«هیچ ضابطهای اجازه بارگذاری منطقه ۲۲ تهران را نمیداد.» این جدیدترین موضعگیری وزارت راه و شهرسازی درباره منطقهای است که اگر تا چند سال قبل بهعنوان نقطه امیدواری پایتخت از آن یاد میشد، حالا به محلی تبدیل شده که اگر فکری به حال آن نشود در آینده برای تهران خطرناک خواهد بود. آنچه در منطقه 22 تهران گذشته تنها نمونه کوچکی از نحوه شکلگیری و اوجگیری تخلفات ساختوساز در پایتخت است. روند ساختوسازها از دهه 70 شروع شد و رفته رفته با توجه به افزایش تقاضای فعال در بازار و سودآوری بالای صنعت ساختمان، به یکی از اصلیترین حوزههای جذب سرمایهگذار تبدیل شد.
با گذشت از سالهای ابتدایی اوجگیری ساختوسازها خیلی زود معضلات اقتصادی جای خود را به مشکلات زیربنایی داد تا مشکل استفاده از زمینهایی که برای ساخت آپارتمانهای جدید در تهران وجود دارد، مطرح شود، مشکلی که با تداوم موج ساختمانسازی و برجسازی خیلی زود از نقاط مرکزی شهری به حاشیه کشیده شد و کوهخواری و استفاده غیرقانونی از اراضی حاشیه را به انتخابی سودآور تبدیل کرد.
فرآیند دورزدن قانون اما خیلی زود با برخوردهای نهادهای قانونگذار مواجه شد تا تدوین قوانین جدید و پیگیری جدی نظارت بر نحوه صدور پروانه ساخت در دستور کار قرار گیرد، هرچند در عمل به دلیل گستردگی نفوذ برخی از این افراد و نبود هماهنگی لازم بین دستگاهها تنها اتفاقی بود که در عرصه عمل افتاد.
افزایش تصاعدی روند برجسازی در شهر تهران و البته به دنبال آن کاهش فضای سبز و ریههای تنفسی پایتخت، در طول دو سال گذشته بارها صدای مسئولان وزارت راه و شهرسازی را نیز درآورده تا جایی که صحبت از وارد کردن طرحهای نظارتی جدید به برنامه ششم توسعه نیز مطرح شده است. آخرین انتقاد مطرح شده از سوی مسئولان این وزارتخانه اما بار دیگر منطقه 22 تهران را هدف قرار میدهد.
حناچی، معاون وزیر راه و شهرسازی گفته اگر کمیسیون ماده 5 به وظیفه خود در این رابطه عمل کند میتوان امید داشت اتفاقات مثبتی رخ دهد اما در غیراین صورت روند بلندمرتبهسازیهای غیرقانونی ادامه مییابد. معاون معماری و شهرسازی وزیر راه و شهرسازی با اشاره به اینکه کمیسیونهای ماده ۵ ابزار و امکانی برای آگاهیبخشی به جامعه هستند، گفت: کمیسیونهای ماده ۵ ابزار و امکانی هستند که اگر خوب استفاده شوند شرایطی را میآفرینند که میتوان نهایت استفاده را برای بهرهمندی جامعه از آنها برد.
در غیراینصورت و در صورتی که از این امکان به درستی استفاده نشود شاهد گسترش تخلفات در حوزه ساختوساز خواهیمبود بدون اینکه در این موارد به نفع شهروندان اقدامی انجام شود. ساختوسازهایی که امروزه در منطقه ۲۲ تهران رخ داده است هیچ مبنایی در شورایعالی معماری و شهرسازی ندارد و مراحل قانونی را طی نکرده است.
دو عامل تاثیرگذار در تداوم بلندمرتبهسازی
یک کارشناس بازار مسکن معتقد است هرچند در طول سالهای گذشته واکنش قطعی و تاثیرگذاری در مقابل روند غیرقانونی ساختوساز وجود نداشته اما صرف پیگیری یک وزارتخانه رسمی میتواند برای آینده این مسیر چارهای مثبت بیندیشد. علی رضا قهاری در گفتوگو با «فرصت امروز» درباره نقش و تاثیر سایر سازمانهای فعال در این عرصه تصریح کرد: هرچند نمیتوان نقش شهرداری در صدور این مجوزها را رد کرد اما توجه به یک موضوع بسیار مهم است و آن لزوم در نظر گرفتن فشارهایی که بر شهرداریها وجود دارد.
وی ادامه داد: وقتی فرهنگ ما کسب سود حداکثری در هر شرایط و با هر ترفندی است، قطعا برخی افراد به شهرداریها فشار میآورند تا آنها را ترغیب به صدور مجوز کنند، موضوعی که شاید جز یک راهحل فرهنگی و بلندمدت نمیتوان چارهای قطعی برای آن در نظر گرفت. قهاری خاطرنشان کرد: در کنار فرهنگسازی، ایجاد راههایی مطمئن برای درآمدزایی سازمانهای مرتبط با این حوزه نیز موضوع دیگری است که باید پیگیری شود.
یکی دیگر از کارشناسان بازار مسکن اما معتقد است روند غیرقابل توقف برجسازیهای غیرقانونی در تهران دو ریشه و مبنای جدی دارد. ابوالحسن میرعمادی در گفتوگو با «فرصت امروز» تاکید کرد: از یک سو باید توجه داشت آنچه در ساخت برجهای غیرقانونی اتفاق افتاده تنها بر عهده سرمایهگذاران نیست و حقیقت این است که بسیاری از برجها و ساختمانهای غیرمجاز از رانتهای دولتی استفاده کردهاند یا از سوی شرکتهای دولتی ساخته شدهاند و این یعنی برخیها از تبعیضی قانونی برخوردار بودهاند.
وی افزود: دومین عامل تاثیرگذار در این حوزه نبود هماهنگی میان دستگاههای اجرایی فعال در این حوزه است. وقتی مجوز ساخت برجی بلند در منطقهای اعطا میشود دیگر نمیتوان در مقابل درخواستهای بعدی مقاومت کرد. از این رو یا باید به طور کلی برج را ممنوع کرد یا با ارائه یک مجوز برای دیگران نیز این حق را قائل شد که درخواستهای جدید خود را مطرح کنند.
به اعتقاد میرعمادی، مجموع این دو ضلع باعث شده از یک سو نظم دریافت مجوزهای جدید در نقاط مختلف شهر بر هم بخورد و از سوی دیگر برخی با قدرت رانتی خود کارشان را به پیش برند. این نظرات به خوبی پیچیدگی شرایط امروز در مقابله با ساختوسازهای غیرمجاز را نشان میدهد و این به معنی آن است که اگر وزارت راه میخواهد در مقابل این روند بایستد از یک سو باید در حوزههای فرهنگی گام بردارد و از سوی دیگر یکدستی در اجرای قانون را عملیاتی کند، فرآیندی که اگر پیش رود رویای تهران بدون برج جدید را محقق خواهد کرد.