به این دلایل است که احساس مشغله دائم می کنید / سرتان آنقدرها هم شلوغ نیست، باور کنید!

به نظر می رسد نداشتن ساعات کافی در طول روز مشکلی است که اغلب ما این روزها با آن دست به گریبان هستیم، اما آیا ما عملا پرمشغله تر شده ایم یا فقط اینطور احساس می کنیم؟ 

تحقیقات پیشنهاد می کنند که در این امر، تغییر در شیوه زندگی بیش از ساعات اضافه کاری باید مقصر قلمداد شود. از اینها گذشته، بسیاری از مطالعات و گزارش ها می گویند که اکثریت ما نسبت به گذشته ساعات کمتری کار می کنیم و بیشتر هم به تعطیلات می رویم. پس جریان از چه قرار است؟

وابستگی شدید ما به تکنولوژی باعث می شود که همه امور، در هر دو جنبه فردی و اجتماعی - حتی وقتی در واقع اینطور نیست - پیچیده به نظر برسد.

انبوهی اطلاعات (به لطف اینترنت)، منش همیشه آنلاین ما و این طرزی که تلفن های هوشمند ما را به یکدیگر متصل نگه می دارند، همه می توانند دلایلی باشند برای اینکه ما نتوانیم به اندازه ای که باید استراحت کنیم.

پیشرفت سریع تکنولوژی مزایای زیادی به ارمغان آورده است، اما به انبوهی اطلاعات منجر شده و مرزهای بین زمان کاری و غیرکاری را محو کرده است.

پس حتی هنگامی که در حال کارکردن نیستیم هم احساس می کنیم که داریم کار می کنیم. سال گذشته روانشناس مک لافاین از دانشگاه جیمز کوک سنگاپور پژوهشی در پشتیبانی همین نظریه منتشر کرد. او دریافت که استفاده از گجت های مدرن مانند تلفن های هوشمند عملا می تواند کاری کند که به نظر برسد زمان دارد با سرعت بیشتری پیش می رود. 

مک لافاین می گوید: «ما به تقلید از تکنولوژی تلاش می کنیم سریع تر و موثرتر باشیم. اینطور به نظر می رسد که چیزی در خود تکنولوژی وجود دارد که ما را وادار می کند سرعت ضربان درونی خود را یعنی چیزی که گذر زمان را اندازه گیری می کند افزایش دهیم.»

احتمالا وجود گزینه های بیش از حد برای گذراندن اوقات فراغت نیز موثر است. اساسا داشتن گزینه های انتخابی زیاد- چیزهایی برای دیدن، جاهایی برای رفتن، فیلم هایی برای تماشا کردن- باعث می شود که احساس کنیم اوقات فراغت کمتری داریم، حتی اگر برعکسش صادق باشد.

این امر به «تناقض در انتخاب» مرتبط است، در حالی که داشتن گزینه های انتخابی زیاد چیز خوبی به نظر می رسد، در عمل می تواند پریشانی ایجاد کند. 

یک دلیل محتمل دیگر برای اینکه چرا ما تمام مدت احساس مشغله می کنیم این است که در جوامع مدرن مشغول بودن با موفقیت و پاداش دیدن مرتبط است. به همین دلیل، ما بیشتر تمایل داریم وقت مان را پر کنیم تا به دیگران نشان دهیم (یا خودمان را قانع کنیم) که زندگی های مان در مسیر درست قرار دارد و اینکه داریم بهتر از اطرافیان مان کار می کنیم. حتی برخی مطالعات نشان داده اند که ما ترجیح می دهیم مشغول باشیم.

تونی کراب، مولف «مدیریت زمان» ریشه این مشکل یعنی احساس مشغله دائمی را در چیزی که «جهان بی نهایت» می نامد، می داند: در اصل بسیاری از ما از ساعات زیادی کار روزانه در مزارع یا کارخانه ها به زندگی هایی رفته ایم که در آن تمام مدت ایمیل مان را چک می کنیم.

کراب می گوید که فشار ناشی از گزینه های زیادی که برای انتخاب از میان کارهای مختلف و اوقات فراغت وجود دارد، باعث می شود که بیش از پیش احساس خستگی و تحت فشار بودن کنیم.

بی شک حقایقی در این امر نهفته است: آخرین باری که فکر کردید که هرچه در اینباکس تان بوده را خوانده اید و همه چیز را در اسپاتی فای گوش کرده اید چه زمانی بوده است؟ (احتمالا هر دو به یک اندازه غیر ممکن است.)

این امر قرار نبود اینطور باشد. در قرن گذشته، متخصصان پیش بینی کرده بودند که همه ما به لطف پیشرفت های تکنولوژیک کمتر کار خواهیم داشت، اما با رسیدن اینترنت، روبات ها و الگوریتم ها هنوز به نظر نمی رسد حجم مشغله ما کاهش یافته باشد.