سازمان همكارى و توسعه اقتصادى نتایج رتبه بندى جهانى خود در سال 2015 را از عملكرد دانش آموزان در ریاضیات، درك مطلب و علم منتشر كرد. این در واقع بخشى از برنامه ارزیابى دانش آموزان بین المللى بوده است.
ایالات متحده در این برنامه یك بار دیگر در مقایسه با سایر كشورها و مناطق عملكرد ضعیفى داشت و در میان كشورهایى كه در این برنامه مورد بررسى و ارزیابى قرار گرفته بودند در ریاضیات رتبه 38، در علم 24 و در درك مطلب رتبه 22 را به خود اختصاص داد.
این نتایج زمانى تعجب برانگیز تر مى شود كه دستاورد و عملكرد دانش آموزان آمریكایى با كشورهاى به مراتب فقیرتر مقایسه مى شود.
اندرن اشلایكر، رئیس بخش آموزش و مهارت هاى سازمان همكارى و توسعه اقتصادى در این خصوص به سى ان ان مانى گفت: امروز 10 درصد از محروم ترین بچه هاى ویتنامى - كه در خانواده هاى خیلى فقیرى بزرگ شدند- از یك بچه آمریكایى كه در خانواده طبقه متوسط زندگى كرده، به لحاظ آموزشى عملكرد بهترى دارند.
در این برنامه ارزیابى، ویتنام هم در ریاضیات و هم در علوم رتبه بالاترى از آمریكا را به خود اختصاص داد.
این در حالى است كه میانگین درآمد یك شهروند ویتنامى در سال 5070 دلار برآورد شده و در ایالات متحده 53 هزار و 470 دلار.
این یكى از نكاتى بود كه دونالد ترامپ، پیش از اینكه در انتخابات راى بیاورد و رئیس جمهور آمریكا بشود، در كمپین هاى خود زیاد گوشزد مى كرد. او در ویدئویى كه اوایل سال جارى میلادى در فیس بوك منتشر کرده بود خطاب به مردم گفت: این كشورهاى جهان سومى الان از ما جلو زده اند.
اما اسلایكر مى گوید در این مورد اصلا بحث پول مطرح نیست. یا به عبارت دیگر مهم نیست كه چه اندازه پول براى بودجه آموزش یك كشور مهیاست، مهم این است كه این پول كجا خرج مى شود. او مى گوید: راه هاى زیادى براى خرج كردن درست این بودجه وجود دارد.
كشورهاى فقیر مثل ویتنام وقتى باید بین دو چیز انتخاب كنند، مثلا كلاس كوچك تر یا معلم بهتر، روى ظرفیت سرمایه گذارى مى كنند، روى آموزش سرمایه گذارى مى كنند. بنابراین ترجیح مى دهند در جایى كوچك تر درس بخوانند اما معلمى بهتر داشته باشند.