جای خالی بورس مجموعه‌داری

حوزه مجموعه‌داری در ایران مرکز بورس معتبری برای مراجعه افراد برای خرید اشیای کلکسیونی ندارد. برای مثال افراد عادی که به مکان‌های مشخصی برای خرید مراجعه می‌کنند واقعا چگونه باید مطمئن باشند که مثلا اسکناسی که می‌خرند، جعلی نیست؟ مگر اینکه خبره این کار باشند. اگر به این صورت باشد و مردم عادی قدرت تشخیص نداشته باشند و راهنمایی هم در این زمینه نداشته باشند، هیچ‌گاه مجموعه‌داری فراگیر نمی‌شود و همیشه افراد خاصی در این حوزه حضور خواهند داشت. بنابراین باید گفت که یکی از مهم‌ترین چالش‌های حوزه مجموعه‌داری در ایران نبود یک مرکز بورس معتبر و قابل‌اطمینان برای مردم جهت خرید است. این مرکز هم لزوما نباید دولتی باشد. مثلا اتحادیه صنف فروشندگان لوازم عتیقه و غیره می‌تواند در این حوزه ورود کند و متولی امر باشد. یعنی مرکزی ایجاد کنند و دولت هم می‌تواند همکاری لازم را با آنها داشته باشد. با ایجاد چنین مرکزی و استفاده از دانش تجربی کارشناسان به‌راحتی می‌توان از سوء‌استفاده‌های احتمالی جلوگیری کرد. مثلا در مورد سماورهای عتیقه جنس تقلبی در این حوزه زیاد است. سماور را زیر خاک قرار داده و با آهکی که روی آن می‌ریزند و بعد از دو سه روز وقتی سماور را از زیر خاک بیرون می‌کشند، به نظر مربوط به 300سال قبل است و به‌عنوان جنس عتیقه به مردم فروخته می‌شود. این مسائل وجود دارد و معمولا دودش به چشم افراد ناوارد می‌رود. به همین دلیل باید افرادی خبره در این زمینه در مرکزی معتبر تعیین‌کننده اجناس باشند.