پول‌های رنگارنگ خارجی

کمتر کسی است که دنبال کلکسیون اسکناس‌های خارجی باشد و «حاج موسی» را نشناسد. او بیش از 30 سال است که اسکناس‌های خارجی، داخلی و تمبر می‌فروشد. در مورد او شنیدنی‌ها زیاد است. نه فروشگاهی دارد و نه دستگاه عریض و طویلی که در آن کار کند. همه آنچه دارد، بساطی است که در تکه‌ای کارتن خلاصه می‌شود و روی آن اسکناس‌های قدیمی خارجی و داخلی و تمبر پهن است. می‌گوید‌: «31 سال است با همین کارتن زندگی خودم و هشت‌سر عائله را می‌گذرانم.» از او درباره اسکناس‌های خارجی می‌پرسم. می‌گوید: «علاقه مردم به این اسکناس‌ها زیاد است و مشتری‌های خودش را هم دارد.»

وقتی پای صحبت اسکناس‌های پرطرفدار به میان می‌آید، حرفش این است که «بستگی دارد به سلیقه مشتری. یکی سراغ اسکناس‌های قدیمی می‌رود، یکی اسکناس‌های قشنگ و خوش‌رنگ می‌خواهد، یکی دنبال اسکناس‌های افریقایی است، یکی اسکناس‌های آسیایی را دوست دارد و...»

از حاج موسی درباره اسکناس‌های گران‌قیمت خارجی می‌پرسم، جوابش این است: «اسکناس‌های قدیمی کشورهای عثمانی و فلسطین، اسکناس‌های کمیاب و گران هستند. البته اسکناس کشور کوبا هم راحت به دست نمی‌آید.»

این فروشنده اسکناس‌های قدیمی، درباره جمع‌آوری این اسکناس‌ها و راه‌هایی که به دست مجموعه‌داران می‌رسد توضیحات مفصلی دارد که خلاصه‌اش این است: «اسکناس‌های خارجی رایج از طریق جهانگردان کشورهای مختلف که به ایران می‌آیند، به دست ما می‌رسد. منبع دیگر ایرانیانی هستند که از فروشگاه‌ها یا حراجی‌های کشورهای دیگر، اسکناس می‌خرند و به ایران می‌آورند و بخشی از اسکناس‌ها هم توسط مجموعه‌داران یا وارثان آنها که کلکسیون دارند، فروخته می‌شود و به دست ما می‌رسد. در کنار اینها ایرانیانی که به کشورهای دیگر می‌روند، باقیمانده پول خارجی را که در ته جیبشان مانده به فروش می‌گذارند!»