیه جا و مکان است.
وی به سایر ابزارآلات و وسایل مورد نیاز اشاره میکند و میگوید: دستگاه برش و دوخت هم لازم است که معمولا این کارها را جداگانه و در جای دیگری انجام میدهند که خودش یک حرفه دیگر است. البته این کارها را خودمان در کارگاه انجام میدهیم.
واحد تولیدی داداشی که به همراه برادرش آنجا را اداره میکند هشت نفر پرسنل دارد و خودش هم کار فروش و نصب را انجام میدهد. کار نصب سوای فروش است و نصابها حالت دورهگرد دارند و بنا به اعلام یک مغازهدار میآیند و روکشها را نصب میکنند و اجرتشان را میگیرند.
مواد لازم
کارگاه داداشی روکشهای پلاستیکی با لایههای پارچهای تولید میکند که قسمتهای پارچهای را خودشان میدوزند و اضافه میکنند. پلاستیک مصرفی ما با سایر نمونهها فرق دارد، کیلویی 10 تا 18 هزار تومان میخریم که این رقم مدام بالا و پایین میشود. قیمت تکههای پارچهای هم قوارهای است که هر قواره 25 تا 40 هزار تومان است که هر قواره برای 40 روکش کافی به نظر میرسد.بیشتر تولیدات ما مربوط به خانواده پژو و تندر 90 است که بیشترین متقاضی را در بازار دارد.
وی در مورد روکش سایر ماشینها مخصوصا خودروهای خارجی میگوید: برای این ماشینها نمایندگیهای آنها این قبیل کالاها را عرضه میکنند و با هربار سرویس یکی دوتا به مالک خودرو تحویل میدهند و پولش را روی هزینههای خدمات حساب میکنند با درصدی تخفیف بعد برای نصب سراغ ما میآیند تا نصب کنیم. در مورد خودروهای داخلی چنین گزینهای وجود ندارد و همه از بازار آزاد تهیه میکنند. یک سری یراقآلات و وسایل زینتی هم هست که خیل معمول نیست ولی در مواقعی بنا به سفارش مشتری کار میکنیم.
وی در پایان صحبتهایش تاکید میکند: رونق صنعت خودرو باعث توسعه کارهای مشابه میشود و افراد زیادی را به کار میگمارد. بخش اعظمی از پولی که مردم برای زیبایی و تزئین خودروی خود خرج میکنند، به خارج از کشور رفته یا نصیب قاچاقچیها میشود.
این کار خیلی پیچیدهای نیست که نتوان جلویش را گرفت. به راحتی میشود این کارگاهها را راهاندازی و مشاغل جدیدی را ذیل صنعت خودرو ایجاد کرد و به عنوان بخشی از خدمات پس از فروش به مشتریها عرضه کرد، فقط باید سرمایه کافی فراهم شود و جلوی واردات بیرویه گرفته شود. آن وقت است که میتوانیم در بخشهای دیگر صنعت خودروسازی فعال باشیم و ارزآوری داشته باشیم.