سفر ولادیمیر پوتین به تهران یک بار دیگر بحث پیمانهای دو جانبه پولی را به میان کشید. پوتین که در آرزوی بازسازی جهان دو قطبی در مقابل قدرت مسلط اقتصادی آمریکا است در کنار گزینههای نظامی و سیاسی به احیای قدرت روبل هم فکر میکند، روبلی که پیش از این با تحریمهای سنگین غرب ریزشی سنگین را تجربه کرده بود اما پوتین توانست به اتکای ذخایر عظیم طلا و اقتصاد گستردهاش و با حمایت متحدان خود، تعادل را به روبل باز گرداند. استفاده پوتین از روبل بهعنوان ابزاری برای مقابله با غرب زمانی اهمیت مضاعف یافت که در مناقشه اوکراین برای مبادلات با این کشور به جای دلار استفاده شد.
به این ترتیب، گسترش مبادلات روبل با کشورهای متحد با روسیه میتواند جبهه مخاصمه روسیه را با غرب عمیق کند؛ موضوعی که متحد چشمبادامی روسیه دست بالا را در آن دارد. چین؛ کشوری با جمعیت، وسعت و اقتصادی وسیع که از سال 2007 تاکنون بیشترین میزان پیمان دو جانبه را متعلق به خود کرده است و توانسته ضربات گیج کنندهای به دلار وارد کند. اما آیا واقعا پیمانهای دوجانبه میتوانند برای دلار خطر آفرین باشند؟
دلار در مسیر افول
سیروس کرمی، کارشناس اقتصادی در گفتوگو با «فرصت امروز» دراینباره گفت: عاری از جهتگیریهای سیاسی استیلای دلار بهعنوان یک واحد پولی، نه بهعنوان یک کشور خاص که در پشت آن قرار دارد میتواند روزی سرانجام به پایان برسد. پیش از این در دوران اقتدار افسانهای بریتانیا، این کشور توانسته بود پوند را بهعنوان پول برتر در معاملات جهانی جا بیندازد اما این روند با افول قدرت انگلیس به پایان رسید. حال میتوان فرض کرد که روزی دلار هم از گردونه معاملات خارج شود.
وی افزود: دلارسال هاست که به پشتوانه اقتصاد گسترده ایالات متحده توانسته دست برتر را در مبادلات جهانی داشته باشد. تولید ناخالص داخلی این کشور نزدیک به 17 تریلیون دلار است اما روسیه تنها نزدیک به 3 تریلیون دلار تولید ناخالص دارایی دارد. بنابراین با توجه به قیمت نفت در بازارهای جهانی و کاهش تولید ناخالص داخلی روسیه به نظر نمیرسد که روبل توان ضربه زدن به دلار را داشته باشد. اما موضوع چین متفاوت است. این کشور بیش از 10 تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی دارد اگر چه این میزان تفاوت معناداری با تولید ناخالص داخلی آمریکا دارد اما چین یک اقتصاد رو به رشد است.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به مشکلات اقتصادی اخیر چین گفت: این رخداد فقط یک وقفه در رشد اقتصادی چین است. اما اقتصاد آمریکا دچار مشکلات بزرگی است که میتواند قدرت دلار را تهدید کند. بدهیهای آمریکا و کسری بودجههای آن نگرانکننده شده است. تاکنون آمریکا موفق شده با تکثیر دلار در همه بازارهای جهانی و فروش گسترده آن بر تناقضات داخلی اقتصادش مهار بزند، چین با دریافت همین موضوع است که تلاش دارد با پیمانهای دو جانبه برای دلار تهدید ایجاد کند.
وی ادامه داد: ایران باید به طور فعالانه در این پیمانها شرکت کند. با توجه به مسائلی که میان ایران و غرب وجود دارد پیمانهای پولی دو جانبه این امکان را به اقتصاد ما میدهد که ابزار مقابله اقتصادی با ما را از دست آنها خارج کند.
پشتوانه اقتصادی دلار محکم است
دکتر علیاکبر خلیلی، کارشناس اقتصادی در گفتوگو با «فرصت امروز» در این باره گفت: قدرت پول کشورها به قدرت اقتصادی و ذخایر و داراییهای آنها وابسته است. دلار از زمان جنگ جهانی دوم رفته رفته جایگاه خود را در اقتصادجهانی پیدا کرده است. همه مبادلات نفتی دنیا به وسیله دلار انجام میشود و بخشمهمی از تجارت جهانی در قالب دلار صورت میگیرد. اقتصاد آمریکا هم توانسته بحرانش را پشت سر بگذارد وآمارهای بانک مرکزی آمریکا نشان میدهد که اقتصاد این کشور رو به بهبود گذاشته است.
وی در پاسخ به بدهیهای آمریکا گفت: اقتصادی به بزرگی اقتصاد آمریکا میزان بدهیاش باید از همه کشورها بیشتر باشد. این قیاس درستی نیست که بدهی کشورها را با هم بسنجیم. بدهی تاجری که یک حجره را اداره میکند با بدهی تاجری که زنجیرهای از حجرهها را اداره میکند، تفاوت دارد. هر چقدر گردش مالی کشوری بیشتر باشد میزان تعهدات و بدهیهای آن هم بیشتر میشود. البته قرار نیست که آمریکا تا ابد قدرت برتر اقتصادی باقی بماند و ممکن است که این ورق برگردد اما در شرایط فعلی سخن گفتن از افول قدرت دلار مضحک است.
وی تاکید کرد: از منظر ایران پیمانهای پولی دو جانبه میتواند یک فرصت باشد اما فرصتی که با مخاطراتی هم همراه است. روبل پول قابل اتکایی نیست و نوسانات منفی آن میتواند به ضرر صادرکنندگان ما تمامشود. بنابراین وارد شدن ایران در این پیمانها باید با رعایت ابعاد کارشناسی باشد.