بازی دو سر سود انتقال محبوسان

آمارهای سال 2016 نشان می دهند، بیش از یک هزار زندانی در نروژ در انتظارند به زندان های مناسب انتقال داده شوند. در واقع در حال حاضر زندان های این کشور با وضعیت اشباع رو به رو شده اند و در نتیجه قادر به پذیرش زندانیان جدید نیستند. از سوی دیگر زندان های هلند به داشتن سلول های لوکس و فوق پیشرفته مشهور شده اند؛ زندان هایی که برای اغلب زندانی ها به عنوان مکان هایی پر از آرامش و آسایش تعبیر می شوند.

آموزش و بازپروری منظم زندانیان

به گزارش گاردین، نخستین انتقال زندانی های نروژی به هلند، در نیمه دوم سال 2015 و به شکل آزمایشی انجام شد. در جریان این انتقال، 20 زندانی از نروژ به هلند سفر کردند تا دوران محکومیت خود را در این کشور به پایان برسانند؛ زندانی که برای پذیرش زندانی های مهاجر تدارک دیده شده، Norgerhaven است. این زندان کاملا با زندان های دیگر کشورهای جهان تفاوت دارد.

در این زندان، محبوس شدگان می توانند به کاشت و پرورش انواع گیاهان بپردازند و حتی دامپروری کنند. جالب اینجاست که اغلب زندانی هایnorgerhaven  را متهمان به قتل تشکیل می دهند؛ افرادی که اغلب پس از طی کردن دوران محکومیت 15 تا 17 ساله به آغوش جامعه باز می گردند و موفق می شوند به سرعت با شرایط اجتماع کنار بیایند.

علت این موضوع به نوع رفتاری مرتبط است که با زندانی ها در طول دوران محکومیت شان می شود. مجموعه برخوردهای زندانبانان، مشاوران روانشناس و متخصصان و رفتار درمانگر کمک کرده زندانی ها به مرور بیاموزند برای زندگی در جامعه، به اصلاح برخی از رفتارهای شان نیاز دارند.

نروژ و هلند به یک اندازه راضی هستند

موضوع جالب در این میان، تاثیر این رفتارها بر زندانی های مهاجر است. اغلب زندانی هایی که از بلژیک و نروژ به هلند مسافرت کرده اند، تمایل دارند حتی پس از اتمام دوران محکومیت شان نیز در این کشور بمانند. پرسشی که در این میان مطرح می شود، نوع انتقال زندانی ها است. در واقع برای بسیاری از نهادهای حقوق بشری سوال است که انتقال زندانی ها با تمایل قلبی آنان انجام می شود یا براساس اجبار و فشار سیستم قضایی؟

اگرچه سیستم قضایی و سازمان رسیدگی به امور زندانیان مهم ترین بخش تصمیم گیری ها را بر عهده دارند، اما این به آن معنا نیست که انتقال زندانیان براساس فشار و بدون مشورت با افراد و خانواده های آنان انجام می شود. برای انتقال زندانی های نروژی و بلژیکی به هلند، ابتدا با آنها و خانواده های شان گفت وگو می شود و پس از دریافت فرم رضایت، مسافرت زندانی ها آغاز خواهد شد. سوال بعدی این است که صادرات زندانی ها به سود کدام یک از سرهای این معامله است؟ کشور های صادر کننده یا وارد کننده؟

پاسخ هر دو گزینه است. طبیعتا هلند به عنوان کشور میزبان زندانی ها، توافق های مالی سالانه و ماهانه متعددی دارد که براساس این توافق ها پذیرای زندانی ها می شود. بنابراین هلند هر ماه برای نگهداری از زندانی ها مبالغی از سود را دریافت می کند. اما کشورهای صادر کننده هم از سود بی بهره نیستند.

در واقع اگرچه این کشورها، ملزم هستند در فواصل زمانی معینی اقدام به پرداخت شارژ برای نگهداری از زندانی ها کنند، اما از سوی دیگر با کاهش تعداد مجرمان و کاهش هزینه های نگهداری از آنها نیز سود می کنند. اما سود ثانویه ای نیز وجود دارد؛ این سود به کاهش جرم خیزی کشورهای صادر کننده مرتبط است.

با توجه به اینکه شیوه برخورد مقام های زندان ها با مجرمان بسیار متفاوت تر از کشورهای دیگر است، اغلب زندانی هایی که وصف این تفاوت ها را از دیگران شنیده اند، پس از مدتی مشتاق می شوند که به شکلی  داوطلبانه به هلند مهاجرت کنند. براساس آمارهایی که تا پایان سال 2016 منتشر شده است، از بین 112 نفر نروژی که به هلند اعزام شده اند، 79 نفر از آنها به شکل داوطلبانه و با درخواست شخصی به زندان های این کشور رفته اند.

برخوردهای صحیح با مجرمان و توجه به نیازهای روانی آنها موضوعی  است که باعث می شود با بازگشت زندانی ها به وطن، از میزان تمایل آنها به ارتکاب جرم نیز کاسته شود. این کاهش ارتکاب جرم در بلند مدت به سود کشورهایی است که صادر کننده این مجرمان هستند. در واقع این کشورها موفق شده اند که از یک سو با مشکل کمبود فضای اسکان زندانی ها کنار بیایند و از سوی دیگر نرخ بزهکاری های اجتماعی آتی را کاهش داده اند.

این بازی دو سر سود برای کشورهای وارد کننده و صادر کننده بزهکاران است که باعث می شود تجارت زندانی ها را مبادله ای پر سود برای هر دو سوی این تجارت ارزیابی کنیم. اشاعه این الگو بین کشورهای جرم خیز و کشورهایی که جرائم کمتری دارند، می تواند به کاهش بزهکاری و هزینه های مدیریت جرائم نیز کمک کند.

ارتباط با نویسنده: baranokhovatnia@gmail.com