پرداخت مالیات برای زباله های خانگی

شهر بوردو فرانسه به جمع آوری زباله های تولید شده 55000 خانوار به کمک تراشه های الکترونیکی اقدام کرد. پیش بینی شده این عملیات تا سال 2020 اجرایی شده و برای انجام آن تعرفه های مشخصی براساس وزن زباله هرخانوار تعیین شده است.

امروزه نزدیک به 200 مجموعه محلی که شامل 5 میلیون سکنه شهری در فرانسه می شود در این عملیات وارد شده اند. از میان این بخش ها اکثر مناطق شهری که تاکنون اقدام به انجام این عملیات کرده اند شهرهایی هستند که در شرق فرانسه واقع شده اند.

وزیر محیط زیست فرانسه در صحبت های خود به کشورهایی اشاره کرد که این عملیات به طور گسترده در اکثر شهرهای آنها در حال اجراست. کشورهایی از جمله ژاپن، سوییس و کره که به طور متوسط بین یک چهارم تا یک سوم زباله های تفکیک نشده توسط خانوارهایی را که تعرفه مشخص شده پرداخت می کنند دور ریخته می شود.

با قراردادن تعرفه براساس وزن زباله های خانگی، میزان تولید زباله به طور چشمگیری کاهش داشته اما با وجود این همچنان زباله های قابل بازیافت در میان زباله های خانگی وجود دارد و حتی بیشتر هم شده است. اگر عمل تفکیک زباله بهتر انجام شود تاثیری در کاهش حجم زباله نخواهد داشت.

بعضی مجموعه ها عملیات تفکیک زباله را از سال 1999 پذیرفته و به این کار اقدام کردند اما هنوز هیچ کس نتوانسته اثبات کند که این کار توانسته عادت های خرید کردن را بهتر کند. برای مثال بسته های مقوایی محصولات که همچنان وجود داشته و کسی برای کاهش آن اقدام نکرده است.

یکی از مزایای قراردادن تعرفه روی زباله های خانگی این است که شهروندان به خصوص کسانی که ساکن در مجموعه های مسکونی هستند مواد غذایی کمتری را دور می ریزند اما یکی از نگرانی ها بعد از اجرایی کردن این کار این است که شاید بسیاری از خانوارها به ویژه خانوارهای ساکن در مجموعه های مسکونی برای رهایی از پرداخت این مالیات اقدام به آتش زدن زباله های خود کنند. برای جلوگیری از چنین اقدامی لازم است مجموعه های مسکونی برای این افراد جریمه های مشخصی تعیین کنند.

نخستین هدفی که انجام این عملیات به دنبال دارد ایجاد نوعی آگاه سازی درمیان ساکنان است زیرا با این کار آنها به این مسئله فکر خواهند کرد که زباله های آنها چقدر می ارزد.  اما در پی این کار این مسئله نیز مطرح می شود که چگونه می توان میزان زباله را کاهش داد در حالی که همچنان محصولات زیادی مانند وسایل باغبانی، تجهیزات آموزشی یا حتی بسیاری از وسایل کاربردی در کارهای هنری هست که هنوز امکان بازیافت آنها وجود ندارد.

لازم است تولیدکنندگانی که محصولات قابل بازیافت تولید می کنند سرمایه ای را نیز برای فرآیند بازیافت آنها در نظر بگیرند. یک راه حل دیگر اطلاع رسانی به شهروندان درباره نوع محصولات است تا بدانند چه محصولی قابل بازیافت و چه محصولاتی غیرقابل بازیافت هستند. بدون کار کردن روی مسئله طراحی زیست محیطی محصولات، اقدام به گرفتن تعرفه های مالیاتی روی زباله ها تنها کاری نمادین به نظر می رسد.