محققان دانشگاه پنسیلوانیا نوعی پوشش را با هدف بهینهکردن ارتباطات از طریق آنتنها تولید کردهاند. ایده مطرحشده، تولید پوششی با مواد شبه دوبعدی بود که این مواد برای نشاندادن رفتارهای الکترومغناطیسی خارقالعاده مهندسی شده بودند. دانشمندان در واقع به دنبال تولید پوششهای ماده ویژهای بودند که آنها را حول آنتنهای با باند باریک قرار دهند تا بهعنوان شنل عمل کنند. این عمل برای نامرئیکردن آنتن در مقابل یک یا تعداد بیشتری از آنتنهای نزدیک انجام شد که در فرکانسهای مختلف عمل میکردند. پوشش مصنوعی اضافهشده نباید بر عملکرد آنتن داخل آن اثر میگذاشت.
زمانی که آنتنها در مجاورت یکدیگر قرار دارند، میتوانند در عملکرد یکدیگر دخالت کرده و بنابراین قادر به فعالیتکردن با ظرفیت کاملشان نیستند. دانشمندان با آزمایشکردن این آنتنها مشاهده کردند با استفاده از شنل نامرئی، جفتشدن دوطرفه و مسدود بودن دوطرفه بین چندین آنتن در فرکانسهای منفرد یا چندگانه، بهطور همزمان کاهش یافت.