با توجه به آمارهای اقتصادی، امروز صنعت گردشگری یکی از سودآورترین و جذابترین سوژه سرمایهگذاری برای صاحبان سرمایه است که این امتیاز شامل بخشهای مختلف این صنعت از جمله هتلداری نیز میشود. این درحالی است که اگر به روند سرمایهگذاری صورت گرفته ایران در این زمینه توجه کنیم میبینیم طی سه دهه گذشته بنا به دلایل مختلفی صنعت هتلداری ایران هر روز مستهلکتر از روز گذشته شده و تقریبا با استانداردهای بینالمللی فاصله معناداری پیدا کرده است. حال سوال اینجاست که آیا واقعا سرمایهگذاری در این صنعت برای صاحبان سرمایه میتواند سودآور باشد یا اینکه بازهم بوروکراسی اداری در این زمینه میتواند علاقهمندان به این صنعت را از خیر حضور در آن منصرف کند.
دولت سرمایهها را تضمین کند
محسن قریب، مدیرعامل شرکت سرمایهگذاری ایرانگردی و جهانگردی در این زمینه به «فرصتامروز» گفت: سرمایهگذاری در صنعت هتلداری یکی از سودآورترین و اشتغالزاترین سرمایهگذاریها برای تمامی نقاط دهکده جهانی است، اما این سرمایهگذاری نیاز به زیرساختهایی دارد که تاکنون در ایران به آنها توجه نشده است.
قریب در ادامه موضوع سرمایهگذاری در صنعت هتلداری را به دو بخش خارجی و داخلی تقسیم کرد و افزود: شاید با توجه به حجم سرمایهگذاری مورد نیاز برای ساخت یک هتل، امروز سرمایهگذار بخش خصوصی ایران به تنهایی امکان حضور در این زمینه را نداشته باشد و باید با کمک سرمایهگذار خارجی در این زمینه گام بردارد اما نکته اصلی اینجاست که بخش خصوصی امکان تضمین سرمایههای خارجی را ندارد و دولت باید همانند پروژههای نفتی که تمام قد از آنها دفاع میکند، به این سرمایهگذاری که پیش نیاز افزایش صادرات نامرئی ایران است، توجه داشته باشد.
وی با تاکید بر کمبود هتل در ایران تصریح کرد: براساس برنامه افق چشمانداز 1404 شمسی ایران باید تا آن زمان میزبان 20 میلیون گردشگر باشد که این عدد باید با تامین زیرساختهای گستردهای از جمله محل اقامت مهیا شود، بنابراین اگر بخواهیم واقعبینانه به موضوع نگاه کنیم ایران باید سالانه یکصد هتل جدید به خود ببیند تا بتواند براساس برنامه تعیین شده پذیرای 20 میلیون گردشگر داخلی و خارجی باشد؛ درحالی که بروکراسی اداری اکنون باعث شده سرمایههای داخلی و خارجی از این صنعت گریزان باشند.
قوانین مشوق حضور سرمایه نیست
وی مبلغ 100 میلیارد تومان را برای ساخت و تجهیز یک هتل سه ستاره با 100 اتاق برآورد کرد و گفت: این ارقام حضور سرمایههای خارجی را طلب میکند اما چه تضمینی برای سرمایهگذاران خارجی وجود دارد این درحالی است که اگر تضامین مورد نیاز مالی را برای آنها داشته باشیم قوانین متعددی در کشورمان به کار گرفته میشود که میتواند بازار ایران را برای اینگونه سرمایهها ناامن جلوه دهد. بهعنوان مثال، سرمایهگذاران خارجی نسبت به استفاده از پرسنل مورد نظرشان امکان سیاستگذاری ندارند و قانون کار ایران مانع این امر شده است.
به عقیده وی برای تشویق حضور سرمایههای داخلی و خارجی در بخش هتلداری بهترین گزینه این است که قوانین دست و پا گیر موجود را برای سرمایهگذاری و بهرهبرداری از هتلها حذف کرده و با حمایتهای هرچه بیشتر از نظر کاهش تعرفههای گمرکی برای ورود تجهیزات مورد نیاز افرادی را که علاقهمند به حضور در این صنعت هستند، به سرمایهگذاری در صنعت هتلداری تشویق کرد.
خدمات جانبی امتیازی برای ارزش افزوده بالاتر
مدیرعامل شرکت سرمایهگذاری ایرانگردی و جهانگردی در ادامه به موضوع سرمایهگذاری در زمینه بخشهای مختلف هتلداری اشاره کرد و گفت: همانطور که میدانیم اکثر صنایع در جهان به سرعت درحال تغییر هستند. بنابراین سرمایهگذاران نیز باید به همین سرعت خود را با شرایط و نیازهای بازار وفق دهند، این درحالی است که میدانیم صنعت هتلداری امروز محلی برای نوآوری در افزایش ارزش افزوده شده است، چون خود کرایه هتل به هیچ عنوان سوژه سرمایهگذاری نیست، بلکه خدمات جانبی باعث افزایش سود افراد خواهد شد.
وی در ادامه افزود: آموزش پرسنل، کلاسهای مختلف ورزشی، کلاسهای مختلف آشپزی و در نهایت کرایه دادن سالنها هرکدام به تنهایی سوژهای برای سرمایهگذاری و همچنین افزایش ارزش افزوده هتل است.بهعنوان مثال مدتی است، بسیاری از هتلها با توجه به علاقه مردم در یادگیری طبخ غذاهای محلی در مقاصد گردشگری خود از محیط آشپزخانه هتل بهعنوان کلاسی آموزشی برای علاقهمندان و بهخصوص مهمانان خود استفاده میکنند که این روند بهعنوان منبع درآمدی برای کل هتل شده است.
هرچند مراکز ورزشی و تفریحی یا حتی فروشگاهها نیز خود میتواند در محوطه هتل بهعنوان منبع درآمد و سرمایهگذاری دقیق و هدفمندی باشد که میتوان برای آنها برنامههای مشخص و مدونی در نظر گرفت، ولی متاسفانه کمتر هتلی را در ایران میبینید که امروز به این موارد و ارزش افزوده خدمات جانبی توجه کرده و از آنها به نفع اقتصاد خود استفاده کرده باشد.