ایده ها و روابط عمومی آینده نگر

«...از ایده تا اجرا فاصله زیاد وجود دارد...»

این جمله ای ساده و بدیهی و در عین حال کلیدی است که امروز توسط عزیزی به من یادآوری شد.

ایده پردازی بسیار سریع، ناگهانی و با عمق های گوناگون رخ می دهد، اما چه ایده هایی به مرحله عملیاتی شدن می رسند؟

کدام ایده ها در اجرا موفق تر خواهند بود؟

اینجاست که نقش کلیدی تحلیل و آنالیز فرآورده های اطلاعاتی در روابط عمومی و ارتباطات شرکت ها و کسب و کارها بیش از هر زمان دیگری مشاهده می شود.

زمانی اجرای یک ایده در روابط عمومی موفق تر خواهد بود که جریان ورود داده ها از کانال صحیح و به موقع صورت بگیرد.

از طرف دیگر این جریان باید به نحو صحیحی ادامه یابد و به مقصد نهایی برسد که روی آن تحلیل و کلیه کندوکاوها رخ داده باشد.

بنابراین نقش روابط عمومی آینده نگر و پیش بینی کننده که ناخدا و تعیین کننده سایر بخش های شرکت است، بیش از پیش پررنگ می شود.

جایگاه ویژه تحلیل و آنالیز در روابط عمومی و ارتباطات را نیز در این پروسه نباید نادیده گرفت، چرا که روابط عمومی با تمامی ساختارهای شرکت و لایه های متعدد آن، باید ارتباط و پیوستگی هماهنگ داشته باشد.

در پایان به تمامی مدیران و تصمیم گیرندگان کلیدی در شرکت های ایرانی توصیه می کنم قدرت و جایگاه تعیین کننده روابط عمومی را در چارت و برنامه ریزی ها و ارزش دهی، مجدد مورد ارزیابی قرار دهند، چراکه می توانیم با جرأت بگوییم روابط عمومی از جهات بسیار و متعدد، هم ردیف حوزه های کسب و کار، برند، بازاریابی و فروش و بعضا بالاتر است، و نقش مهم ارتباطات در مراودات تجاری، استحکام جریان اطلاعات با کلیه ذی نفعان از جمله مشتریان در چارچوب یک استراتژی یکپارچه فرآیندمحور و تفویضی است.

روابط عمومی و بازارهای نوظهور

چطور یک برند یا شرکتی که در مسیر رشد و توسعه قرار دارد، می تواند رابطه احساسی با مشتریان خود خلق کند؟

اجازه بدهید با سوال دیگری، مطلب را خلاصه تر بگویم:

آیا می دانستید در غول رسانه ای و ارتباطی توییتر، این روابط عمومی است که رکن شرکت محسوب می شود؟

و البته این تنها مختص توییتر نیست...

تمامی شرکت ها و کمپانی های معتبر یا رو به رشد دنیا، در این مسیر در حال حرکتند و ارتباطات هرچه قوی تر به لحاظ احساسی با مشتریان برقرار می کنند.

اجرا و جلب توجه در زمان کوتاه و در عین حال نگاه بلندمدت داشتن، از عهده هر روابط عمومی ای بر نمی آید.

اصولا روابط عمومی در هزاره سوم، مدیریت کلیه اجزای ارتباطی کسب و کارها و چیدمان بین آنها به منظور برنامه ریزی های کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت است.

یکی از الزامات مدیریت صحیح، نگاه یکپارچه به بازارها به ویژه، بازارهای نوظهور است.

میل شدید به ابراز وجود افراد، آرامش ذهن، ماجراجویی، گروه های اجتماعی با نکات مشترک قوی و... نمونه ای از پتانسیل ها و بازارهای نوین محسوب می شود.

حال قطعا سوالی برای شما مخاطب عزیز پیش می آید که منظور از نگاه یکپارچه دقیقا چه نوع نگریستنی است؟
این قضیه را از جنبه های گوناگون می توان مورد بررسی قرار داد که تنها به ذکر یک مورد آن اکتفا می کنم.

یک جنبه از جنبه های گوناگون نگاه یکپارچه، رابطه کیفیت و انتظارات مشتری است.

امروزه تنها کیفیت عامل پیروزی شرکت ها و کسب و کارها نیست، بلکه این مجموعه ارتباطات شرکت است که همه فرآیندها را جمع آوری می کند و به نتایج کوتاه مدت و بلندمدت می رساند.

مجموعه ارتباطات، همان مدل روابط عمومی شرکت هاست.

مدل های روابط عمومی در شرکت های ایرانی، منطق یک سازمان را با حرفه ای گری توصیف و بیان نمی کند، چون ساختار کسب و کار ایرانی هنوز در عمل به طور سنتی مانده است، به جز شرکت های معدود و انگشت شمار.

ساده ترین و بنیادین ترین تعریف مدل روابط عمومی، منطق یک سازمان را در چگونگی

1- خلق ارزش (= چگونگی تولید محصول و خدمتی ارزشمند برای مشتری)

2- ارائه ارزش (= چگونگی ارائه و رساندن این ارزش به مشتری)

3- کسب ارزش (=چگونگی کسب منفعت از خلق و ارائه ارزش)

توصیف می کند.

امروزه شرکت ها نیاز به بازبینی فرآیندها در بخش روابط عمومی خود به نحو موثر دارند. این نیاز ناشی از این مسئله می شود که اگر روابط عمومی را تنها یک عامل اجرایی فاقد محتوا و خلاقیت در نظر بگیریم، روابط عمومی با همه چیز، هیچ است!

عمده شرکت ها و کسب وکارهای ایرانی نه تنها در روابط عمومی که در فرآیند اجرا با مشکل بزرگ «عدم تفویض اختیار به صورت واقعی» مواجه هستند.

به عبارت بهتر دستور و تصمیم گیری های از بالا به پایین، بسیار کند و دارای بوروکراسی بالاست.

عدم تفویض اختیار در معنای حقیقی، فرآیندهای اجرا را در ابعاد گوناگون به ویژه در بخش اجرایی از جمله روابط عمومی با مشکل و کندی مواجه می کند.

تحلیلگر کسب‌ و‌ کار/ مشاور و مدرس توسعه بازار