یکی از ویژگیهای توسعه اقتصادی و رسیدن به توسعه، وجود شاخص انسانی است که متشکل از درآمد سرانه، نرخ امید به زندگی، نرخ باسوادی و غیره است.
در واقع توسعه انسانی از این شاخص های اقتصادی برآیند میشود. این شاخص ها برای اینکه به یک نتیجه مثبت در شاخص توسعه انسانی منجر شوند باید هماهنگ و همجهت عمل کنند.
در واقع نمیتوان یکی از این عوامل را بر دیگری ترجیح داد و برایشان اولویت قائل شد. گفته میشود شاخص اقتصادی درآمد سرانه نقش محوری و اساسی در رشد توسعه اقتصادی در هر کشور دارد.
در اسلام نیز تکیه بر تامین نیازهای اساسی انسان برای رسیدن به توسعه است.
بر حسب همین اصل میتوانیم نتیجه بگیریم درآمد سرانه بالا میتواند زمینه خوبی برای رشد فرهنگ و نرخ باسوادی بهعنوان شاخص رشد فرهنگی و همچنین امید به زندگی بالاتر به عنوان شاخص اجتماعی نویدبخش باشد.
بنا بر این گفته میتوان گفت که یک توسعه پایدار و مناسب، توسعهای است که شاخصههایش درحدی متعادل و متوازن رشد کند. خوشبختانه این شاخصها در کشور ما از وضعیت نسبتا مناسبی برخوردار هستند.
این موضوع کشور ما را در مسیر توسعهای پایدار و مناسب قرار داده است. میزان درآمد سرانه در کشور ما بهصورت سالانه حدود 10هزار دلار است. میزان نرخ امید به زندگی حدود 73 سال است. این میزان در میان بانوان و آقایان مقداری تفاوت دارد.
نرخ باسوادی در حدود 84 درصد است و شاخص حکمرانی خوب و در حد مناسبی وجود دارد. در دنیای پیشرفته و توسعهیافته میزان درآمد سرانه حدود 5 هزار دلار، نرخ امید به زندگی حدود 82 سال، نرخ با سوادی 92 درصد و حکمرانی در حد مطلوب است.