نخستین کبریت ایران، کبریت تهران بوده که کارخانه مشترک ایران و روسیه آن را تولید میکرده. قزوین، زنجان، مشهد، تویسرکان همدان و... نیز از جمله کارخانهها و کارگاههای محلی بودهاند که هر کدام پنج تا شش لیبل داشتهاند. هر کارخانه هم دو تا کبریت گران قیمت دارد که گاه تا دانه ای یک میلیون تومان هم قیمتگذاری میشوند.
مثلا از کارخانه تویسرکان طرح تاج ناصرالدین شاه و کارخانه بروجرد طرح فرشته و تاج ناصرالدین شاه گران است. شیر و خورشید کارخانه ایران هم جزو گرانهای حوزه مجموعهداری کبریت است. همچنین کارخانه توکلی سه کبریت اولیهاش گران است که مربوط به سال 1297 است و با طرح آرم کارخانه توکلی منتشر شده است و چون تولیدش کم بوده و کمیاب است قیمت بالایی دارد.
یکی از دلایل گرانی بعضی از کبریتها هم این است که بعضی از کارخانهها بعد از اندکی تولید، سقوط کردهاند و کبریتهای نایابی دارند. بعضی کبریتها هم به دلیل داشتن آرم کشوری ارزشمند محسوب میشوند. مثلا تاج ناصرالدین شاه، شیر و خورشید و نخستین شیر ایستاده ایران که مربوط به کبریت ایران است. البته نظر کارشناسی کلکسیونرها در قیمتگذاری کبریتها تاثیرگذار است.
چگونگی مجموعهداری کبریت
علاوه بر مجموعهدارانی که کبریت را بهصورت مجموعهای جمعآوری میکنند، هستند کسانی که کبریت را بهصورت تک و به اصطلاح یونیک جمع میکنند. این یونیک بودن هم میتواند متعلق به کبریتهای ایرانی باشد و هم خارجی. نوع دیگر جمعآوری کبریت هم به این صورت است که بعضی از مجموعهدارها کبریت را بهصورت کامل نگهداری میکنند و بعضی دیگر تنها لیبلهای کبریت را جمع میکنند.
قابل توجه است که تعداد کمپانیهای دنیا که از ابتدا تاکنون به تولید کبریت مشغول بودهاند به دو هزار کمپانی میرسد که هر کدام بین 10تا 20کبریت با لیبلهای متفاوت تولید کردهاند. جالب است بدانید که نخستین تبلیغات دنیای صنعتی قبل از روزنامهها و رسانههای صوتی و تصویری روی بستهبندی کبریت و قوطی کبریت بوده است.